Ο μεγάλος πολιτικός φιλόσοφος και πατέρας της αμερικανικής Δημοκρατίας Τόμας Τζέφερσον είχε τραβήξει πολλά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της εποχής του. Οι εφημερίδες δημοσίευαν συχνά «ζουμερά» κουτσομπολίστικα ρεπορτάζ για την «ερωτική σχέση που είχε με μία σκλάβα και με την οποία έκανε έξι παιδιά».
Ο μεγάλος φιλελεύθερος στοχαστής δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ, για να εμφορείται από ολοκληρωτικές λογικές. Αν και έσταζε φαρμάκι για τον Τύπο («Οι διαφημίσεις είναι το μοναδικό αληθινό κομμάτι μιας εφημερίδας», ή «ο άνθρωπος που δεν διαβάζει είναι καλύτερα μορφωμένος από εκείνον που διαβάζει μόνο εφημερίδες») δεν διανοήθηκε ποτέ να μπει στη λογική της «ρύθμισης της ενημέρωσης», που είναι στο αριστερό newspeak η λογοκρισία. Αντιθέτως, έγραψε πολλά για τη μη ρύθμιση των ΜΜΕ· με κορυφαίο, βεβαίως, την Πρώτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος: «Το Κογκρέσο δεν πρέπει να ψηφίσει νόμο που... να περιορίζει την ελευθερία του Τύπου».
Σε επιστολή προς φίλο του σημείωνε ότι «αν έπρεπε να διαλέξω αν θα πρέπει να έχουμε κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες ή εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση, δεν θα δίσταζα ούτε μία στιγμή να επιλέξω το δεύτερο».
Η λογική του ήταν καθάρια και δημοκρατική: οι ελεύθερες από τον κυβερνητικό έλεγχο εφημερίδες, δεν έφτιαξαν ποτέ τυραννία. Οι ελεύθερες από τον έλεγχο του Τύπου κυβερνήσεις, πάντα καταλήγουν σε δικτατορία.
Καιρός όμως φέρνει τους μεγάλους στοχαστές, καιρός και τον Χριστόφορο Βερναρδάκη ο οποίος στη Βουλή έκανε μια δήλωση που θα τη ζήλευε και ο Γεώργιος Γεωργαλάς: «Εγώ θεωρώ και εξακολουθώ να πιστεύω, για να μην έχετε καμία αμφισβήτηση επ’ αυτού, ότι η βασική παθογένεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα –και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική και στην Ευρώπη και όπου αλλού θέλετε– είναι η αυτονόμηση συγκεκριμένων πολιτικοοικονομικών κύκλων διαμέσου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία δεν είναι δημοκρατικά, αλλά κάνουν κατάχρηση του δημόσιου χαρακτήρα της πληροφόρησης και της ενημέρωσης και προφανώς χρειάζεται ρύθμιση. Το τι ρύθμιση χρειάζεται είναι ένα άλλο θέμα, αλλά κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η βασική αφετηρία».
Τόμας Τζέφερσον: «Είναι τόσο δύσκολο να χαραχτεί μια σαφής γραμμή μεταξύ της κατάχρησης και της ευεργετικής χρήσης του Τύπου, που ανακαλύψαμε ότι είναι πολύ προτιμότερο να εμπιστευτούμε τη δημόσια κριτική, αντί του δικαστή για να ξεχωρίσει το σωστό και το λάθος. Και μέχρι στιγμής η δημόσια κριτική έχει πράξει αυτό το καθήκον θαυμάσια».
Χάος χωρίζει τους σημερινούς κυβερνώντες από τις αξίες της ελευθερίας και της Δημοκρατίας και απλώς ο κ. Βερναρδάκης, το είπε με Αριστερή λογιοσύνη. Τι πάει να πει δηλαδή ο «δημόσιος χαρακτήρας της ενημέρωσης» απαιτεί την κρατική ρύθμιση;
Μια αριστερή σοφιστεία, χρήσιμη μόνο για λογοκρισία των βρώμικων πεπραγμένων της κυβέρνησης.
«Η μοναδική ασφάλεια που έχουμε [ως πολίτες] είναι η ελευθερία του Τύπου», είχε πει ο βαθύς Τζέφερσον. «Ουδείς μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη της κοινής γνώμης όταν αυτή εκφράζεται ελεύθερα. Η αναταραχή που προκαλεί... είναι αναγκαία για να μένουν τα νερά καθαρά».
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι...
το 2000, έπειτα από έρευνες DNA, αποδείχθηκε ότι ο Τζέφερσον πράγματι ήταν ο πατέρας των έξι παιδιών της σκλάβας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου