Αυτή η βεβαιότητα κάνει την κρίση πολύ διαφορετική από έναν πόλεμο, γιατί ο νικητής είναι γνωστός από την αρχή και η διάρκεια είναι περίπου δεδομένη. Το άγνωστο είναι το κόστος σε ζωές και σε περιουσία.
Το γεγονός ότι η πανδημία δεν οφείλεται σε οικονομικές ανισορροπίες, σε συνδυασμό με τη βεβαιότητα ότι ο ιός θα νικηθεί σχετικά σύντομα, επιτρέπει στα οικονομικά επιτελεία και στις κεντρικές τράπεζες να δράσουν σαν ναυαγοσώστες, επιδιώκοντας να σώσουν κάθε επιχείρηση και νοικοκυριό που κινδυνεύει.
Η επιστημονική κοινότητα και οι συνδεδεμένες με αυτήν επιχειρήσεις ήσαν έτοιμες να αντιδράσουν αποτελεσματικά για μια σειρά από λόγους:
Πρώτον, η επιστημονική γνώση, σε αντίθεση με τα υλικά προϊόντα, δεν εξαντλείται όταν κάποιος τη χρησιμοποιήσει. Πολλά εργαστήρια και πολλά εργοστάσια μπορούν να αξιοποιήσουν ταυτόχρονα τα ίδια ευρήματα (είναι non-rivalrous, στη γλώσσα των οικονομικών).
Δεύτερον, εξαιτίας του πρώτου, η επιστημονική κοινότητα είναι παγκόσμια. Με εξαίρεση τις τεχνολογίες εθνικής άμυνας, οι κυβερνήσεις ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία.
Τρίτον, η κοινότητα είναι διάσπαρτη σε πολλά εργαστήρια, με σχετική αυτονομία. Ξεπερνά γρήγορα τις τυχόν αστοχίες μιας κεντρικής αρχής. Στις ΗΠΑ το κρατικό Center for Disease Control (CDC) έδωσε μια συνταγή για διαγνωστικό τεστ που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν οι πάντες. Η συνταγή ήταν λάθος και τα τεστ καθυστέρησαν. Μόλις το CDC επέτρεψε στα εργαστήρια να αναπτύξουν τις δικές τους, το πρόβλημα λύθηκε. Στη Γερμανία, αντίθετα, η αντίστοιχη αρχή έκανε απλώς συστάσεις και τα εργαστήρια έκαναν γρήγορα πολλές και ακριβείς διαγνώσεις.
Τέταρτον...
Τα τελευταία εβδομήντα χρόνια είδαμε την οικονομική ευημερία να εναλλάσσεται με κρίσεις, την ανισότητα να αυξάνεται σε πολλές χώρες, τη φιλελεύθερη δημοκρατία να κινδυνεύει, τα σύνορα να αλλάζουν. Αλλά η επιστήμη προόδευε σταθερά, η τεχνολογία έκανε άλματα, οι παραγωγικές δυνατότητες της ανθρωπότητας ποτέ δεν ήσαν τόσο μεγάλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου