Η λέξη “εκπαίδευση” ακούγεται όλο και πιο ξένη, στο περιβάλλον ενός
σχολείου που ασχολείται εντατικά με τη διαμόρφωση “ειδικοτήτων” σε όλες
τις βαθμίδες του. Ως εξ αυτού, η βιομηχανία του θεάματος και των video
games, και ασφαλώς οι διαφημίσεις, γίνονται η αληθινή
δια βίου εκπαίδευση. Για τα παιδιά, αλλά και τα “μεγάλα παιδιά”, δηλ.
όλους μας.
Παράδειγμα η διαφήμιση της QLED Super big TV: το σλόγκαν της,
όπως και αν προσεγγισθεί, είναι ανακόλουθο: “σταμάτα να μπαίνεις σε
όρια”…
Κάτι τέτοιο απλώς δεν νοείται. Η ύπαρξη ορίων είναι …όρος
υπαρκτικός. Μη έχοντας κάποιος / κάτι όρια, μη όντας “κάπως”, αδυνατεί
κατ’ αρχήν να υπάρξει. Η προτροπή “μη μπαίνεις σε όρια” ισοδυναμεί με
προτροπή στην ανυπαρξία.
Ελάσσων αλλά αξιοπρόσεκτη ανακολουθία είναι και
η επόμενη: με το σλόγκαν “σταμάτα να μπαίνεις σε όρια” το παιδί
παροτρύνεται να βγει απ’ τα όρια του …κινητού, περνώντας στα …”μη όρια”
της γιγαντοοθόνης. Η οποία καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του τοίχου,
διεκδικώντας status πραγματικότητας.
Εδώ κρύβεται, πίσω απ’ τις
ανακολουθίες, μια προτροπή ακόμα σκοτεινότερη, καθώς αντίθετα μ’
εκείνες, δεν είναι θεωρητική, αλλά αποτελεί “απτή” επιλογή. Η προτροπή
είναι:
Ασε την virtual reality να δραπετεύσει απ’ τα “όρια” της
οθόνης, να διαχυθεί στην αληθινή ζωή. Άστην να γίνει ένα με αυτήν…και
να κυριαρχήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου