Ας παρακάμψουμε τη βλακεία της χυδαιότητας που κινητοποιεί εκδηλώσεις όπως η του ελληνικού προξενείου στη Ουάσινγκτον [θέμα της έκθεσης : η γυναικοκτονία στην Ελλάδα…]
Ούτως ή άλλως, το θέμα για τους “δημοσιογράφους μας” [διαλεγόμενους με τον κύριο Ιγνατίου, δοξάζοντα τα ελληνικά χρώματα – όχι το ροζ – στο εξωτερικό - Βλ. video παρακάτω] δεν είναι αυτό, καθιερωμένο πλέον στα εκ των ων ουκ άνευ για τον δημόσιο διάλογο.
Δεν είναι ούτε η “καλλιτεχνική” παρέμβαση σε ένα σύμβολο το οποίο, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι αντικείμενο σεβασμού απ’ όλες τις πλευρές, ανεξαρτήτως σεβασμού της μιας για την άλλη, μη επιδεκτικό ως εκ τούτου οικειοποίησης από καμιά τους.
Το θέμα είναι οι “υπερβολικές” …ομοφοβικές βεβαίως, αντιδράσεις εις τα καθ’ ημάς και εις την ομογένεια.
Τις οποίες τα δυο όντα [το εξ αριστερών ιδίως] ειρωνεύονται, στην υπηρεσία φυσικά της αντικειμενικότητας. Η οποία επιβάλλει για όσους προσβάλλονται από την αλλοίωση του εθνικού συμβόλου τον τίτλο του ακροδεξιού τουλάχιστον. Και αυτό σε μια χώρα όπου η Αριστερά ...
πραγματοποιεί κοινοβουλευτική καριέρα δεκαετίες τώρα με κύριο επιχείρημα την “πατριωτική αντίστασή” της.
Το αγωνιώδες ερώτημα “πώς αντέδρασε η εικαστικός;” παρέμεινε αναπάντητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου