Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
Ο αμίμητος Γιάνης το είχε πει σχεδόν από την αρχή: «Είμαστε ένα
αριστερό τσούρμο». Βέβαια, δεν είχε προσθέσει «…που δεν ξέρει πού πατά
και πού πηγαίνει», με αποτέλεσμα πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι να πιστέψουν
ότι δεν μπορεί, διάβολε, κάτι θα είχαν καταστρώσει, έστω ως στοιχειώδες
σχέδιο, αφού έβλεπαν ότι η εξουσία θα τους πέσει στο πιάτο.
Τώρα, στην επέτειο του ενός έτους, ομολογούν μόνοι τους ότι
πορεύθηκαν «εική και ως έτυχεν», νεοελληνιστί «στα κουτουρού» και «όπου
κάτσει», δια τη μεθόδου του «άρπα κόλλα» και με σύμβουλο τις ιδεοληψίες
τους. Το λέει πολύ κομψά ο πρόεδρος της Βουλής (εδώ).
Αυτό που συμβαίνει σήμερα με το πρόβλημα των μεταναστών και προσφύγων
είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Υπό την αφόρητη πίεση των
Ευρωπαίων και την απειλή να μας πετάξουν έξω από την Σένγκεν (ο
υπουργός Γιάννης Μουζάλας το είπε), η κυβέρνηση αναθέτει στο στρατό (!)
να φτιάξει τα κέντρα ελέγχου και καταγραφής (hot spots).Τι να πει
κανείς, ας πάει και το παλιάμπελο. Αλλά η συνέχεια είναι κωμικοτραγική.
Ο στρατός θα φτιάξει-λέει- και δύο κέντρα «φιλοξενίας» προσφύγων και
μεταναστών, ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλη πρόοδος. Ο
αρχιστράτηγος Πάνος Καμμένος εδέησε να παραχωρήσει τους χώρους.
Τουλάχιστον από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο δήμαρχος Αθηναίων το ζητούσε (εδώ), αλλά εκείνος εκώφευε.
Υπάρχει και μεγαλύτερη πρόοδος. Ποια είναι αυτή;
Για να γίνει
αντιληπτή, πρέπει να διηγηθούμε εν συντομία την ιστορία της Αμυγδαλέζας:
Εκεί το 2012 ο τότε υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δημιούργησε ένα
«απαράδεκτο στρατόπεδο κράτησης» -κατά την προσφιλή ορολογία των
«ευαίσθητων» ΣΥΡΙΖΑίων- παράνομων μεταναστών. Την ίδια πολιτική
ακολούθησε και ο διάδοχός του Νίκος Δένδιας. Εννοείται ότι ούτε ο
ΠΑΣΟΚος Χρυσοχοΐδης ούτε ο δεξιός Δένδιας είχαν τη διατυμπανιζόμενη
«αριστερή» ευαισθησία. Πάντως, η Αμυγδαλέζα είχε αποτέλεσμα. Πρώτον,
διότι το κέντρο της Αθήνας έπαψε σιγά-σιγά να είναι έρμαιο
μικροσυμμοριών. Και δεύτερον, λειτούργησε αποτρεπτικά αφού οι ροές
μεταναστών και προσφύγων ουδέποτε ξέφυγαν από τα ανεκτά όρια.
Ωσπου ήρθε το -κατά Βαρουφάκη- αριστερό τσούρμο και τα έκανε ρόιδο
και σ’ αυτό. Χωρίς καμιά στοιχειώδη πολιτική αντιμετώπισης του
προβλήματος, ουσιαστικά έστειλαν σήμα ότι η Ελλάδα είναι η χώρα του
«μπάτε σκύλοι». Ακόμα και άνθρωποι με κοινό νου (σπάνιο είδος σ’ αυτό το
χώρο), όπως ο πρώην υπουργός Γιάννης Πανούσης, έσπευσε να πανηγυρίσει
την κατάργηση της Αμυγδαλέζας (εδώ).
Και όταν οι κρατούμενοι εκεί αφήνονταν ελεύθεροι να περιφέρονται στο
κέντρο της πόλης, ο Πανούσης υποσχέθηκε ότι «θα το ελέγξει» (εδώ).
Δεν έλεγξε τίποτα. Τον πήρε η μπάλα της σύγκρουσής του με τους
«αριστερούς του τίποτα», που έλεγε κι ο ίδιος. Εν τω μεταξύ τα κύματα
προσφύγων και μεταναστών έγιναν ανεξέλεγκτα και οδηγηθήκαμε στη σημερινή
κατάσταση.
Τώρα η αριστερή κυβέρνηση, με τη βοήθεια του εθνικολαϊκιστή
συνεταίρου της, θα φτιάξει όχι μία, αλλά και δυο και τρεις και ποιος
ξέρει πόσες Αμυγδαλέζες. Και όχι των 1.000 ατόμων, που ήταν η πρώτη
Αμυγδαλέζα, αλλά μερικών χιλιάδων η καθεμιά. Και όλα αυτά πρέπει να
γίνουν μέσα σε 18 ημέρες (εδώ)!
Μέχρι στιγμής δεν είδα καμιά αντίδραση από «ευαίσθητους» ΣΥΡΙΖΑίους,
οι οποίοι παλιότερα μιλούσαν το «αίσχος» της Αμυγδαλέζας. Φαντάζεται
κανείς τι θα γινόταν, αν οι ανάλγητοι Σαμαροβενιζέλοι είχαν τολμήσει να
εξαγγείλουν τη δημιουργία στρατοπέδων;
Προφανώς, τώρα όσοι θα οδηγούνται
στο Σχιστό ή στη Σίνδο θα κάνουν αριστερό στρατοπεδικό τουρισμό μέχρι
να εξαφανιστούν, όπως θα έλεγε και η εμβληματική πρώτη υπουργός
Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου.
Μήπως όμως δεν θα εξαφανίζονται πλέον; Μήπως σε λίγο οι Ευρωπαίοι θα
μας ζητήσουν να φτιάξουμε και τρίτο και τέταρτο και δέκατο τέταρτο
στρατόπεδο και χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες θα μας μείνουν αμανάτι;
Ποιος να τα σκεφθεί αυτά;
Μέσα στο πανικό από τις ευρωπαϊκές απειλές,
το αριστεροδεξιό τσούρμο που κυβερνά έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια.
Από τις ιδεοληψίες πέρασε με μεγάλη ευκολία στη στυγνή εφαρμογή των
ακριβώς αντίθετων. Αλλά και πάλι με τη μέθοδο του «βλέποντας και
κάνοντας».
Ο συνδυασμός άγνοιας, ιδεοληψίας και βλακείας οδηγεί σε καταστροφικά
αποτελέσματα. Τα βλέπουμε εδώ και μήνες, σήμερα τα ομολογούν και οι
ίδιοι, όσοι τέλος πάντων το αντέχουν. Σε μερικούς μήνες θα φανεί αν
είναι αργά για διορθώσεις. Πώς να καταλάβουν ότι «όποιος σκορπάει τον
καιρό, δεν τον ξαναμαζεύει»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου