ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Επιζώντες

ονειροΠΟΛΑΚΗΣ: «ΑΪ ΧΕΒ Ε ΝΤΡΙΜ...»!#Αριστερα #Συριζα #Πολακης #ζαιογιδα pic.twitter.com/mEqabdLXqx

— lifestalin.com (@lifestalin_com) September 11, 2024

Εδώ ο Tim Cook παρουσιάζει το νέο Iphone 🤷‍♂️ #Κασσελάκης pic.twitter.com/t2yc5lNbHP

— Velzevoulis (@velzevoulis5406) November 23, 2024

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Ελειπαν μόνο οι ρακές. Ακόμη και (εμφανώς) μακιγιαρισμένος, ο Πολάκης υποδυόταν αυθεντικά τον εαυτό του, σαν να βρισκόταν «εντός έδρας» και όχι εντός του πρωτοκόλλου που έχει καθιερώσει πλέον για τις εσωκομματικές τηλεμαχίες η δημόσια τηλεόραση.  

Η κυριαρχία του στον «αέρα» ήταν προδιαγεγραμμένη, όχι μόνο λόγω των ντεσιμπέλ με τα οποία τον έχει εξοπλίσει η «γενετική» οργή του, αλλά και λόγω επικοινωνιακής ασυδοσίας: Δεν είναι ότι εκείνος δεν σκηνοθετεί, όπως και οι άλλοι, την παρουσία του. Απλώς η δική του σκηνοθεσία «γράφει» στο γυαλί ως αυτοσχεδιασμός.

«Τι σημασία έχει;», θα αναρωτηθεί κανείς. Τι σημασία έχει αν τελικώς ο αντιδραστήρας της αψύτητας καταφέρει να εξαργυρώσει και εκλογικά την επικοινωνιακή του υπεροπλία; 

Τυχόν επικράτησή του θα επισφραγίσει τη διολίσθηση του κόμματος στο περιθώριο – αν δεν σηματοδοτήσει κιόλας μια τρίτη διάσπαση, με τους συντρόφους του εκείνους που δύσκολα θα συμβιώσουν μαζί του.

Προτού βιαστεί όμως κανείς να υποτιμήσει τον πολακισμό, σαν τον μακρύ ρόγχο ενός πολιτικού φαινομένου που εκπνέει, αξίζει να σκεφτεί και την αντίστροφη ανάγνωση: Τι καταφέρνει μέχρι στιγμής να επιπλέει από το ναυάγιο του μεγάλου αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ; 

Η πούρα Αριστερά έφτιαξε το καθαρό της σχήμα, αλλά δεν ανιχνεύεται σε καμία μέτρηση πάνω από το εκλογικό όριο.  

Ο Κασσελάκης, παρά την έξωσή του, συγκράτησε μια μαγιά για να φτιάξει δικό του κόμμα. 

Τι θα σημαίνει αν ο Πολάκης, που είχε στηρίξει τον Κασσελάκη ως «ντεκαπαρισμένη» εκδοχή του πολακισμού για την ανατροπή του συριζαϊκού κατεστημένου, βρεθεί ξαφνικά με τα κλειδιά της Κουμουνδούρου στο χέρι;

Από τον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να απομείνει μόνο η αντιπολιτική.

Θα σημαίνει ότι από το συριζαϊκό μείγμα θα έχει επιζήσει ως πιο ανθεκτικό και δραστικό συστατικό ο αντισυστημισμός. Ούτε η Αριστερά, ούτε ο πασοκίζων λαϊκισμός. Θα έχουν επιζήσει δύο συνιστώσες –κόμμα Κασσελάκη, κόμμα Πολάκη– που, παρά τις υφολογικές τους διαφορές, θα εκπροσωπούν, χωρίς ειρμό αλλά με ορμή, το «γκρεμίστε τα όλα»: Πιάστε τις τράπεζες, πάρτε πίσω τη ΔΕΗ, καταλάβατε τα διυλιστήρια, φτιάξτε λαϊκά δικαστήρια, κλείστε κάποιους φυλακή, κλείστε τα «ταϊσμένα» media.

Αν το σενάριο επιβίωσης Κασσελάκη – Πολάκη επιβεβαιωθεί, θα μπορούσε κανείς να το αποδώσει στην ικανότητα αμφοτέρων να λειτουργούν ως μαγνήτες προσοχής. Θα μπορούσε όμως να δει, πίσω από τη μιντιακή βιτρίνα, ότι το (αντι)πολιτικό προϊόν που προσφέρουν έχει ζήτηση.

Η πολιτική επιτυχία δεν προϋποθέτει την προγραμματική συνοχή. Για να είναι κανείς ανταγωνιστικός στην εκλογική αγορά, αρκεί η αποδόμηση ενός ήδη απονομιμοποιημένου «συστήματος». Αρκεί να επικυρώνει δυσαρέσκειες «ψυχολογικά», κι ας μην μπορεί ορθολογικά να τις απαντήσει.

Ο Τσίπρας της ημιτελούς μεταστροφής προς τη σοσιαλδημοκρατία, θα βρίσκεται εκτός πολιτικής. 

Και στο κενό που άφησε...

 

 θα έχουν σταθεί μόνο οι μετενσαρκώσεις του αντιμνημονίου.