Πραγματικότητας Παντοδυναμία

Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Το δίκαιο είναι στοιχείο της εμπειρικής πραγματικότητας. Μορφοποιείται από την τελευταία. Δεν συμβαίνει το αντίστροφο. 

Δια του ν.δ. 1247/1942 επιβλήθηκε η ποινή θανάτου για συναλλαγή σε χρυσές λίρες.Ήταν, όμως, εποχή παροξυστικού πληθωρισμού. Η κυκλοφορία της λίρας αποτελούσε όρο επιβίωσης.Η ζωή εξοστράκισε το νόμο. Ουδεμία καταδίκη σημειώθηκε.  

Παγκοσμίου κλίμακας προηγούμενο:η δίκη της Νυρεμβέργης.Εάν ο Εθνικοσοσιαλισμός είχε επιβληθεί η δίκη θα ήταν αδιανόητη. Διεξήχθη, άρα, όχι κατ' επιταγή του δικαίου, αλλ' ως συνέπεια της πραγματικότητας που επικράτησε.

Η κοινή μας γνώμη από ετών αγανακτεί. Συνολικά ο πολιτικός κόσμος είναι βουτηγμένος στην άγρια διαφθορά. Δεν υπάρχει "ζουμερή" σύμβαση με το δημόσιο που να μην έχει προκαλέσει πάταγο σκανδάλου.Εν τούτοις η ατιμωρησία, ανέκαθεν, υπήρξε γενική.Οι παλαιοί νόμοι για την ασυλία των πολιτικών, από του 2001 αναβαθμίσθηκαν σε κανόνες του Συντάγματός μας (!!!). Πίστεψαν οι θεσμοθέτες του αίσχους ότι έτσι θα υπάρξει διηνεκής η ατιμωρησία των επιόρκων. Αδιάψευστη, σχετικώς, η μαρτυρία του άλλοτε προέδρου της Βουλής Δημ. Σιούφα σε απάντησή του δημοσιευμένη στην Εστία της 11.7.09.Εξηγείται εκεί ακραία συναλλαγή.Ότι, δηλαδή, όταν μεταξύ των κομμάτων επέλθει προσέγγιση για "κουκούλωμα" σκανδάλων σε βάρος του κράτους, τότε, διώξεις ασκηθείσες ανακαλούνται.Άρα κάθε έρευνα σταματά.Αρκεί, προφανώς, να διατηρούνται οι κομματικές ισορροπίες της ατιμώρητης ανομίας.

Η προκλητικότης έφθασε στο κατακόρυφο με το διακομματικό σκάνδαλο της Siemensκαι την φυγάδευση του κ. Χριστοφοράκου. Η δήλωση του αρμοδίου διαχείρισης μαύρων ταμείων κ. Ρ. Σίκατσεκ, υπήρξε συγκλονιστική. Ότι, δηλαδή, η Ελλάς αποτελεί την πλέον διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης. Ότι, εδώ, (στην Ελλάδα) ουδεμία τελειώνει δουλειά χωρίς λάδωμα.

Κάθε υπερήφανος Έλληνας αισθάνθηκε βαρύ το πλήγμα εναντίον της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Άρχισε (και) έτσι η αντίστροφη μέτρηση. Υλικό αντικείμενο συνέβη να είναι η "δράση Τσοχατζόπουλου".

Δεν απασχόλησε σοβαρά το ζήτημα παραγραφής των πραχθέντων.Η αγανάκτηση,μάλιστα υπό τις σημερινές συνθήκες γενικής δυστυχίας, υπήρξε ασυγκράτητη. Ο κ. Α. Τσοχατζόπουλος κατέστη το πρόσχημα, η κλεπτοκρατία της εξουσίας αναδείχθηκε ως στόχος. Η κλεπτοκρατία αυτή διαπομπεύεται δια του ανακριτικού υλικού, που εμφανίζεται στον τύπο. Μάλιστα, δε, οι διάφοροι βαρύγδουποι - παρατρεχάμενοι που εισέπρατταν για ν' αποδώσουν στον "Υπουργό" (!!!).

Δεν ερευνά (δικάζει) ο νόμος. Έχει επιβληθεί η πραγματικότητα της αγανάκτησης. Κατ' άρθρ.86 - του Συντάγματος (!!!) - μόνον η βουλή ασκεί δίωξη κατά υπουργών και μόνον μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου από την τέλεση της πράξης. Κοντολογίς: κατά την έναρξη της έρευνας κατά του κ. Τσοχατζόπουλου, τα όποια υπ' αυτού πεπραγμένα, ήσαν και παραγεγραμμένα. Επισημαίνει - με οξυδέρκεια - ο Σοφοκλής στον Αίαντα: "Πανθ' ο μέγας χρόνος μαραίνει". Αυτή είναι η έννοια της παραγραφής. Σημαίνει, δηλαδή, ό,τι το: Μαραμένο - Ανύπαρκτο. 

Αντιλέγει η ανάκριση πως δεν ερευνά ό,τι παρεγράφη.Ελέγχεται μόνο το "ξέπλυμα" του χρήματος που αποκτήθηκε από τα παραγεγραμμένα αδικήματα. Πρόκειται για τέχνασμα. Ο συλλογισμός προσκόπτει σε λήψη ζητουμένου. Το "ξέπλυμα" προϋποθέτει, ως ζητούμενο, το έγκλημα που τροφοδότησε αυτό που ξεπλένεται.Αλλ' εδώ (νομικά) το βασικό έγκλημα - τροφοδότης δεν υπάρχει. Είναι, ως παραγεγραμμένο, ανύπαρκτο. Και το ανύπαρκτο δεν μπορεί να εξετασθεί, ούτε, έτσι, ν' αποτελέσει βάση έρευνας ξεπλύματος. 

Σε πλήρη του ζητήματος απόδειξη υπογραμμιστέο το εξής: Όποιος εισπράττει δωροδοκούμενος δεν κινδυνεύει από την δωροδοκία που έχει σύντομη παραγραφή. Κινδυνεύει μόνον από την επένδυση του προϊόντος της δωροδοκίας σε αγορά ακινήτων κλπ. Άρα, αν κρατήσει το προϊόν της δωροδοκίας αυτής στο σεντούκι, δεν θα υπάρχει ξέπλυμα. Έτσι, λοιπόν, θα είναι (και) εν τάξει (!!!). Ο παραλογισμός είναι παταγώδης. Είναι και επικίνδυνος.Αφήνει ανοίγματα στον λαϊκισμό.Ο κ. Τσίπρας που έρχεται με φόρα όλα αυτά θα τα εκμεταλλευθεί.

Ο κ. Τσοχατζόπουλος, υπό θεώρηση ιστορική, αίρει τις αμαρτίες ενός εγκληματικού συστήματος. Συστήματος, όμως, (βεβαίως) του οποίου υπήρξε εκ των πρωταγωνιστών.