Οταν ο Νίκος Φίλης, ως υπουργός Παιδείας, είχε ανακοινώσει την
πρόθεσή του να καταργήσει τα Συμβούλια των Πανεπιστημίων και να
επαναφέρει τους φοιτητές στη διοίκηση των Σχολών, έλαβε στο γραφείο του
μία επιστολή.
Ηταν από τον καθηγητή Γρηγόρη Σηφάκη. Ο καθηγητής Σηφάκης είναι ένας εκ των επιφανέστερων, παγκοσμίως, δάσκαλος κλασικών ελληνικών σπουδών. Με την επιστολή του, προς τον Νίκο Φίλη, υπέβαλε την παραίτησή του από πρόεδρος του Συμβουλίου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, θέση άμισθη. «Από τις πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις σας συνάγεται αβίαστα ότι αγνοείτε ποιος είναι ο ρόλος των πανεπιστημιακών συμβουλίων διεθνώς ή ποιο υπήρξε το έργο τους στη χώρα μας – εννοείται ότι γνωρίζω καλύτερα τα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ως τώρα να με υποτιμούν ή να με προσβάλλουν, κατά τη διάρκεια πενήντα χρόνων υπηρεσίας και ενασχόλησης με την ανώτατη παιδεία και επιστημονική έρευνα (σε αρκετά Πανεπιστήμια σε αρκετές χώρες).»
Τελικώς, αυτό που άρχισε ο Φίλης, σκοπεύει να το ολοκληρώσει ο Γαβρόγλου. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», η μόδα των ’80ς αναμένεται να επανακάμψει και στα Πανεπιστήμια καθώς επιχειρείται μία υπερήφανη επιστροφή στο 1982. Τα Πανεπιστημιακά Συμβούλια καταργούνται. Οι φοιτητές επιστρέφουν στη διοίκηση. Ο υπουργός μπορεί πλέον να συγχωνεύει και να καταργεί Σχολές. Και το άσυλο θα καταργείται μόνο μετά από απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου, στο οποίο, φυσικά, θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι των φοιτητών.
Πάλι καλά που στα ’80ς υπήρχαν έγχρωμες φωτογραφίες, αλλιώς η κυβέρνηση θα ζητούσε να γίνουν και τα πάντα ασπρόμαυρα.
Για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά;
Για ποιο λόγο στη χώρα που είναι ουραγός στην ανταγωνιστικότητα, τα Πανεπιστήμια επιστρέφουν στο παρελθόν;
Οχι, δεν είναι μόνο το ιδεοληπτικό ένστικτο της Αριστεράς που θα μιλήσει για «βάθεμα και για πλάτεμα της συμμετοχικότητας και της δημοκρατίας στην ανώτατη εκπαίδευση». Αυτά ούτως ή άλλως θα τα πει γιατί αρέσουν στο ακροατήριο της.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο γίνεται η επιστροφή στα ’80ς, είναι...
ο έλεγχος των Πανεπιστημίων από τις κομματικές γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ.
Οταν οι φοιτητικές παρατάξεις ανακτούν λόγο στη διοίκηση και ο υπουργός μπορεί καταργήσει Σχολές πατώντας ένα κουμπί, τότε η ανώτατη εκπαίδευση θα παραμένει ευάλωτη σε κομματικές μεθοδεύσεις.
Και αντί να κοιτάζουμε πώς θα συνδεθεί η εκπαίδευση με την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, αποδίδουμε προτεραιότητα στο άσυλο που, τα τελευταία σαράντα χρόνια, ουσιαστικά χρησίμευσε στην προστασία τραμπούκων.
Υπάρχουν σήμερα ιδέες που διώκονται από δυνάμεις καταστολής και χρειάζονται άσυλο για να ακουστούν;
Μόνο οι «ιδέες» των παιδιών που θα σε ποτίσουν βενζίνη και θα σου προσφέρουν φωτιά αν τολμήσεις, εντός αμφιθεάτρου, να εκφράσεις ιδέες αντίθετες προς τις δικές τους.
Ολο αυτό, βέβαια, είναι συνεπές και προς τη ματιά του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανότατα δε και προς τη διάθεση του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Αλλωστε εδώ και επτά χρόνια, η εθνική μας προσδοκία δεν είναι να βαδίσουμε μπροστά, αλλά να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν κάποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου