Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
Oι πλατείες της Αθήνας είναι δημόσιος χώρος και ανήκουν στον Δήμο Αθηναίων. Κάποιες πλατείες ωστόσο ανήκουν μεν στον δήμο, αλλά δεν ανήκουν στους δημότες του.
Η πλατεία Βικτωρίας, η πλατεία Αμερικής, ο Άγιος Παντελεήμονας και η πλατεία Ομονοίας έχουν εδώ και έτη καταληφθεί από διάφορες ομάδες διάφορων εθνικοτήτων, οι οποίες έχουν εκτοπίσει τους γηγενείς από τον δημόσιο χώρο που πληρώνουν με τους φόρους τους.
Η πλατεία Βικτωρίας, η πλατεία Αμερικής, ο Άγιος Παντελεήμονας και η πλατεία Ομονοίας έχουν εδώ και έτη καταληφθεί από διάφορες ομάδες διάφορων εθνικοτήτων, οι οποίες έχουν εκτοπίσει τους γηγενείς από τον δημόσιο χώρο που πληρώνουν με τους φόρους τους.
Πρόσφατα η πλατεία Βικτωρίας έγινε για ακόμη μία φορά καταυλισμός. Ο κ. Μηταράκης, που έχει σκοπό να αποσυμφορήσει τα νησιά και να πάθουμε συμφόρηση εμείς στην Αθήνα, άφησε 2.000 άτομα από τις δομές, και αυτά τα άτομα αποφάσισαν να έρθουν να κατασκηνώσουν στην πλατεία. Μαζί τους ήρθαν αλληλέγγυοι, οι οποίοι άπλωσαν και ένα πανό, ώστε να μάθουμε όλοι οι Αθηναίοι ότι η πλατεία Βικτωρίας είναι και Antifa zone, εκτός από Μόρια, Καμπούλ και τσαντίρι.
Η πόλη στενάζει κάτω από την μπότα, τους τραμπουκισμούς και τους εκβιασμούς διάφορων ομάδων που ασελγούν επάνω της, γιατί απλά το κράτος τούς ανέχεται, αν δεν τους στηρίζει κιόλας. Το 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα, όπου βρίσκονται οι περισσότερες πλατείες που ανέφερα, έχει έναν μοναδικό αρχιτεκτονικό πλούτο, που έχει αφεθεί έρμαιο στα χέρια των διάφορων καταστροφέων. Κτίρια κοσμήματα, κτίρια με ιστορία, γειτονιές αστικές, πλατείες ιστορικές έχουν παραδοθεί στη μιζέρια, την αλητεία, το περιθώριο, τις συμμορίες, λες και κάποιοι θέλουν να σβήσουν την ιστορία αυτής της πόλης και μαζί με αυτήν και τους κατοίκους της.
Εδώ και δέκα χρόνια κάποιοι τράβηξαν ένα Χ πάνω από τις ζωές μας, τα σπίτια μας και τις γειτονιές, όπου μεγαλώσαμε. Με εξαίρεση την περίοδο 2012-14, όταν επιχειρήθηκε να ανακοπεί από την τότε κυβέρνηση η κατηφορική πορεία της περιοχής, όλη η υπόλοιπη δεκαετία, ως και σήμερα, είναι για όλους τους κατοίκους αυτών των περιοχών μία κόλαση.
Οι δήμαρχοι, μπροστάρηδες στην καταστροφή, παρέδωσαν ολόκληρες συνοικίες στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ, την Ύπατη Αρμοστεία και τις ΜΚΟ, παραγεμίζοντας διαμερίσματα και ολόκληρα κτίρια με νομαδικούς πληθυσμούς εντελώς ασύμβατους με το ελληνικό στοιχείο, το αστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον, με τον χαρακτήρα της περιοχής, με όλους εμάς.
Η πόλη στενάζει κάτω από την μπότα, τους τραμπουκισμούς και τους εκβιασμούς διάφορων ομάδων που ασελγούν επάνω της, γιατί απλά το κράτος τούς ανέχεται, αν δεν τους στηρίζει κιόλας. Το 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα, όπου βρίσκονται οι περισσότερες πλατείες που ανέφερα, έχει έναν μοναδικό αρχιτεκτονικό πλούτο, που έχει αφεθεί έρμαιο στα χέρια των διάφορων καταστροφέων. Κτίρια κοσμήματα, κτίρια με ιστορία, γειτονιές αστικές, πλατείες ιστορικές έχουν παραδοθεί στη μιζέρια, την αλητεία, το περιθώριο, τις συμμορίες, λες και κάποιοι θέλουν να σβήσουν την ιστορία αυτής της πόλης και μαζί με αυτήν και τους κατοίκους της.
Εδώ και δέκα χρόνια κάποιοι τράβηξαν ένα Χ πάνω από τις ζωές μας, τα σπίτια μας και τις γειτονιές, όπου μεγαλώσαμε. Με εξαίρεση την περίοδο 2012-14, όταν επιχειρήθηκε να ανακοπεί από την τότε κυβέρνηση η κατηφορική πορεία της περιοχής, όλη η υπόλοιπη δεκαετία, ως και σήμερα, είναι για όλους τους κατοίκους αυτών των περιοχών μία κόλαση.
Οι δήμαρχοι, μπροστάρηδες στην καταστροφή, παρέδωσαν ολόκληρες συνοικίες στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ, την Ύπατη Αρμοστεία και τις ΜΚΟ, παραγεμίζοντας διαμερίσματα και ολόκληρα κτίρια με νομαδικούς πληθυσμούς εντελώς ασύμβατους με το ελληνικό στοιχείο, το αστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον, με τον χαρακτήρα της περιοχής, με όλους εμάς.
Πολλοί ξεπούλησαν τα σπίτια τους σε Παπαδημούληδες, που κάνουν περιουσία εις βάρος μας. Νεοκλασικά σπίτια πυρπολούνται, οι μόνιμοι κάτοικοι μειώνονται, οι νόμιμοι επαγγελματίες επίσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Οι αφιχθέντες από τα πέρατα της οικουμένης έρχονται πλέον και βρίσκουν τη δική τους κοινωνία, με τους δικούς της κανόνες, τις δικές της συνήθειες, τη δική της γλώσσα.
Και αυτή η κοινωνία...
είναι έπειτα από δέκα χρόνια πολυπληθέστερη της ελληνικής.
Γίναμε μειονότητα στον τόπο μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου