Ας αρχίσουμε με μια αλληγορία. Ο καλός μηχανικός, ο Αλέξης -«είμαι μηχανικός και ξέρω»- Τσίπρας, στην Κεντροαριστερά φαίνεται.
Ο μηχανικός (της εξουσίας) Αλέξης δουλεύει λοιπόν νυχθημερόν για να χτίσει το περίλαμπρο οικοδόμημα της Νέας Κεντροαριστεράς.
Τα υλικά που έχει στη διάθεσή του δεν είναι και τα καλύτερα —η τσιμεντοκονία Πολάκη δεν δένει καλά— αλλά πρέπει να προχωρήσει γοργά ώστε μετά να μπορεί να απολαύσει το έργο τελειωμένο παρέα με τον κυρ Αλέκο Φλαμπουράρη και τον πιστό του Βερναρδάκη.
Για να μη χαθούμε σε συμβολισμούς ας το πούμε απλά. Αυτό που χτίζει ο κ. Τσίπρας -το οικοδόμημα- μέσα από το επιθετικό φλερτ προς την Κεντροαριστερά είναι το νέο του προσωπείο. Αυτό του μετριοπαθούς σοσιαλδημοκράτη ηγέτη. Και για να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια απαιτούνται κεντροαριστεροί. Κατά προτίμηση σοβαροί και αξιόλογοι άνθρωποι οι οποίοι θα νομιμοποιήσουν το εγχείρημα.
Ο μηχανικός θα προτιμούσε να δουλέψει με σοβαρούς ανθρώπους αλλά αν δεν βρεθούν υπάρχει πάντα λύση: ποσότητα αντί για ποιότητα. Χτίζεται κι έτσι. Είναι μηχανικός και ξέρει…
Η Συμφωνία των Πρεσπών και η αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση προβάλλεται ως η ιδανική ευκαιρία για rebranding. Αλλά όπως θα σας πουν και οι διαφημιστές, για να το πετύχεις αυτό δεν αρκεί να αλλάξεις την ταμπέλα του μαγαζιού. Και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αν ξύσει κάνεις κάτω από την επιφάνεια θα ανακαλύψει ότι η νέα κυβέρνηση Τσίπρα, σε συνεργασία με την Νέα Ελληνική Ορμή (ΝΕΟ) της Κατερίνας Παπακώστα και την Πυρίκαυστο Ελλάδα του Κώστα Ζουράρι, δεν διαφέρει και πολύ σε σχέση με την παλιά. Αν μιλούσαμε για θεατρικό έργο ο τίτλος θα ήταν «Εγκλημα χωρίς τιμωρία. Και χωρίς συγγνώμη».
Ας έλθουν στη σκηνή οι κεντροαριστεροί. Ο ρόλος τους είναι να ξεχνούν. Για παράδειγμα τη στοχοποίηση του Σημίτη και του Λουκά Παπαδήμου. Ο τελευταίος λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του από αδίστακτους τρομοκράτες. Αλλά η αντίδραση του Τσίπρα ήταν κάτι σαν πολιτική πράξη. Ή καλύτερα σαν διαστροφή της έννοιας της πολιτικής πράξης. Πρώτα δεν πήγε να τον δει στο νοσοκομείο και μετά τον στοχοποίησε εκ νέου στο αλήστου μνήμης διάγγελμα της Ιθάκης.
Θα τα συζητήσει φαντάζομαι όλα αυτά ο Πρωθυπουργός με τους νέους κεντροαριστερούς φίλους του. Ενας ένας εμφανίζονται. Η συνέντευξη Παπανδρέου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ζέστανε το Σάββατο τις καρδιές τους. Σχεδόν πήραν τα μυαλά τους αέρα.
Ομως πέρα από τις Πρέσπες, ο κ. Παπανδρέου μίλησε -πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου- εναντίον του διχασμού και υπέρ της ενότητας. Δεν γίνεται να αποκαλούμε ο ένας τον άλλον μειοδότη. Απλά και ξεκάθαρα. Περιέργως, η εμφάνιση στο κάδρο ενός ακόμη πρώην Πρωθυπουργού στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία μας θυμίζει πόσο σκληρή είναι η δουλειά που έχουν μπροστά τους οι κεντροαριστεροί που αγκαλιάζουν ασμένως τον κ. Τσίπρα. Για να χτιστεί το προσωπείο που επιθυμεί, αυτό του μετριοπαθούς και υπεύθυνου ηγέτη, εκείνοι θα πρέπει να ξεχάσουν και κάτι ακόμη. Οτι ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε τον κ. Παπανδρέου προδότη επειδή προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις -το 2011 το Υπερταμείο του Τσίπρα δεν μπορούσαμε καν να το φανταστούμε… Ευκαιρία λοιπόν να διαβάσουν τι έλεγε ο κ. Τσίπρας για τον κ. Παπανδρέου πριν βυθιστούν στη λήθη.
Και για μην υπάρχουν παρεξηγήσεις το απόσπασμα είναι από την «Αυγή» Σε δημοσίευμα με τίτλο, «Αλ. Τσίπρας: Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σημαίνει εσχάτη προδοσία», στις 30.09.2011, σημειώνονται μεταξύ άλλων τα εξής:
«Προειδοποίηση προς τους “πλιατσικολόγους”, που ετοιμάζονται να πάρουν “κοψοχρονιά όλη τη χώρα”, ότι θα χάσουν τα λεφτά τους έστειλε ο Αλέξης Τσίπρας σε δηλώσεις του με αφορμή το δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας La Tribune και το σχέδιο για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. “Ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει τη νομιμοποίηση να προχωρήσει στο ξεπούλημα της χώρας” τόνισε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας ότι μετά την αποκάλυψη του σχεδίου να περάσουν 125 δισ. δημόσιας περιουσίας στα χέρια εταιρείας με έδρα το Λουξεμβούργο “καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο οι Γερμανοί βιομήχανοι κόντεψαν να σηκώσουν στα χέρια τον κ. Παπανδρέου”… »
Σε μια ακόμη σκληρή επίθεση προς την κυβέρνηση και την πολιτική της, ο Αλ. Τσίπρας έθεσε δύο ρητορικά ερωτήματα: “Ποιος υπουργός ή πρωθυπουργός μπορεί να βάλει την υπογραφή του σ’ ένα τέτοιο σχέδιο εκποίησης του δημόσιου πλούτου; Εάν μια τέτοια επιλογή δεν σημαίνει εσχάτη προδοσία για τον ελληνικό λαό και για την πατρίδα, τότε τι είναι προδοσία;”».
Υπενθυμίζω ότι ο κ. Τσίπρας ουδέποτε έχει ζητήσει συγγνώμη. Ποτέ και για τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου