Κάποιοι πίστεψαν πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έβαλαν μυαλό· ότι τα 100 δισ. που πληρώσαμε για το φροντιστήριο του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησής τους έπιασαν τόπο· ότι κατάλαβαν το παραγωγικό πρόβλημα της χώρας και είναι έτοιμοι να συντάξουν ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση. Κούνια που μας κούναγε...
Καταλάβαμε όλοι τη σκοπιμότητα της σπίλωσης των πολιτικών αντιπάλων με την υπόθεση Novartis, αλλά δεν είδαμε τον δεύτερο στόχο της σκευωρίας.
Είναι η αναβίωση του χρήσιμου για τις εκλογές –όποτε κι αν γίνουν– αφηγήματος ότι η χρεοκοπία ήταν μια συνωμοσία κάποιων ελίτ και όχι αποτέλεσμα της γενικότερης σπατάλης του κράτους. Οπως είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, «δεν τα φάγαμε μαζί. Τα έφαγε μια οικονομική, κοινωνική-πολιτική ελίτ που έστησε επί δεκαετίες τα δίκτυα της εξουσίας της και παραθεσμικούς μηχανισμούς επιρροής και εκβιασμών» (Βουλή 21.2.2018). Αυτό χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων, αλλά περνάει υπόγεια το μήνυμα πως αν εξοστρακιστούν οι «ανήθικοι σαμαροβενιζέλοι» και συνεχίσουν τη διαχείριση οι «ηθικοί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ», όλα θα γίνουν όπως πριν από το 2009: θα μπορούμε να συνταξιοδοτούμαστε 45-50 ετών, να διογκώνουμε τον δημόσιο τομέα ανάλογα με τις προεκλογικές ανάγκες, να μοιράζουμε αγροτικές επιδοτήσεις 500 εκατ. εν μια νυκτί κ.λπ.
Το χρήσιμο αυτό προεκλογικώς αφήγημα θα ενισχυθεί από το «τέλος των μνημονίων» ή «καθαρής εξόδου στις αγορές». Είναι μια υπόσχεση για «καλύτερες μέρες», την οποία διατύπωσε επί το λαϊκότερον ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης: «Τον Αύγουστο του 2018 θα ανοίξουν οι κάνουλες» (ΣΚΑΪ, 3.9.2017).
Φυσικά η έξοδος είναι ακάθαρτη (η κυβέρνηση υπέγραψε δεσμεύσεις έως το 2060) και οι αγορές θα είναι πιο αυστηρές από την τρόικα· κάθε ανοησία των κυβερνώντων θα στέλνει τα επιτόκια στον Θεό. Αλλά πριν συμβεί αυτό θα ζήσουμε έναν ακόμη πολιτικό κύκλο της οικονομίας με αυξημένες προεκλογικές δαπάνες και πελατειακές διευθετήσεις.
Στα πελατειακά συστήματα, όμως, κάποιοι πελάτες σερβίρονται κατά προτεραιότητα. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους...
κομματικούς φίλους και παρατρεχάμενους, για τους οποίους οι κάνουλες ήδη έχουν ανοίξει.
Από τους 51 γενικούς και ειδικούς γραμματείς που είχε το κράτος το 2014, τώρα –με την εμφύτευση αναπληρωτών, διοικητικών, τομεακών και λοιπών γραμματέων– έχουν φτάσει τους 152 («Θέμα» 18.2.2018)· όλοι με τα γραφεία τους και τους μετακλητούς τους. Οπως αποκάλυψε ο κ. Παναγιώτης Καρακατσούλης, υπάρχουν τρεις γενικές γραμματείες περί τον πρωθυπουργό (συντονισμού, του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης) σε κάθε μία εκ των οποίων απασχολούνται 80-85 άτομα. «Μόνο η μισθοδοσία για κάθε μία από αυτές είναι 1,5 εκατ. ευρώ. Καλύπτουν 250 κενές θέσεις και έχουν φροντίσει να έχουν άλλες 200 κενές θέσεις».
Το πυροτέχνημα της καθαρής εξόδου θα είναι ακριβό και φτιαγμένο από το υλικό της χρεοκοπίας.
Αλλά μετά την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου