Γράφει ο Νίκος Πλιάτσιος
Πολιτικός Μηχανικός
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Αλίκη.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Αλίκη.
Γεννήθηκε στη χώρα των επιδομάτων, μια χώρα στην οποία οι κάτοικοι της περνούσαν πολύ όμορφα και ανέμελα. Το κόμμα που ψήφισαν, έφερε την μεγάλη αλλαγή που ευαγγελίστηκε, και μαζί με αυτήν δεκάδες επιδόματα που έκαναν εύκολη τη ζωή των κατοίκων της.
Η Αλίκη μόλις γεννήθηκε πήρε επίδομα γέννησης 2.000€ και μέχρι να τελειώσει το σχολείο έπαιρνε επίδομα 140€. Ο πατέρας της δούλευε στη ΔΕΗ, ήταν συνδικαλιστής κι έτσι μπορούσε να έχει πολλά προνόμια. Έπαιρνε δωρεάν γάλα για την κόρη του, είχε μειωμένο τιμολόγιο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ενώ έπαιρνε επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, επίδομα Φαξ, επίδομα χρήσης κυλικείου, επίδομα μεταφοράς φακέλου κι έτσι μπορούσε να της παίρνει όσα παιχνίδια ήθελε!
Όταν τελείωσε το λύκειο πέρασε σε άλλη πόλη κι έτσι πήρε επίδομα ενοικίου και επίδομα θέρμανσης, για το σπίτι που της νοίκιαζε ο πατέρας της, ο οποίος βγήκε πριν δύο χρόνια στη σύνταξη, στα πενήντα χρόνια του, αφού σαν συνδικαλιστής είχε αγωνιστεί για τα δικαιώματα των εργαζομένων και πλέον τα απολαμβάνει…
Όταν η Αλίκη τελείωσε τη σχολή της, η θαυμαστή χώρα των επιδομάτων περνούσε μια μεγάλη οικονομική κρίση και η κυβέρνηση έκοψε τη σύνταξη του πατέρα της από 2.700 € στα 1.500€, ενώ η μητέρα της που δούλευε στον Οργανισμό ανέγερσης νέου μουσείου της Ακρόπολης, του οποίου η ανέγερση είχε ολοκληρωθεί ήδη εδώ και πέντε χρόνια, δέχθηκε μείωση του μισθού της από 2.200€ σε 1800€!
Μην αντέχοντας άλλο αυτή τη βίαιη ανατροπή των οικονομικών δεδομένων της, η οικογένεια της Αλίκη ψήφισε στις επόμενες εκλογές το κόμμα που θα έφερνε την ελπίδα.
Το κόμμα της ελπίδας κέρδισε τις εκλογές και αφού φορολόγησε τους πλούσιους κατάφερε να δημιουργήσει πλεόνασμα το οποίο μοίρασε ως μέρισμα στους πολίτες του κι έτσι η Αλίκη πήρε 1000€ και μαζί με το επίδομα ανεργίας “και επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης”, τα έβγαζε πέρα στα δύσκολα αυτά χρόνια!
Τα επόμενα χρόνια η Αλίκη αποφάσισε να μεταφερθεί στην επαρχία και μέσω ΕΣΠΑ, έλαβε επιδότηση για να καλλιεργήσει λεβάντα. Η επιχείρηση δεν πήγε καλά και βρέθηκε να χρωστάει αρκετες χιλιάδες ευρώ. Όμως μπήκε στο άρθρο 99, της χαρίστηκαν τα χρέη και ξαναγύρισε στην πόλη της, όπου ξαναβγήκε στο ταμείο ανεργίας και με το κοινωνικό μέρισμα,το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, το επίδομα θέρμανσης και ενοικίου τα έβγαζε πέρα. Στη συνέχεια αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικό και να πάει να αναζητήσει την τύχη της.
Στις επόμενες εκλογές η κυβέρνηση που φρόντιζε τους φτωχούς, έχασε τις εκλογές και στο τιμόνι της χώρας ήρθε μια όπως λέγανε “νέο φιλελεύθερη κυβέρνηση” η οποία θα έκοβε όλα τα επιδόματα που έπαιρνε εκείνη και οι γονείς της, ενώ η μητέρα της φοβόταν ότι θα απολυόταν από τον δημόσιο οργανισμό που δούλευε.
Όμως οι φόβοι τους δεν επαληθεύτηκαν, αντιθέτως η Αλίκη στάθηκε τυχερή και εκμεταλλευόμενη επιδοτούμενο πρόγραμμα του Υπουργείου εργασίας για την ανάσχεση του brain drain, επέστρεψε στην πατρίδα της και προσλήφθηκε σε εταιρία λαμβάνοντας 3000€ το μήνα, εκ των οποίων το 70% επιδοτούσε το κράτος για διάστημα δύο ετών.
Μόλις ολοκλήρωσε το πρόγραμμα η Αλίκη, η “ανάλγητη- νεοφιλελεύθερη” κυβέρνηση, ανακοίνωσε την πρόσληψη 20.000 ατόμων στον δημόσιο τομέα και η Αλίκη προσλήφθηκε στην εφορία ως μόνιμη και έτσι για τα επόμενα χρόνια της ζωής της δε θα είχε ποτέ ξανά άγχος για το πως θα τα βγάζει πέρα.
Ταυτόχρονα παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, ενώ λίγους μήνες μετά η Αλίκη έμεινε έγκυος και επικαλούμενη την επαπειλούμενη εγκυμοσύνη, στον 2ο μήνα της βγήκε σε άδεια, λαμβάνοντας το μισθό της μέχρι να γεννήσει, ενώ στη συνέχεια έλαβε 2000€ ως επίδομα γέννας, όπως ψήφισε η κυβέρνηση λίγους μήνες πριν…
Την ίδια ώρα ο πατέρας της δέχθηκε με μεγάλη ικανοποίηση την εξαγγελία της κυβέρνησης για αύξηση των συντάξεων, ενώ η μητέρα της συνέχισε να εργάζεται στον οργανισμό ανέγερσης νέου μουσείου για την Ακρόπολη, 7 χρόνια πλέον μετά την ολοκλήρωση της ανέγερσης του μουσείου.
Έτσι...
Η Αλίκη μόλις γεννήθηκε πήρε επίδομα γέννησης 2.000€ και μέχρι να τελειώσει το σχολείο έπαιρνε επίδομα 140€. Ο πατέρας της δούλευε στη ΔΕΗ, ήταν συνδικαλιστής κι έτσι μπορούσε να έχει πολλά προνόμια. Έπαιρνε δωρεάν γάλα για την κόρη του, είχε μειωμένο τιμολόγιο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ενώ έπαιρνε επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, επίδομα Φαξ, επίδομα χρήσης κυλικείου, επίδομα μεταφοράς φακέλου κι έτσι μπορούσε να της παίρνει όσα παιχνίδια ήθελε!
Όταν τελείωσε το λύκειο πέρασε σε άλλη πόλη κι έτσι πήρε επίδομα ενοικίου και επίδομα θέρμανσης, για το σπίτι που της νοίκιαζε ο πατέρας της, ο οποίος βγήκε πριν δύο χρόνια στη σύνταξη, στα πενήντα χρόνια του, αφού σαν συνδικαλιστής είχε αγωνιστεί για τα δικαιώματα των εργαζομένων και πλέον τα απολαμβάνει…
Όταν η Αλίκη τελείωσε τη σχολή της, η θαυμαστή χώρα των επιδομάτων περνούσε μια μεγάλη οικονομική κρίση και η κυβέρνηση έκοψε τη σύνταξη του πατέρα της από 2.700 € στα 1.500€, ενώ η μητέρα της που δούλευε στον Οργανισμό ανέγερσης νέου μουσείου της Ακρόπολης, του οποίου η ανέγερση είχε ολοκληρωθεί ήδη εδώ και πέντε χρόνια, δέχθηκε μείωση του μισθού της από 2.200€ σε 1800€!
