"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΙΝΔΙΑ: Επάγγελμα εκτελεστής αρουραίων !

Tης ΜΑΡΩΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η δουλειά του Βίλας Αμπχάρε θέλει τσαγανό. Ο ίδιος βέβαια έχει μάθει την τεχνική και δεν του φαίνεται πλέον τόσο δύσκολο. Μόλις η νύχτα πέσει στο Μουμπάι (Βομβάη) και όλοι ξαπλώσουν στα κρεβάτια τους, αναλαμβάνει δράση. Με τον πυρσό στο ένα χέρι και το μυτερό ραβδί του στο άλλο, επιδίδεται στο κυνήγι αρουραίων. Πολλών και επιθετικών αρουραίων - τουλάχιστον 30 μέχρις ότου ξημερώσει. Εάν δεν επιτύχει τον στόχο του μέσα σε 24 ώρες, θα χάσει το νυχτοκάματο.
Μαζί με 43 συναδέλφους του, ο Αμπχάρε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στον πόλεμο εναντίον των περίπου 88 εκατομμυρίων αρουραίων της πόλης. 
Κατά καιρούς, οι δημοτικές Αρχές χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, όπως ποντικοπαγίδες ή ποντικοφάρμακα. Το έργο ωστόσο που επιτελούν οι νυκτερινοί αρουραιοκτόνοι θεωρείται αναντικατάστατο. «Διαθέτουμε μόνο 44, οι οποίοι καλύπτουν μια περιοχή από το Τσερτσγκέιτ (στο νότιο κέντρο της πόλης) έως το Νταντάρ (στην καρδιά του Μουμπάι). Θα θέλαμε να επεκταθούμε. Για να καλύψουμε όμως όλη την πόλη, χρειαζόμαστε 200», λέει στην «Ιντιπέντεντ» αξιωματούχος του δήμου. «Το πρόβλημα είναι η γραφειοκρατία», επισημαίνει.
Η συνταγή της επιτυχίας του Αμπχάρε και των συναδέλφων του κρύβεται στο ότι δεν αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Από τη στιγμή που θα μπουν σε κάποιο συγκρότημα διαμερισμάτων, ακολουθούν την πεπατημένη: πρώτα εντοπίζουν τον στόχο, πάντα με μεγάλη προσοχή να μη σκοντάψουν στους τόνους σκουπιδιών. Αμέσως μετά ανάβουν τον πυρσό, καθώς το ξαφνικό φως ξαφνιάζει και ακινητοποιεί τους αρουραίους. Μέσα σε αυτά τα κλάσματα του δευτερολέπτου τον καρφώνουν. Στη συνέχεια, με απόλυτη απάθεια, αλλά και με δεξιοτεχνία που ακόμη και άσοι του μπάσκετ θα ζήλευαν, τους πιάνουν από την ουρά και τους πετούν σε σακιά. Ο Αμπχάρε έχει να το λέει πως μέσα σε ένα μόνο βράδυ γέμισε το σακί του με 210 αρουραίους.
Το ότι έχουν εκπαιδευτεί ωστόσο δεν σημαίνει ότι μπορούν να αποφεύγουν πάντα τους κινδύνους. «Ενας ξαφνιασμένος αρουραίος», εξηγεί ο Τουσάρ Τουράι, «μπορεί να σε δαγκώσει ή να πηδήξει στον αστράγαλό σου. Και τα βρωμόνερα ή τα ούρα είναι εστίες μόλυνσης». 

Αν και επιδημία λοιμού έχει να ξεσπάσει στην πόλη εδώ και αρκετές δεκαετίες, κρούσματα έχουν αναφερθεί κατά καιρούς σε διάφορες γειτονιές. Γι' αυτό τον λόγο, κάθε μέρα οι νεκροί αρουραίοι υποβάλλονται σε ειδικές εξετάσεις.
Ποιο είναι το κίνητρο που κάνει αυτούς τους ανθρώπους να αψηφούν τους κινδύνους;  
Μία θέση στο Δημόσιο και ένας μηνιαίος μισθός της τάξεως των 200 ευρώ, την εποχή που η ανεργία καλπάζει και στη ραγδαία αναπτυσσόμενη Ινδία. Την τελευταία φορά που η κυβέρνηση εξήγγειλε 30 θέσεις, εστάλησαν 2.000 αιτήσεις. Μεταξύ αυτών, και ενός αποφοίτου πανεπιστημίου.
Για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, ουδείς αμφιβάλλει. Ούτε ανησυχεί κανείς για την υγεία των εργαζομένων. Οι μοναδικές φωνές διαφωνίας είναι των ακτιβιστών υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, οι οποίοι θεωρούν πως πρόκειται για μια βάρβαρη μέθοδο που αποκτηνώνει εκείνους που τη χρησιμοποιούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: