Πολλά συνέβησαν από την αποφράδα εκείνη 25η Ιανουαρίου του 2015, αλλά δυο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που σημάδεψαν την Πρώτη Φορά Αριστερά.
Το πρώτο είναι η σταδιακή μετάλλαξη του Σύριζα από ένα συνονθύλευμα ακροαριστερών συνιστωσών, που θα άλλαζε τον κόσμο, σε ένα μεταμοντέρνο Πασόκ, που πασχίζει να μας δείξει το σοσιαλδημοκρατικό του πρόσωπο, βάζοντας στην άκρη (τουλάχιστον επίσημα) τις άναρθρες ιδεοληπτικές κραυγές.
Προς τούτο, δεν έφταναν τα μνημόνια που υπέγραψε, οι φόροι που αύξησε, τα νέα διόδια που επέβαλλε, η λιτότητα, οι κυβιστήσεις, ο καθεστωτισμός, και άλλα πολλά παρόμοια, αλλά σπεύδει να εντάξει στις τάξεις του τον κάθε πικραμένο πρώην πασόκο, άσχετα αν ήταν τριτοκλασάτος, ή αν ήταν ο ίδιος ο ΓΑΠ!
Τον οποίο ΓΑΠ κάποτε λοιδορούσαν οι συριζαίοι, αλλά τώρα του κάνουν τεμενάδες…
Έτσι, έχουμε έναν Σύριζα, που μέσα σε μόλις 4 χρόνια έκανε στροφή 180 μοιρών, βάζοντας στην άκρη την επαναστατική γυμναστική, και έχοντας μεταμορφωθεί σε ένα κακέκτυπο αστικού κόμματος. Kαι λέω κακέκτυπο διότι μπορεί το Μαξίμου και οι υπουργοί να έχουν μεταμορφωθεί σε τσιράκια της Μέρκελ και της ΕΕ, αλλά η κομματική βάση του Σύριζα, όση του απέμεινε, συνεχίζει να έχει τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες της.
Κι αυτό φαίνεται σε διάφορα ζητήματα, όπως π.χ. η εγκληματικότητα, η λαθρομετανάστευση, το άσυλο, και άλλα πολλά στα οποία άλλα λέει κι άλλα κάνει ο Αλέξης, προκειμένου να μπορεί να πατάει σε δυο βάρκες ταυτόχρονα.
Και μάλλον τα έχει καταφέρει αφού ακόμη επιβιώνει πολιτικά, όντας αρεστός σε ένα κομμάτι του λαού, αστών κυρίως, αλλά και στους μπαχαλάκηδες στην πράξη και στη νοοτροπία. Χώρια στους ξένους πρώην «κακούς τοκογλύφους» και νυν σοβαρούς εταίρους μας.
Και μάλλον τα έχει καταφέρει αφού ακόμη επιβιώνει πολιτικά, όντας αρεστός σε ένα κομμάτι του λαού, αστών κυρίως, αλλά και στους μπαχαλάκηδες στην πράξη και στη νοοτροπία. Χώρια στους ξένους πρώην «κακούς τοκογλύφους» και νυν σοβαρούς εταίρους μας.
Δείτε τι σούργελα επέλεξε για το ευρωψηφοδέλτιο, και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Ή διαβάστε τις διάφορες κατά καιρούς δηλώσεις κάποιων αμετανόητων επαναστατών στυλ Φίλη, Κυρίτση, και λοιπών, και θα αντιληφθείτε την υπόγεια κόντρα που υπάρχει μέσα στο κόμμα, άσχετα αν αυτή δεν πολυβγαίνει προς τα έξω καθώς η καρέκλα (και τα προνόμιά της) είναι γλυκιά.
Τα αποτελέσματα αυτή της υποφώσκουσας διαφωνίας θα βγουν εκρηκτικώ τω τρόπω, μόλις ο Σύριζα χάσει την εξουσία. Με τον κάθε πικραμένο, άλλοτε ευνοημένο, να ζητάει την κεφαλήν του Αλέξη επί πίνακι. Θυμηθείτε το…
Ένα άλλο που συνέβη αυτά τα χρόνια έχει να κάνει με την μετάλλαξη της κοινωνίας μας.
Η οποία πλέον έχει γίνει πλήρως λούμπεν.
Όλες οι αξίες, οι αρχές, που άλλοτε κυριαρχούσαν, έχουν πάψει να υφίστανται.
Ο καθένας πλέον κοιτάει τον κώλο του… σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, και σε όλα τα επίπεδα.
Έχουμε πάθει μιθριδατισμό. Έχουμε συνηθίσει το τέρας που βλέπουμε κοιτώντας στους καθρέφτες.
Έχουμε πάθει μιθριδατισμό. Έχουμε συνηθίσει το τέρας που βλέπουμε κοιτώντας στους καθρέφτες.
Κάτι που θα γίνονταν ούτως ή άλλως, εξαιτίας παγκόσμιων μεταβολών, μόνο που με τον Σύριζα στο Μαξίμου, η λουμπενοποίηση επιταχύνθηκε.
Εξ ου και βλέπουμε καθημερινά μπαχαλάκηδες, συλλογικότητες, και άλλους πολλούς να τα κάνουν όλα λίμπα, βλέπουμε συμμορίες Ρομά και Γεωργιανών να ρημάζουν σπίτια και να σιδερώνουν γιαγιάδες, και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.
Κυκλοφορούμε στο κέντρο της πόλης και οι κλοπές κινητών και τσαντών είναι στατιστικά σίγουρες, αλλά εμείς πέρα βρέχει.
Και μιλάμε για μια κοινωνία που εγώ ο ίδιος πρόλαβα, που αν κάποιος (σπάνια) άρπαζε την τσάντα μιας γυναίκας στο δρόμο, αμέσως θα επενέβαιναν όλοι οι περαστικοί, μαγαζάτορες, κλπ. Θα εμφανίζονταν μάλιστα και η αστυνομία!
Συγκρίνετέ το αυτό με το σήμερα.
Και δεν μιλάω για καμιά αρχαιότητα, αλλά αναφέρομαι σε δεκαετίες του ’70, και του ’80… Σαν χθες δηλαδή.
Σήμερα, σφάζουν κάποιον δίπλα μας, κι εμείς κάνουμε τον Κινέζο.
Καλούμε την αστυνομία, κι ακούμε μουσική στο ακουστικό μας.
Και έχουμε και τον Σύριζα, που εκτός από τον νόμο Παρασκευόπουλου, που είναι νάρκη στα θεμέλια της κοινωνίας, εκτός από την υποδοχή με φοντάν δεκάδων χιλιάδων «προσφύγων πολέμου» από χώρες που δεν έχουν πόλεμο, εκτός από το χάιδεμα του κάθε παραβατικού, έσπευσε πρόσφατα να αλλάξει και τη νομοθεσία για διάφορα εγκλήματα, μετατρέποντάς τα σε πλημμελήματα.
Για ψηφαλάκια… αδιαφορώντας για την καταστροφή που προκαλεί.
Αδιαφορώντας για το πώς κατάντησε η κοινωνία… Έτσι κι αλλιώς τι τον ενδιαφέρει τον Αλέξη;
Αρκεί να τον ψηφίζουν οι φτωχοποιημένοι Έλληνες, τους οποίους κρατάει με δήθεν επιδόματα, με μπόλικη ρητορική, και άλλες τέτοιες φανταχτερές χάντρες και καθρεφτάκια άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος.
Και όσο για εκείνους που τον κοροϊδεύουν διότι παράφρασε τον τίτλο του βιβλίου του σαλεμένου Latouche, όπως λένε οι γνωρίζοντες το έκανε επειδή...
διάβασε το βιβλίο στα γαλλικά!
Ο Αλέξης… στα γαλλικά!
Χα χα χα… θα μου πείτε, «ο Ντάνος που διάβασε 8 βιβλία στη ζωή του έγινε συγγραφέας μπεστ σέλερ, και η Μποφίλιου που ψηφίζει ΚΚΕ είναι τροτσκίστρια και μάλιστα Ποσαδίστρια, ο Αλέξης σε πείραξε, που διαβάζει Latouche από το πρωτότυπο;»
Και θα έχετε δίκιο.
Αυτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου