ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
Μ΄έζωσαν από παντού. Χρονιάρες μέρες. Στεκόμουν
στο lobby του ξενοδοχείου και περίμενα την παρέα μου για να εκδράμουμε
όταν ξαφνικά…Μια γνώριμη φιγούρα, ανθρωπάκι τόσο δα… Ψωμιάδης εκ
Θεσσαλονίκης. Κόσμος τον προσπερνάει. Τον αναγνωρίζουν. Κάνουν ότι δεν.
Το γνωρίζω αυτό το βλέμμα των ανθρώπων απ’όταν μια φορά χρειάστηκε να καθίσω σ΄αναπηρικό καροτσάκι. Είναι ιδιαίτερο βλέμμα. Πλαγίως γίνονται όλα. Έτσι κοιτάνε και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Και δω που τα λέμε χοντρή η αναπηρία, τρικούβερτου βαθμού το σακατιλίκι, όταν η εξουσία σου αφαιρεί τα ξυλοπόδαρα που σου φόρεσε και σε ψήλωσε.
Τον πόνεσα τον Παναγιώτη, ανθρώπινα. Τόσος μικρός σ΄έκείνο το τεράστιο lobby. Τον πλησίασα. Κάποιος να τον πλησιάσει διάολε. Κι ας σηκώνονταν η πέτσα μου όταν ήταν στα ντουζένια του. Με των ψηφοφόρων του σηκώνονταν περσότερα η πέτσα. Αυτών που νίπτουν τας χείρας τους τώρα που τα πάρτυ σχολάνε. Σχολάνε; «Ζόρικο πράγμα η πολιτική;», «Οι πολιτικοί είναι το ζόρικο. Ήμουν σε ανοιχτή γραμμή με τον Σαμαρά. Ότι μου ζητούσαν το έκανα. Έμπαινα μπροστά. Και τώρα έχω να μιλήσω στο τηλέφωνο 6 μήνες!»…Μετράει μήνες όπως τα νέο ερωτευμένα ζευγάρια μηνιαίες επετείους. «Είμαι Πόντιος όμως. Θα τα καταφέρω και πάλι. Ο Ζορό κυρία μου δεν τα παρατάει. Έχω τον κόσμο στο πλευρό μου». Απονήρευτε, πονηρεμένε, Παναγιώτη!
Κατεβαίνω για πρωινό. Δημήτριος Τσοβόλας μετά της κυρίας του. Σε φωλιά έχω πέσει; Πλάγια πάλι τα βλέμματα. Κόσμος προσπερνάει με τα πιάτα τίγκα από τον μπουφέ. Θαρρείς και βρήκαν τρόπο ν΄αποσβέσουν την διανυκτέρευση. Έτσι ίσως αποσβένανε και ψήφους
«Άραγε κ. Τσοβόλα εκείνο το περίφημο “Τσοβόλα δώστα όλα” αντιληφθήκατε ποτέ πού μας οδήγησε;» τον ρωτάω.
«Τι είναι αυτά που λέτε, βρε παιδιά! Γιατί πιπιλάτε τις καραμέλες που σας ταίζουν;». Ο πληθυντικός των πολιτικών. Λατρεύω! Ενώ απευθύνεται μόνο σε μένα. Ενώ έχει μόνο εμένα μπροστά του…Θαρρεί πώς έχει ακροατήριο «Τι είναι αυτά που λέτε, βρε παιδιά!»…Λατρεύω!
Και συνεχίζει «Κατ΄ αρχήν γνωρίζετε πότε ελέχθη αυτό και από ποιόν; Ποιος το είπε, γνωρίζετε;». Στο «Ποιος;» αστράφτουν τα μάτια του όπως των Ιεχωβάδων. «Το είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου!» καταλήγει.
«Δηλαδή κ. Τσοβόλα αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω…». Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου…Ανασηκώνει την πλάτη και τους ώμους…Αν ήταν παγώνι θα άνοιγε ίσως και φτερά και λέει
«Θα έκανα ακριβώς τα ίδια! Η ΕΟΚ μας κατέστρεψε και η ΟΝΕ».
Περαστικά του εύχομαι και τον χτυπάω στην πλάτη. Μεγάλο ζόρι τραβάει και τούτος!
Ψιλοστέκομαι στην τηλεόραση του ξενοδοχείου. Παπακωνσταντίνου αφαίρεσε ονόματα συγγενών του από τη λίστα Λαγκάρντ. Και ο Παπανδρέου από το εξωτερικό στέλνει μήνυμα «Να πέσει άπλετο φως»….Στο βάθος του πλάνου κεφαλάκι Βενιζέλου ενώ ξεφουσκώνει.
Η Παρθένος σήμερον. Νανάκια της πολιτικής!
Σε τι ανθρωπάκια παραδώσαμε και υποθηκεύσαμε το μέλλον μας διαχρονικά. Σε πόσους τοσοδούληδες δώσαμε το δικαίωμα να καμωθούν τους γίγαντες;
Τι θλιβερή αλλαξοκολιά νάνων πολιτικών δικαιωμένοι από ψήφους πολιτών.
Νανάκια της πολιτικής μας σκηνής… Χρόνια πολλά….Ατέλειωτα. Άραγε θα δείξει κάποτε ο λαός ανάστημα;
Το γνωρίζω αυτό το βλέμμα των ανθρώπων απ’όταν μια φορά χρειάστηκε να καθίσω σ΄αναπηρικό καροτσάκι. Είναι ιδιαίτερο βλέμμα. Πλαγίως γίνονται όλα. Έτσι κοιτάνε και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Και δω που τα λέμε χοντρή η αναπηρία, τρικούβερτου βαθμού το σακατιλίκι, όταν η εξουσία σου αφαιρεί τα ξυλοπόδαρα που σου φόρεσε και σε ψήλωσε.
Τον πόνεσα τον Παναγιώτη, ανθρώπινα. Τόσος μικρός σ΄έκείνο το τεράστιο lobby. Τον πλησίασα. Κάποιος να τον πλησιάσει διάολε. Κι ας σηκώνονταν η πέτσα μου όταν ήταν στα ντουζένια του. Με των ψηφοφόρων του σηκώνονταν περσότερα η πέτσα. Αυτών που νίπτουν τας χείρας τους τώρα που τα πάρτυ σχολάνε. Σχολάνε; «Ζόρικο πράγμα η πολιτική;», «Οι πολιτικοί είναι το ζόρικο. Ήμουν σε ανοιχτή γραμμή με τον Σαμαρά. Ότι μου ζητούσαν το έκανα. Έμπαινα μπροστά. Και τώρα έχω να μιλήσω στο τηλέφωνο 6 μήνες!»…Μετράει μήνες όπως τα νέο ερωτευμένα ζευγάρια μηνιαίες επετείους. «Είμαι Πόντιος όμως. Θα τα καταφέρω και πάλι. Ο Ζορό κυρία μου δεν τα παρατάει. Έχω τον κόσμο στο πλευρό μου». Απονήρευτε, πονηρεμένε, Παναγιώτη!
Κατεβαίνω για πρωινό. Δημήτριος Τσοβόλας μετά της κυρίας του. Σε φωλιά έχω πέσει; Πλάγια πάλι τα βλέμματα. Κόσμος προσπερνάει με τα πιάτα τίγκα από τον μπουφέ. Θαρρείς και βρήκαν τρόπο ν΄αποσβέσουν την διανυκτέρευση. Έτσι ίσως αποσβένανε και ψήφους
«Άραγε κ. Τσοβόλα εκείνο το περίφημο “Τσοβόλα δώστα όλα” αντιληφθήκατε ποτέ πού μας οδήγησε;» τον ρωτάω.
«Τι είναι αυτά που λέτε, βρε παιδιά! Γιατί πιπιλάτε τις καραμέλες που σας ταίζουν;». Ο πληθυντικός των πολιτικών. Λατρεύω! Ενώ απευθύνεται μόνο σε μένα. Ενώ έχει μόνο εμένα μπροστά του…Θαρρεί πώς έχει ακροατήριο «Τι είναι αυτά που λέτε, βρε παιδιά!»…Λατρεύω!
Και συνεχίζει «Κατ΄ αρχήν γνωρίζετε πότε ελέχθη αυτό και από ποιόν; Ποιος το είπε, γνωρίζετε;». Στο «Ποιος;» αστράφτουν τα μάτια του όπως των Ιεχωβάδων. «Το είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου!» καταλήγει.
«Δηλαδή κ. Τσοβόλα αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω…». Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου…Ανασηκώνει την πλάτη και τους ώμους…Αν ήταν παγώνι θα άνοιγε ίσως και φτερά και λέει
«Θα έκανα ακριβώς τα ίδια! Η ΕΟΚ μας κατέστρεψε και η ΟΝΕ».
Περαστικά του εύχομαι και τον χτυπάω στην πλάτη. Μεγάλο ζόρι τραβάει και τούτος!
Ψιλοστέκομαι στην τηλεόραση του ξενοδοχείου. Παπακωνσταντίνου αφαίρεσε ονόματα συγγενών του από τη λίστα Λαγκάρντ. Και ο Παπανδρέου από το εξωτερικό στέλνει μήνυμα «Να πέσει άπλετο φως»….Στο βάθος του πλάνου κεφαλάκι Βενιζέλου ενώ ξεφουσκώνει.
Η Παρθένος σήμερον. Νανάκια της πολιτικής!
Σε τι ανθρωπάκια παραδώσαμε και υποθηκεύσαμε το μέλλον μας διαχρονικά. Σε πόσους τοσοδούληδες δώσαμε το δικαίωμα να καμωθούν τους γίγαντες;
Τι θλιβερή αλλαξοκολιά νάνων πολιτικών δικαιωμένοι από ψήφους πολιτών.
Νανάκια της πολιτικής μας σκηνής… Χρόνια πολλά….Ατέλειωτα. Άραγε θα δείξει κάποτε ο λαός ανάστημα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου