ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ενεργειακή στροφή προς την Κίνα από τη Ρωσία

Tου Γιώργου Παυλόπουλου

Ενα ακόμη σημαντικό βήμα στη στροφή που επιχειρεί προς Ανατολάς έκανε η Ρωσία, με την υπογραφή νέας συμφωνίας ανάμεσα στη Rosneft και την κινεζική Sinopec, αξίας 85 δισ. δολαρίων -ποσό, μάλιστα, που οι Κινέζοι θα προκαταβάλουν. Η συμφωνία υπογράφηκε στο Πεκίνο παρουσία των δύο πρωθυπουργών, Ντμίτρι Μεντβέντεφ και Λι Κεκιάνγκ, και προβλέπει την πώληση 200.000 βαρελιών αργού πετρελαίου ημερησίως για μια δεκαετία, αρχής γενόμενης από το 2014.

Πέρα από το ρευστό που θα αποκομίσουν άμεσα οι Ρώσοι, το οποίο τους είναι απολύτως απαραίτητο για τις επενδύσεις που απαιτούνται προκειμένου να παραμείνουν και για τα επόμενα χρόνια η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός δύναμη παγκοσμίως, η κίνηση αυτή τους φέρνει πιο κοντά στον στόχο που έχουν θέσει. Εξάλλου, η υλοποίησή του είναι ζωτικής σημασίας για τη Μόσχα, σε μια περίοδο που οι αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης εμφανίζονται προβληματικές. Στην Ευρώπη, το πρόβλημα συνίσταται στην οικονομική κρίση, αλλά και τις πιέσεις που ασκούνται στην Gazprom και άλλους ρωσικούς ενεργειακούς ομίλους για μείωση των τιμών (ειδικά στο φυσικό αέριο).

Όσο για τις ΗΠΑ, η «επανάσταση» που συντελείται με την εκμετάλλευση των σχιστολιθικών κοιτασμάτων τείνει να τις καταστήσει ενεργειακά αυτόνομες, κλείνοντας έτσι μια μεγάλη αγορά για τους Ρώσους. Καθώς, λοιπόν, οι ποσότητες πετρελαίου που εισάγει η Κίνα αυξάνονται αλματωδώς -από 2,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως το 2005 θα φτάσουν τα 9,2 εκατ. το 2020- και η υπερδύναμη της Ανατολής αναμένεται να ξεπεράσει τις ΗΠΑ ως το 2017, το Κρεμλίνο ορθώς δίνει εντολή να γίνει στροφή 180 μοιρών όσον αφορά στις ενεργειακές προτεραιότητες. Τα περιθώρια είναι μεγάλα -ενδεικτικά, σήμερα η Ρωσία στέλνει στην Κίνα μόλις 15 εκατ. τόνους πετρελαίου ετησίως, δηλαδή μόλις το 3% της συνολικής της παραγωγής.

Ειδικά δε τους τελευταίους μήνες, η διαδικασία αυτή δείχνει να επιταχύνεται, με αλλεπάλληλες συμφωνίες, που αφορούν την πώληση πετρελαίου και φυσικού αερίου, την κατασκευή νέων αγωγών ή την αναβάθμιση ήδη υπαρχόντων, την κατασκευή διυλιστηρίων, αλλά και τη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων που βρίσκονται σε ρωσικό έδαφος και κυρίως στη Σιβηρία.