Μην αντέχοντας άλλο αυτή τη βίαιη ανατροπή των οικονομικών δεδομένων της, η οικογένεια της Αλίκη ψήφισε στις επόμενες εκλογές το κόμμα που θα έφερνε την ελπίδα.
Το κόμμα της ελπίδας κέρδισε τις εκλογές και αφού φορολόγησε τους πλούσιους κατάφερε να δημιουργήσει πλεόνασμα το οποίο μοίρασε ως μέρισμα στους πολίτες του κι έτσι η Αλίκη πήρε 1000€ και μαζί με το επίδομα ανεργίας “και επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης”, τα έβγαζε πέρα στα δύσκολα αυτά χρόνια!
Τα επόμενα χρόνια η Αλίκη αποφάσισε να μεταφερθεί στην επαρχία και μέσω ΕΣΠΑ, έλαβε επιδότηση για να καλλιεργήσει λεβάντα. Η επιχείρηση δεν πήγε καλά και βρέθηκε να χρωστάει αρκετες χιλιάδες ευρώ. Όμως μπήκε στο άρθρο 99, της χαρίστηκαν τα χρέη και ξαναγύρισε στην πόλη της, όπου ξαναβγήκε στο ταμείο ανεργίας και με το κοινωνικό μέρισμα,το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, το επίδομα θέρμανσης και ενοικίου τα έβγαζε πέρα. Στη συνέχεια αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικό και να πάει να αναζητήσει την τύχη της.
Στις επόμενες εκλογές η κυβέρνηση που φρόντιζε τους φτωχούς, έχασε τις εκλογές και στο τιμόνι της χώρας ήρθε μια όπως λέγανε “νέο φιλελεύθερη κυβέρνηση” η οποία θα έκοβε όλα τα επιδόματα που έπαιρνε εκείνη και οι γονείς της, ενώ η μητέρα της φοβόταν ότι θα απολυόταν από τον δημόσιο οργανισμό που δούλευε.
Όμως οι φόβοι τους δεν επαληθεύτηκαν, αντιθέτως η Αλίκη στάθηκε τυχερή και εκμεταλλευόμενη επιδοτούμενο πρόγραμμα του Υπουργείου εργασίας για την ανάσχεση του brain drain, επέστρεψε στην πατρίδα της και προσλήφθηκε σε εταιρία λαμβάνοντας 3000€ το μήνα, εκ των οποίων το 70% επιδοτούσε το κράτος για διάστημα δύο ετών.
Μόλις ολοκλήρωσε το πρόγραμμα η Αλίκη, η “ανάλγητη- νεοφιλελεύθερη” κυβέρνηση, ανακοίνωσε την πρόσληψη 20.000 ατόμων στον δημόσιο τομέα και η Αλίκη προσλήφθηκε στην εφορία ως μόνιμη και έτσι για τα επόμενα χρόνια της ζωής της δε θα είχε ποτέ ξανά άγχος για το πως θα τα βγάζει πέρα.
Ταυτόχρονα παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, ενώ λίγους μήνες μετά η Αλίκη έμεινε έγκυος και επικαλούμενη την επαπειλούμενη εγκυμοσύνη, στον 2ο μήνα της βγήκε σε άδεια, λαμβάνοντας το μισθό της μέχρι να γεννήσει, ενώ στη συνέχεια έλαβε 2000€ ως επίδομα γέννας, όπως ψήφισε η κυβέρνηση λίγους μήνες πριν…
Την ίδια ώρα ο πατέρας της δέχθηκε με μεγάλη ικανοποίηση την εξαγγελία της κυβέρνησης για αύξηση των συντάξεων, ενώ η μητέρα της συνέχισε να εργάζεται στον οργανισμό ανέγερσης νέου μουσείου για την Ακρόπολη, 7 χρόνια πλέον μετά την ολοκλήρωση της ανέγερσης του μουσείου.
Έτσι...
η οικογένεια της Αλίκης μετά από μια περίοδο κρίσης, επέστρεψε στην κανονικότητα και πλέον μπορεί και πάλι να ζει ανέμελα στην θαυμαστή χώρα των επιδομάτων και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου