Στις αναπτυγμένες χώρες, «πελάτης» της παιδείας είναι η εθνική οικονομία. Εχω αρκετά παραδείγματα για αυτό, θα αρκεσθώ μόνο σε ένα.
Η κ. Θάτσερ στην αρχή της θητείας της έδωσε αρκετές επιτυχείς μάχες με τα συνδικάτα. Η μία μάχη που έχασε δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστή. Οταν αρνήθηκε να διαπραγματευθεί με τους καθηγητές πανεπιστημίου, αυτοί αποφάσισαν ότι θα εκπαιδεύσουν και θα εξετάσουν κανονικά τους φοιτητές - για να μην τους ταλαιπωρήσουν - αλλά δεν θα παραδώσουν τη βαθμολογία των εξετάσεων των πτυχιούχων. Μπροστά στην προοπτική ότι η αγγλική οικονομία θα στερηθεί τη νέα φουρνιά στελεχών, η Σιδηρά Κυρία υποχώρησε και διαπραγματεύτηκε.
Στη χώρα μας οι μόνοι που ενδιαφέρονται «να μη χαθεί το εξάμηνο» είναι οι γονείς των φοιτητών γιατί αυτό σημαίνει επιμήκυνση των σπουδών, άρα και αύξηση των εξόδων. Οι γονείς είναι στην πραγματικότητα ο «πελάτης» της παιδείας.
Την αιτία αυτής της διαφοράς έχουν επισημάνει κάποιοι σοφότεροι από εμένα. Με τον οίστρο της αλλαγής κατά την Μεταπολίτευση, η Ενωση Επιστημόνων Δημοκρίτου οργάνωσε στο Ευγενίδειο ημερίδα με θέμα τη συμβολή της έρευνας στην ανάπτυξη. Παρ' όλο που προσκλήθηκαν ο ΣΕΒ και οι άλλες παραγωγικές ενώσεις, ήμασταν εμείς και εμείς. Ηταν όμως και ένας σύμβουλος που είχε φέρει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το Παρίσι. Αφού μας άκουσε, είπε: «Αυτά που λέγονται εδώ αφορούν επιχειρηματίες. Στην Ελλάδα όμως υπάρχουν μόνο μπεζαχτάδες».
Πιο κομψά το έθεσε ο Α. Παπανδρέου: «Στην Ελλάδα η οικονομία είναι μεταπρατική».
Αυτή η οικονομία δεν χρειάζεται στιβαρά εκπαιδευμένους μηχανικούς παραγωγής και ως εκ τούτου ένα σύστημα παιδείας που θα τους εκτρέφει. Χρειάζεται μόνο έξυπνους πλασιέ που θα μπορούν να πουλήσουν «ψυγεία στους Εσκιμώους» και φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους Ελληνες.
Οσο, λοιπόν, η οικονομία παραμένει μεταπρατική θα συνεχίσει να τροφοδοτεί τις πρακτικές που δεν θα αφήσουν την παιδεία να αναπτυχθεί αλλά και τη χώρα να ξεφύγει από τους δανειστές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου