Πες τους ακροδεξιούς, πες τους φασίστες, πες τους πράκτορες του Σατανά, άγγελους εκπεπτωκότες της προοδευτικής ορθότητος, πες τους βασιβουζούκους, αν θυμάσαι τον Τεν Τεν. Οχι όμως και περιθωριακούς, κύριε Παππά μου.
Είναι δυνατόν να στηλιτεύεις το κοινωνικό περιθώριο εσύ που εκπροσωπείς την παράταξη η οποία το ανέδειξε σε δημιουργική δύναμη όχι μόνον της χώρας, αλλά του κόσμου όλου;
Είναι δυνατόν να αγνοείς την πλούσια σκέψη που έχει αναπτυχθεί γύρω από τις θεραπευτικές ιδιότητες του περιθωρίου διά πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν της κοινωνίας μας; Πόσους αγώνες για τα δικαιώματά του δεν έχεις δώσει εσύ ο ίδιος;
Ή μήπως αγνοείς τη γενναιοδωρία του πρωθυπουργού σου, που έχρισε τον κ. Καρανίκα σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού;
Τι σου συνέβη, κύριε Παππά; Μήπως μπέρδεψες αυτούς που σε υποδέχθηκαν με αποδοκιμασίες με όσους παρακολούθησαν την ομιλία σου και σε χειροκρότησαν; Συμβαίνει αυτό πολύ συχνά σε όσους από το περιθώριο εκτοξεύονται στο κέντρο.
Εκτός πια κι αν εννοείς ότι οι περιθωριακοί δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν, ας πούμε, οι σωστοί περιθωριακοί. Αυτοί ώσπου να δύσει ο ήλιος πίνουν μπίρες στα Εξάρχεια και, σαν έρθει η νύχτα, με τα άδεια μπουκάλια φτιάχνουν μολότοφ και τα εκτοξεύουν στους αστυνομικούς.
Η αλήθεια είναι ότι, έτσι όπως την κατάντησε την αστυνομία η κυβέρνησή σου, αυτές οι συγκρούσεις μάλλον θυμίζουν μάχες ανάμεσα σε ομάδες περιθωριακών. Αλλοι πάλι καταλαμβάνουν ερειπωμένα κτίρια και τα μεταμορφώνουν σε κέντρα περιθωριακού πολιτισμού. Σε γενικές γραμμές, ένας σωστός περιθωριακός είναι ένας υγιής περιθωριακός.
Υπάρχουν και οι λάθος περιθωριακοί. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι νοικοκυραίοι που πληρώνουν φόρους και σηκώνονται κάθε πρωί για να πάνε στην δουλειά τους, αν τη βρουν. Κι αυτούς περιθωριακούς τους κατάντησες, κ. Παππά. Κι αυτοί, αφού έχουν υποστεί όλων των ειδών τις ταπεινώσεις, τολμούν ακόμη να διατηρούν ορισμένες ευαισθησίες, όπως είναι η σχέση τους με την καταγωγή τους, τους πατεράδες τους, τους παππούδες τους. Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά όλη η φασαρία για τη Μακεδονία εκεί έχει τις ρίζες της.
Οντως, αν η αίθουσα ήταν γεμάτη και έξω καμιά εικοσαριά φώναζαν συνθήματα, το ξέρω ότι εσύ, κ. Παππά, με το αγωνιστικό σου θάρρος θα έλεγες «Αφετε τα παιδία ελθείν προς με» για να τους συνετίσεις. Ομως στο Κιλκίς το κοινό στην αίθουσα ήταν ένα περίπου κοινό. Αραία αραία καμιά σαρανταρέα. Κάτι σαν κοινό παρουσίασης ποιητικής συλλογής. Και καταλαβαίνω την οργή σου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να αποκαλέσεις περιθωριακούς τους ακροατές σου. Οπότε...
απηύθυνες το ανάθεμα στους έξω, που αν είχαν μπει μέσα θα είχαν, αν μη τι άλλο, σωθεί τα προσχήματα μιας αξιοπρεπούς προσέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου