Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ
Ο Αλέξης Τσίπρας «το χτίζει». Πριν από μία εβδομάδα θυμήθηκε τον Αρη Βελουχιώτη. Μπορεί να μην περίμενε ότι θα του ερχόταν και ο Αρης Σπηλωτόπουλος, αλλά πάντως δεν δίστασε να ανακοινώσει: ο Αρης είναι «ανατριχιαστικά επίκαιρος» και η ομιλία του στην Λαμία το ’44 «πιο συναρπαστικό κείμενο που έχει εκφωνηθεί σε αυτόν τον τόπο».
Γούστα είναι αυτά, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο αισθητικό. Λίγες ημέρες αργότερα θυμήθηκε τον Μάο. Και καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, έκανε το επόμενο βήμα. Σε μία αναφορά που ακούστηκε σαν απειλή, μιλώντας στη Λάρισα την Τρίτη και κάνοντας ένα από τα γνωστά άλματα στο κενό της αριστερής απλοϊκότητας, είπε: «Οταν με περισσή αλαζονεία χωρίζουν (σ.σ. οι πολιτικοί αντίπαλοί του) τους πολίτες σε κατηγορίες: ο ψυκτικός από το Περιστέρι και ο μάνατζερ από την Εκάλη. Αυτοί οι λίγοι και εκλεχτοί που θα διοικούν και οι πολλοί που θα υπακούν». Και το συνέχισε, με αυτήν την «προειδοποίηση»: «Ε, λοιπόν, εμείς εδώ από τη Λάρισα, από τη Θεσσαλία εδώ που ξέρει να δίνει αγώνες για τους πολλούς, από τη Θεσσαλία των κολίγων που εξεγέρθηκαν απέναντι στους τσιφλικάδες, τους λέμε: πάρτε το χαμπάρι. Τώρα αλλάξανε τα πράγματα. Στην Ελλάδα θα διοικούν οι πολλοί και θα υπακούνε οι λίγοι. Θα είναι κυρίαρχος ο λαός. Θα είναι αυτός που θα δίνει τις εντολές. Γιατί έχει έρθει η ώρα των πολλών».
Τι είναι αυτό πάλι;
Πού το είδε γραμμένο ότι σε μία δημοκρατία διοικούν οι πολλοί και υπακούνε (sic) οι λίγοι;
Μάλλον κάποιο λάθος έχει κάνει ή λέει κάτι που θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη: ο ολοκληρωτισμός στο όνομα των πολλών έρχεται από άλλες εποχές και από άλλα καθεστώτα, τα οποία πιθανώς θαυμάζει.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει όμως αν και όταν έλθει «η ώρα των πολλών», όπως την φαντάζεται τουλάχιστον; Και εν πάση περιπτώσει, πώς μπορεί να εκστομίζει τέτοιες απειλές κάποιος που υποτίθεται ότι έχει ωριμάσει πολιτικά, έχει γίνει τάχα ρεαλιστής και πραγματιστής και έχει γοητεύσει την διεθνή πολιτική σκηνή;
Δεν του περνάει μάλλον από το μυαλό του Πρωθυπουργού ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του και ότι δεν υπάρχουν πολίτες σε αυτήν την χώρα, οι οποίοι είναι εχθροί του και τους οποίους θα πρέπει να υποτάξει στις επιθυμίες και στις διαταγές του – στο όνομα των «πολλών», πάντα… Πλην όμως, σε μία δημοκρατία δεν διοικούν ούτε οι πολλοί, ούτε οι λίγοι. Ολα γίνονται βάσει...
θεσμών και κανόνων, οι μειοψηφίες γίνονται σεβαστές και κάποια στιγμή αυτός που έχει την κυβέρνηση την χάνει με εκλογές και έρχεται ο επόμενος.
Από την άλλη, ίσως είναι και μάταιο να εκπλήσσεται κάποιος. Τα όσα είπε ο Πρωθυπουργός στην Λάρισα είναι απλώς η νέα εκδοχή του «πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία», του «εμείς ή αυτοί» και του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου