Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Ο Ευάγγελος (γιατί το πολιτικό και πνευματικό του μέγεθος δεν θα μπορούσε να ανεχτεί ένα ταπεινό Βαγγέλης) ο Αντώναρος μας έχει διασκεδάσει πολλές φορές στο παρελθόν. Είτε ως εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου του Εργατικού, είτε ως βουλευτής, είτε ως αποτυχημένος υποψήφιος, είτε ως Ευτύχης Μπλέτσας.
Αυτές οι ανέμελες εποχές του γουασάμπι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο Ευάγγελος, ως ανυποχώρητος θεματοφύλακας της πολιτικής κληρονομιάς του Κωνσταντίνου του Ικανού, κάνει ό,τι και κάθε γνήσιος Καραμανλικός: στηρίζει με νύχια και με δόντια τον Αλέκση και την κυβέρνησή του.
Αυτό προφανώς και δεν το βρίσκω περίεργο και καμία σχέση δεν έχει με την έκκληση για βοήθεια για αυτόν τον Νέστωρα (μτφ. ηλικιωμένος συμπολίτης ανεξαρτήτως ικανοτήτων ή διαύγειας) της πολιτικής. Αυτό που με ανησυχεί είναι τα όλο και πιο συχνά ρεταρίσματα που παρουσιάζονται στον γραπτό λόγο του Ευάγγελου.Στην αρχή ήταν αυτό το τουίτ (το οποίο για να είμαι ειλικρινής το εξέλαβα ως έναν μεγαλοφυή αυτοσαρκασμό)
Μετά ήταν αυτό
Και μετά αυτό
Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει στον Ευάγγελο, αλλά σίγουρα δεν είναι καλό. Μπορεί να μην είναι κάτι τόσο σοβαρό, όπως πολλά μικρά εγκεφαλικά (για κάτι τέτοιο θα απαιτείτο η ύπαρξη εγκεφάλου), αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που πρέπει να αφεθεί χωρίς τη γνώμη κάποιου ειδικού.
Αν, λοιπόν, είστε φίλοι ή συγγενείς του Ευάγγελου...
κάντε κάτι.
Μην τον αφήνετε αβοήθητο. Δεν λέω ότι δεν είναι διασκεδαστικός, αλλά (όπως παλιότερα και οι ήρωες της Αννίτας της Πάνια) είναι κρίμα να υποφέρει και να βασανίζεται για τη διασκέδασή μας. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου