Πολλή ανάλυση, πολύς κόπος, άρθρα επί άρθρων για τα “γιατί” της μεγαλοπρεπούς ήττας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα αίτια βασικά είναι τρία, τα εξής δύο, οι Πρέσπες.
Γιατί δεν χρειάζεται να μένει κανείς στη Μακεδονία ή να δουλεύει στον
Μακεδονικό Χαλβά για να τα έχει πάρει στο κρανίο με μια συμφωνία που
(σύμπας ο λαός) θεωρεί πως μας επεβλήθη απέξω.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και τώρα λένε πως δεν έπαιξε ρόλο, πως ήταν
ελεγχόμενη η φθορά: δικαίωμα τους, άλλωστε ξέρουν καλύτερα. Τα πάντα.
Ένα το κρατούμενο λοιπόν.
Να πεις ότι δεν είχε και ηθικό πλεονέκτημα;
Και τέτοιο είχε η Κυβέρνηση και μάλιστα στο πετσί της…
Να πεις ότι δεν είχε οίηση, αλαζονεία, καλαμοκαβαλάρηδες, θα πεις ψέματα. Κάποιοι ξεπέρασαν και το όριο του ψώνιου. Κάποια άλλοι με μόνιμο “υφάκι”, με στυλ περπατάω και τα πατάω.
Να πεις ότι δε φταίνε οι πολιτικές μεταγραφές;
Μιλάμε για μέτριους, έως παλτά, ή με προφορά βόρεια “μπμπαλτά”.
Να πεις πως δεν υποτίμησαν τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Άκουγες
τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν για τον αντίπαλό τους και νόμιζες
πως αυτός ήταν μία μίξη Ρίγκαν-Θάτσερ με ολίγη από Τραμπ και Γκρίλο.
Να πεις πως δεν φταίει η επικοινωνιακή διαχείριση των παροχών;
Εμφανίστηκαν σαν να τα έδιναν από το πορτοφόλι τους ή από τον Π/Υ του κόμματος.
Να πεις πως δε φταίει η Μάνδρα και το Μάτι; Και ως γεγονότα, αλλά
κυρίως για όσα ειπώθηκαν για τις τραγωδίες από επίσημα χείλη, για όσα
(δεν) έγιναν μετά.,
Είναι όμως και κάτι άλλο που δεν έχει πει κανείς. Ο Αλέξης ήταν
άχαστος για 15 μήνες από τις Ευρωεκλογές του 2014 ως τις Εθνικές του
2015.
Η διπλή ήττα του 2012 μετριέται περίπου ως νίκη (!!!), γιατί ανέβαζε
ποσοστά και άλλαζε σταδιακά ρόλους (κυρίαρχου-μικρού πολιτικού φορέα) με
το ΠΑΣΟΚ.
Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι.
Μέχρι και πολιτικοί αντίπαλοι που έκαναν χάζι με την πρώτη φορά αριστερά, βαρέθηκαν.
Έμεινε από εφεδρείες ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσώπων και κοινωνικών αναφορών.
Τελικά, ίσως το πιο βαθύ αίτιο είναι πως...
ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ντεμοντέ,
πολυφορέθηκε, τον είδαμε σε όλες τις βερσιόν, και έτσι νομοτελειακά
έγινε από αδιάφορος έως αποκρουστικός στο 75% των ψηφοφόρων.
Δεν είμαστε πια στο 2015, δεν είχαμε (εκβιαστικά) διλήμματα, οι
τράπεζες ήταν ανοικτές και τα ΑΤΜ γεμάτα, δεν υπήρχε ο άνεμος της
αλλαγής, ούτε καν της παραλλαγής: δεν είμαστε αυτό που φαινόμαστε, δεν
είναι αυτό που νομίζετε κτλ.
Παραγνωρίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ με το λαό, ο οποίος είναι αξιωματικά σοφός
και για να παραφράσουμε τη ρήση του: “Υπουργοί και “κουμπάροι” τον πρώτο
χρόνο έχουν χάρη”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου