ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Τι μου έμαθε το Μουντιάλ για τους άνδρες

Γράφει η ΓΚΙΖΑ

Οι άνδρες κλαίνε. Και μάλιστα με αναφιλητά. Οι άνδρες δεν ντρέπονται να κλάψουν ακόμη κι αν τους παρακολουθεί ολόκληρη η υφήλιος.
Οι άνδρες κάνουν καρδούλες. Δηλαδή αγαπάνε τις χαριτωμενιές.                                                                                     
Οι άνδρες πιστεύουν πως στα πόδια τους κρύβεται η περηφάνια τους και η περηφάνια της χώρας τους.                                                                                                       
Οι άνδρες πηγαίνουν στο γήπεδο για να ξαναγίνουν τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα στη γειτονιά τους.

Οι άνδρες δεν φοβούνται να εκτεθούν, να χάσουν, ή να καταστρέψουν το καλό τους πουκάμισο.                      
Οι άνδρες παίζουν για να χαρούν, για να γίνουν καλύτεροι, για να αρέσουν περισσότερο.

Περίεργος θεός μεγαλώνει τα αγόρια που παίζουν μπάλα. Χαίρονται με το τίποτα αποζημιώνονται με ένα πιάτο μακαρόνια.  

Γι αυτό και ζητώ άμεσα την αγιοποίηση του Γκέκα. Αν θα την αναλάβει ο Άνθιμος ή ο Λοβέρδος ελάχιστα με ενδιαφέρει, σημασία έχει να αγιοποιηθεί αυτό το παλληκάρι που μας έσωσε από τα χειρότερα. Την εθνική υπερηφάνεια του πρωθυπουργού και τα κορδώματα της Βούλτεψη.

Ο Γκέκας έχει άστρο και ένστικτο κι ούτε ο ίδιος δεν τον ξέρει. Μας γλίτωσε από τη νίκη της Εθνικής κι αν το ήξερε θα πανηγύριζε αντί να κλαίει γιατί μας προστάτεψε από εκδηλώσεις θριάμβου στην Ομόνοια και στο Ελευθέριος Βενιζέλος, συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και υποδοχές ηρώων, κλειστό το Σύνταγμα και ανακοινώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την ελληνική ψυχή και τα κουράγια της. 

Ο Γκέκας με την «αστοχία του» έκλεισε την πόρτα στις μεγάλες προσδοκίες κι άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να τα καταφέρουν καλύτερα οι επόμενοι. 

Ευτυχώς