Για όλους εκείνους άνω των 40-50 ετών, μια πενταετία δεν είναι τίποτα. Είναι σαν ένα πετάρισμα των ματιών.
Γι’ αυτό και για μένα, όλα εκείνα που πρέσβευε και διατυμπάνιζε ο Σύριζα πριν από το 2015, ακόμη κι από το 2008… τα θυμάμαι σαν να έγιναν χθες.
Δηλαδή, όσο και να θέλω ή να προσπαθώ… δεν ξεχνώ.
Δεν ξεχνώ το δούλεμα.
Δεν ξεχνώ τις απατεωνιές.
Δεν ξεχνώ το σαμποτάζ.
Δεν ξεχνώ τις κωλοτούμπες…
Θυμάμαι σαν χθες το σιγοντάρισμά του Σύριζα στους μπαχαλάκηδες που έκαψαν την Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2008.
Θυμάμαι την πριμοδότησή του στο «κίνημα» των αγαναχτιστών.
Θυμάμαι τα τραπέζια που έστηναν οι συριζαίοι μεγαλόσχημοι στις πλατείες, ξεδιπλώνοντας το όραμά τους για την μετατροπή μας σε Βενεζουέλα (ή Αργεντινή τότε).
Θυμάμαι τις υποσχέσεις για κατάργηση των διοδίων, του ΕΝΦΙΑ, και γενικά των φόρων.
Θυμάμαι την λατρεία τους για τους δυστυχείς «πρόσφυγες πολέμου» που βασάνιζαν οι σαμαροβενιζέλοι (σβήνοντας τα αιρκοντίσια τα μεσημέρια στην Αμυγδαλέζα).
Θυμάμαι την δέσμευση για κατάργηση των ΜΑΤ και τον αφοπλισμό της αστυνομίας.
Θυμάμαι την ζουρλή αγκαλιά με την ζαβή να σκαρφαλώνουν σε κάγκελα με τις ντουντούκες ανά χείρας.
Θυμάμαι τα Go Back Madam Merkel, και άλλες παρόμοιες σαχλαμάρες…
Τα θυμάμαι όλα.
Και μετά νίκησε ο Σύριζα… κι άρχισαν άλλα.
Θυμάμαι τις μπουτούδες να χορεύουν τσάμικα στο Σύνταγμα.
Θυμάμαι τις ατέλειωτες ουρές ηλικιωμένων στα ΑΤΜ, μέσα στον καύσωνα, να περιμένουν να πάρουν 60 ευρώ.
Θυμάμαι τον Παρασκευόπουλο και τον περίφημο νόμο του.
Θυμάμαι την Μακεδονία… να ‘ταν κι άλλη.
Εν ολίγοις, ναι, τα θυμάμαι όλα… σαν να συνέβησαν χθες.
Όλα εκείνα που οδήγησαν εκατομμύρια μελανιασμένων συμπατριωτών μας, ασχέτως πολιτικής προέλευσης, να στοιχηθούν πίσω από τους επαγγελματίες (μιλιονέρηδες οι περισσότερο) επαναστάτες του Σύριζα, και να στείλουν το γελαστό παιδί (με το στραβό στόμα) στο Μαξίμου…
Εκεί που κατοικοεδρεύει σήμερα, αγκαλιά με τους Καρανίκες, και κρυμμένος πίσω από ατελείωτες κλούβες των ΜΑΤ (που θα καταργούσε).
Εξ ου και ζούμε σήμερα όλα αυτά που ζούμε…
Έλα όμως που ο σημερινός Σύριζα, το μεταμοντέρνο βρώμικο Πασόκ δηλαδή, άσχετα αν έχει κάνει άπειρες κωλοτούμπες, συνεχίζει να απολαμβάνει ένα 20-25% σε δημοσκοπικό επίπεδο.
Όπως π.χ. ο Δρ Μπαρουφάκης, που άσχετα αν κατέστρεψε την οικονομία μας, συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος, και να λατρεύεται μετά μανίας.
Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Πρώτον διότι τα περισσότερα γίδια έχουν μνήμη χρυσόψαρου.
Δεύτερον, διότι έχουν πλέον ενηλικιωθεί και ψηφίζουν άτομα, που όταν συνέβαιναν τα παραπάνω κωμικοτραγικά ήταν δεν ήταν 12-13 ετών, και άρα δεν έχουν ιδέα…
Τρίτον… οι βολεμένοι, δηλαδή οι μόνιμα άεργοι και νυν διορισμένοι πρώην αφισοκολλητές, οι μετακλητοί, οι γκόμενοι της Σβίγγου, οι μεγαλοεπιχειρηματίες διαπλεκόμενοι, οι ΜΚΟτζήδες, οι χασικλήδες, οι μπαχαλάκηδες, κλπ.
Και όλα αυτά τα θυμήθηκα διότι τόσο σε προσωπικές συζητήσεις με διάφορους, όσο και με αναρτήσεις που βλέπω στον απέραντο ωκεανό των σόσιαλ μίντια, συναντάω ανθρώπους που κανονικά δεν θα έπρεπε να ψηφίζουν λόγω βλακείας… και όμως!
Π.χ. άτομα που εκφέρουν άποψη, που το παίζουν πολιτικοποιημένοι, αλλά που αγνοούν, ή που δεν θυμούνται όλες εκείνες τις παπάντζες που εκστόμιζαν οι συριζαίοι, που υπόσχονταν ο Αλέξης, και που διακήρυτταν τα προβεβλημένα στελέχη του.
Που αγνοούν ακόμη και την περίφημη δήλωση (και στο τουίτερ) του Αλέξη, δια της οποίας υπόσχονταν να καταργήσει το μνημόνιο με ένα μόνο άρθρου ενός μόνο νόμου.
Που αγνοούν ή που δεν θυμούνται τις δεσμεύσεις του για πρόσκληση στην Ελλάδα όχι μόνο των απανταχού «προσφύγων πολέμου», αλλά και των οικογενειών τους, για να μην αισθάνονται μόνοι!
Που αγνοούν ή που δεν θυμούνται τις προτάσεις του Μανώλη Γλέζου για τόνωση της απασχόλησης με εργασία και χαρά στα … φράγματα!
Που αγνοούν ή που δεν θυμούνται το «θα ρισκάρουμε στο Αιγαίο με τους Τούρκους»…
Και άλλα πολλά.
Και ενώ αγνοούν όλα τα παραπάνω, δηλώνουν ενθουσιασμένοι με την μαχητικότητα του Αλέξη, που επιτέλους είπε ένα ΟΧΙ στους «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι», σε αντίθεση με τους προηγούμενους, άσχετα αν έπαιξε και έχασε διότι τον υπονόμευσαν οι «μπροδώτες», που είναι εντός των τειχών…
Που δηλώνουν ενθουσιασμένοι με τις… 120 δόσεις! Ποιες;
Και που αισθάνονται περήφανοι που επιτέλους η χώρα μας θα γίνει διαστημική δύναμη, στέλνοντας οσονούπω διαστημόπλοιο στο φεγγάρι!
Ναι… το πιστεύουν.
Συμπέρασμα;
Υπάρχει μια νέα φουρνιά 17αρηδων ψηφοφόρων, που...
δεν γνωρίζουν τι εστί η κυβίστηση του Σύριζα, αγκαλιά με μια άλλη, παλιότερων, που δεν θυμούνται ούτε τι φάγανε χθες, πόσο δε μάλλον τι έλεγε ο Αλέξης πριν από 4-5 χρόνια.
Χώρια οι συνεχώς ανανεούμενοι σανοφάγοι, τους οποίους η χώρα μας παράγει σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσους μπορεί να αφομοιώσει.
Σαν τους πέρσοναλ τρέινερς, ή τους σου σεφ… ένα πράγμα.
Το αποτέλεσμα;
Μπορεί τον Οκτώβριο να μην κερδίσει ο Σύριζα, αν κι αυτό παίζεται με όλα αυτά που βλέπω γύρω μου, αλλά σίγουρα θα πάρει ένα δυσανάλογο με την αξία του υψηλό ποσοστό, δια του οποίου και θα συνεχίσει να αποδομεί συστηματικά την χώρα, όντας ρυθμιστής του πολιτικού μας συστήματος για πολλά ακόμη τέρμινα.
Με τα γίδια να χειροκροτούν από κάτω.
Δυστυχώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου