Καταλαβαίνω ότι σε πολλούς από εσάς ο τίτλος του σημερινού
κειμένου θα μοιάζει υπερβολικός. Η αλήθεια είναι ότι και εμένα έτσι θα
μου φαινόταν μέχρι πριν λίγες ώρες. Επιπόλαιος, ναι. Ανίκανος, προφανώς.
Αμόρφωτος, χωρίς αμφιβολία. Ανέντιμος (πολιτικά μιλώντας φυσικά),
σίγουρα. Αδίστακτος, εντελώς. Αλλά ανίσχυρος;
Δυστυχώς
από ό,τι φαίνεται είναι αλήθεια. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στερείται
ισχύος. Ή μάλλον, για να ακριβολογώ, η υπογραφή του πρωθυπουργού της
Ελλάδας στερείται ισχύος.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι επειδή του
αναγνωρίζεται το ακαταλόγιστο ή γιατί κανείς δεν τον εμπιστεύεται. Αυτό
που ξέρω είναι ότι το λέει ο υφυπουργός της κυβέρνησής του, ο Νικόλας ο
Μαυραγάνης. Κι αν ο υφυπουργός της κυβέρνησής του λέει πως η
πρωθυπουργική υπογραφή είναι ανίσχυρη δε νομίζω ότι με παίρνει να
επιχειρηματολογήσω περί του αντιθέτου.
Με
λίγα λόγια, σύμφωνα με τα λίγα νομικά του Μαυραγάνη, η φιέστα που έγινε
στις Πρέσπες δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ήταν απλώς ένα
επικοινωνιακό πανηγυράκι χωρίς περιεχόμενο.
Εγώ με τα όχι αρκετά (και σίγουρα λιγότερα από τα νομικά του Μαυραγάνη) ελληνικά που ξέρω, καταλαβαίνω πως είτε η πρωθυπουργική υπογραφή μπορεί να μπαίνει όπου να ‘ναι χωρίς συνέπειες και ο Μαυραγάνης το αποκαλύπτει, είτε ο Μαυραγάνης λέει ανοησίες.
Ό,τι από τα δυο κι αν συμβαίνει, ένας πρωθυπουργός που δεν φοβάται θα είχε στείλει τον υφυπουργό Μαυραγάνη κάπου μακριά από το υπουργικό του συμβούλιο. Αλλά ο Μαυραγάνης παραμένει στην κυβέρνηση κι αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι ο Αλέκσης μας φοβάται να τον πειράξει. Όπως φοβάται να πειράξει και τον υπουργό της Άμυνας που απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση. Και παρά τις απειλές μένει άνετος και χαλαρός στη θέση του.
Εγώ με τα όχι αρκετά (και σίγουρα λιγότερα από τα νομικά του Μαυραγάνη) ελληνικά που ξέρω, καταλαβαίνω πως είτε η πρωθυπουργική υπογραφή μπορεί να μπαίνει όπου να ‘ναι χωρίς συνέπειες και ο Μαυραγάνης το αποκαλύπτει, είτε ο Μαυραγάνης λέει ανοησίες.
Ό,τι από τα δυο κι αν συμβαίνει, ένας πρωθυπουργός που δεν φοβάται θα είχε στείλει τον υφυπουργό Μαυραγάνη κάπου μακριά από το υπουργικό του συμβούλιο. Αλλά ο Μαυραγάνης παραμένει στην κυβέρνηση κι αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι ο Αλέκσης μας φοβάται να τον πειράξει. Όπως φοβάται να πειράξει και τον υπουργό της Άμυνας που απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση. Και παρά τις απειλές μένει άνετος και χαλαρός στη θέση του.
Ο φόβος του Αλέκση να πειράξει τους υφισταμένους του που τον απειλούν και τον μειώνουν κάνουν την κουβέντα για την ισχύ της υπογραφής του Αλέκση χωρίς καμία σημασία.
Γιατί ...
ένας πρωθυπουργός που φοβάται τους υπουργούς και τους υφυπουργούς του δεν έχει ισχύ ο ίδιος. Η υπογραφή του είναι απλώς μια προέκταση της δικής του αδυναμίας.
Το μόνο που μένει να μάθουμε είναι αν ο φόβος του είναι μόνο για την απώλεια της εξουσίας ή αν υπάρχει κάτι άλλο που φοβάται. Κάτι πιο σκοτεινό και πιο τρομακτικό. Κάτι που για να το αποφύγει αξίζει να υποστεί τις απειλές του Καμμένου και την υποτίμηση του Μαυραγάνη. Και μπράβο του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου