Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Πόσο καλά πάν’ όλα…
Κατάπιαμε αμάσητη της πανδημίας φόλα.
Ούτε φωτιές ούτε πλημμύρες
ούτε των οίκων μας τις δύστηνες τις μοίρες
δεν θέλουμε να βλέπουμε ούτε να τις ακούμε,
μόνο ειδήσεις παρακολουθούμε.
Βλέπουμε νέα και είν’ ωραία
και ας φαντάζει γραία
η κυβέρνησις η νέα,
που ’ρθε πρόσφατα ως λύσις.
Πρόσεχε! Θα λερωθείς
όπου την ακουμπήσεις.
Τον άρχοντα τον λένε Κούλη
θα ’θελε να τον ψηφίζουν ούλοι.
Μα δεν το πράττουν τώρα πια,
μαύρη γαλέρα, ασήκωτα κουπιά
Πάλιωσε το κτίριο και πέφτουν,
μουχλιασμένα και λερά σοβατεπιά
δοκάρια τρίζουν, πάνε οι κολόνες!
Δύο χρονάκια Κούλης κυβερνά
μα φαίνονται ολόκληροι αιώνες!
Πόλεις αρχαίες, σύγχρονοι κοπρώνες.
Καραντίνες αψηφά και στα νησιά γυρίζει
Χορταίνεις ψέματα, αν δεν μπορείς να φας
Σαν το ποίημα αυτό είν’ άναρχη.
Δεν θέλει ν’ άρχεται ούτε και να άρχει.
Μα...
και να ’θελε η δόλια δεν μπορεί…
Ετσι την έφτιαξαν πανάρχαιοι θεοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου