Με πολύ σεβασμό, ο Νίκος Μπίστης, διαπρεπές μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρενέβη μέσω Facebook στο ζήτημα περί της καταγωγής της Αριστεράς από τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη.
Η παρέμβασή του εκτιμήθηκε ως απάντηση ή ακόμη και καρφί στον Πολάκη, ο οποίος άνοιξε το θέμα με το προχθεσινό παραλήρημά του στη Βουλή.
Θεματικά, το ενδιαφέρον σημείωμα του πολύπειρου και πολυταξιδεμένου πολιτευτή πράγματι αφορά τα λεχθέντα από τον Πολάκη. Τον τελευταίο, όμως, ο αξιοπρεπέστατος και πάντα ατυχέστατος στις επιλογές του Ν. Μπίστης δεν τολμά να τον κατονομάσει στο κείμενό του – ούτε καν υπαινίσσεται την ύπαρξη του τέρατος.
Πού να τολμήσει;
Θα ήταν σαν να μπλέκει σε τσαμπουκά με θηριώδεις (και μεθυσμένους) φορτηγατζήδες σε μπουζούκια της εθνικής οδού.
Τι να σου κάνει το βατραχάκι όταν πέρδεται ο νεροβούβαλος και βροντά ο τόπος;
Είναι πολύ φυσικό ο Μπίστης να φυλάγεται μην πάει άδοξα, ως παράπλευρη απώλεια της τρέλας του Πολάκη.
Ετσι, όμως, το τέλος της οδύσσειας του Νίκου Μπίστη στην Αριστερά αποκτά κάτι το θλιβερό. Το βλέπουμε να συμβαίνει μέσα σε ένα περιβάλλον σταλινικού φόβου, ανάλογο εκείνου από το οποίο ξεκίνησε (αφετηρία της οδύσσειας του Ν. Μπίστη, θυμίζω, ήταν η ΚΝΕ).
Σαν τον Σοστακόβιτς του Τζούλιαν Μπαρνς, ο Μπίστης...
κοιμάται τις νύχτες ντυμένος στην πολυθρόνα, με το βαλιτσάκι του στο πλάι, έτοιμος να ακολουθήσει τον Πολάκη που θα του χτυπήσει την πόρτα…
TA NEA
ΣΤΗΛΗ "ΠΑΝΔΩΡΑ" 1/4/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου