Η απεργία στα μέσα σταθερής τροχιάς προκηρύχθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τραγικό θάνατο ενός εργαζομένου πάνω στις ράγες του Ηλεκτρικού. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο η διοίκηση της εταιρείας δεν προσέφυγε στα δικαστήρια, ούτε ακούστηκε κουβέντα από την κυβέρνηση. Μπροστά στον θάνατο ενός νέου ανθρώπου την ώρα της δουλειάς, καλό είναι να σιωπάς.
Μόνο που εδώ υπάρχει μία αντίφαση. Η απεργία έγινε για τον θάνατο ενός εργαζομένου. Και ταλαιπώρησε εκατοντάδες χιλιάδες άλλους εργαζόμενους.
Οι απεργίες στα μέσα σταθερής τροχιάς πλήττουν πρωτίστως τους εργαζόμενους. Εχουν ταξικό πρόσημο εις βάρος της εργατικής τάξης. Ολοι αυτοί οι εργαζόμενοι στοιβάχτηκαν σε λεωφορεία εν μέσω πανδημικού κύματος, ασκήθηκαν στον ποδαρόδρομο ή δοκίμασαν τις αντοχές τους στο μποτιλιάρισμα. Και είναι αμφίβολο πόσοι έμαθαν για ποιο λόγο έγινε η απεργία. Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι θα έχουν στο μυαλό τους κάτι θολό για διεκδικήσεις εργαζομένων που απολαμβάνουν τη μονιμότητα κ.λπ.
Οι απεργοί έκαναν ένα λάθος. Και τακτικής και ουσίας.
Αν ήθελαν να διατρανώσουν το αίτημά τους για καλύτερα μέτρα ασφαλείας και διεισδυτική έρευνα για τις αιτίες του δυστυχήματος, μπορούσαν να το κάνουν σπονδυλωτά. Με επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας για μερικές ημέρες, ενημερώνοντας, παράλληλα, το επιβατικό κοινό για τις συνθήκες δουλειάς και τα αιτήματά τους. Γεμίζοντας τα βαγόνια με φωτογραφίες του νεκρού συναδέλφου τους, κάνοντας το πρόσωπό του γνωστό σε κάθε επιβάτη που χρησιμοποιεί τα μέσα σταθερής τροχιάς. Μοιράζοντας φυλλάδια στο κοινό και μεταδίδοντας ηχητικά μηνύματα.
Είναι στ’ αλήθεια να απορείς για ποιο λόγο αρνούνται ακόμα και να μεταδώσουν με σωστό τρόπο το μήνυμά τους.
Προφανώς η απάντηση βρίσκεται στη δυσκαμψία της συνδικαλιστικής ηγεσίας και στην αναχρονιστική αντίληψη για την επικοινωνιακή προώθηση αιτημάτων και μηνυμάτων.
Αν χθες τα μέσα σταθερής τροχιάς λειτουργούσαν με τη φωτογραφία του νεκρού σε όλα τα βαγόνια...
οι εργαζόμενοι θα αποχαιρετούσαν τον συνάδελφό τους με ένα εμβληματικό τρόπο, έχοντας μαζί τους το συναίσθημα της κοινωνίας.
Επέλεξαν αλλιώς.
Κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου