1.-Ο γνωστός νταής (με τη γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν αξίζει ο σεβασμός και ο χαρακτηρισμός του ως κυρίου), κρατά το πλοίο του στην Αττάλεια και απειλεί με γλώσσα μαφιόζικη: ή ελάτε να χτυπηθούμε ή κάντε πίσω εφ όλης της ύλης.
2.-Καλά κάνουν και δεν του απαντούν απο την Αθήνα στο ίδιο ύφος. Η Τουρκία και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού της δυναμικού είναι ένα κράτος τρομοκράτης. Προφανώς και δεν θέλουμε να του μοιάσουμε.
3.-Οι κρατικές υποθέσεις και, κυρίως, η εμπλοκή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ασχολείται κανείς μαζί τους στο επίπεδο του Ερντογάν. Έχει πάρει μια κατηφόρα που αναιρεί την εκτίμηση “οι άλλοι θα είναι χειρότεροι”. Μπορεί το πρόβλημα να μην ξεπεραστεί και με τους άλλους αλλά, σήμερα, ο Ερντογάν είναι και ο ίδιος πρόβλημα.
4.-Ο Ερντογάν καλεί σε εφ όλης της ύλης διάλογο και απο το Βερολίνο- όπως και απο τους εγχώριους εκφραστές του- μας διαμηνύουν πως η κουλτούρα της Μέρκελ είναι ο διάλογος. Και, μάλιστα, ο εφ όλης της ύλης διάλογος. Ε, και; Αν δεν μπορεί να κάνει χωρίς διάλογο η Μέρκελ ας συζητήσει τις δικές της γερμανικές υποθέσεις. Δεν την βλέπουμε, όμως, να επιζητεί τον διάλογο όταν αρνείται την πρόταση Τράμπ να συμμετάσχει ο Πούτιν στη συνάντηση της G-7. Να γίνει, δηλαδή, ξανά G-8
5.-Δεν υπάρχει διάλογος εφ όλης της ύλης. Παρά, μόνο, αν και η ελληνική πλευρά εγείρει καμιά δεκαπέντε θέματα προς συζήτηση. Τα οποία βεβαίως, θα απορρίψει η Τουρκία. Μερικά απο αυτά τα παρουσίασα πριν απο λίγες ημέρες.
6.-Αν θέλουν διάλογο εφ όλης της ύλης, και αυτός είναι προϋπόθεση για την ειρήνη, ας γίνει, έτσι για να συζητάμε. Δεν χρειάζεται να καταλήξουμε πουθενά. Καμιά δέσμευση. Επιστροφή στην πάγια πολιτική: υπάρχει μόνο ένα θέμα για συζήτηση: ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας. Τίποτα άλλο. Ή, τον καθορισμό της ΑΟΖ με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Όχι με την α λα τούρκα ερμηνεία του.
7.-Βλέπω τους στρατιωτικούς αποφασισμένους. Πιστεύουν πως η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη. Ποια κατάσταση; Μεταξύ ειρήνης και πολέμου υπάρχουν τα στάδια της έντασης, της κρίσης, του θερμού επεισοδίου και μετά του πολέμου. Μπορούν να τα διαχειριστούν μέχρι και το θερμό επεισόδιο. Η έκβαση ενός πολέμου είναι εντελώς αβέβαιη. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το νικητή.
8.-Μπορεί, ακόμη, η Ελλάδα σε στρατιωτικό επίπεδο να είναι ικανή να ανταποκριθεί στις τουρκικές προκλήσεις αλλά αυτό θα γίνεται ολοένα και δυσκολότερο όσο περνά ο χρόνος και όσο η Ελλάδα δεν ενισχύει τις αεροναυτικές της δυνάμεις. Γι αυτό ήταν εντελώς ακατανόητη η απόφαση του πρωθυπουργού να σταματήσει το εξοπλιστικό πρόγραμμα του ναυτικού. Οι πολιτικές δικαιολογίες, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι χρόνιες. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται να μην ανατραπεί η σημερινή ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, ας ερωτηθούν γιατί επιτρέπουν τον συνεχή εξοπλισμό της Τουρκίας.
9.-Σε επίπεδο πολιτικών υπάρχουν οι πάγιες φοβίες. Όπως και σε ένα μέρος της κοινωνίας. Ας γνωρίζουμε, όμως, όλοι πως την σύγκρουση με την Τουρκία δεν θα την αποφύγουμε. Εκτός και αν θελήσουμε να γίνουμε προτεκτοράτο της. Και επειδή κανένας δεν θα το θέλει πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως κάποια στιγμή ή σύγκρουση θα επέλθει. Αν την αναβάλουμε για να προετοιμαστούμε στρατιωτικά καλύτερα, καλώς. Αν, όμως, την αναβάλουμε χωρίς να προετοιμαζόμαστε, τότε …
ας σκεφθούμε βαθύτερα.
10.-Όποιος κάνει διαπιστώσεις επειδή προσπαθεί να δει το μέλλον που έρχεται δεν είναι και πολεμοχαρής. Καμπανάκια χτυπάμε με βάση όσα βλέπουμε και όσα μαθαίνουμε. Δόγμα: με την Τουρκία η στρατιωτική κλιμάκωση θα είναι αναπόφευκτη.Να προετοιμαζόμαστε. Δεν θα υπάρχει η δικαιολογία “δεν καταλάβαμε”. Εκτός και αν αλλάξει το ευρύτερο περιβάλλον και η Τουρκία υποστεί ήττα σε ένα ή περισσότερα απο τα μέτωπα που άνοιξε.
11.-Ο Ερντογάν και η ομάδα του διακατέχονται απο τον οίστρο της μουσουλμανικής επέκτασης. Όπως, τότε, με το Βυζάντιο, έτσι και σήμερα, στον ελληνισμό πέφτει το βαρύ φορτίο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά πρέπει και να διδαχθούμε. Χαρακτηριστικό της πολιτικής του βυζαντίου ήταν η αξιοποίηση συμμαχιών και των αντιθέσεων των αντιπάλων του.
Editorial απο τις ANIXNEYSEIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου