Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
κασσελάκηδες (οι) 1. οικογένεια επιχειρηματιών «οι Τεπενδρήδες είναι γνωστοί κασσελάκηδες στον χώρο των ανεμόμυλων από το 1970» 2. επιχειρηματίες που προτιμούν να τοποθετούν σε θέσεις ευθύνης μέλη της οικογένειάς τους «είναι κασσελάκηδες και ποτέ δεν θα δεχτούν διευθυντή σε δική τους επιχείρηση κάποιον που να μην είναι της φαμίλιας» 3. εταιρεία που ειδικεύεται στις επιθετικές εξαγορές προβληματικών επιχειρήσεων «η εταιρεία δεν πάει καλά και φοβάμαι ότι όπου να ’ναι θα πλακώσουν οι κασσελάκηδες»
Φαίνεται πως οι σεναριογράφοι που γράφουν την κωμωδία «ΣΥΡΙΖΑ» θέλουν από πολιτική σάτιρα να τη μετατρέψουν σε οικογενειακή κωμωδία καταστάσεων τύπου «Ρετιρέ». Γι’ αυτό ο –ουδέποτε εκλεγμένος σε οτιδήποτε έχει σχέση με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης– πατέρας του γοητευτικού Στέφανου κάνει δηλώσεις στην κάμερα για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να διαφυλαχτεί, γι’ αυτό ο αδερφός κάνει βαρυσήμαντες (δηλαδή πομπωδώς κωμικές) δηλώσεις για ομιλίες που του θυμίζουν Κένεντι (κάποιος έγραψε ότι ίσως εννοεί την πλατεία κι αν είναι έτσι πάω πάσο) και γι’ αυτό ο Τάιλερ περιγράφεται από τον ίδιο τον Στέφανο ως κάποιος που έχει να προσφέρει πολλά στην Ελλάδα. Αν σκεφτούμε ότι διευθυντής του γραφείου του νέου προέδρου αναλαμβάνει ο δικηγόρος του μπαμπά (ο οποίος διαβάζω είναι και συνεργάτης του Πολάκη) μπορεί να συμπεράνουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέλαβε νέος πρόεδρος, αλλά τον κατέλαβε ολόκληρη οικογένεια.
Παρακολουθώ διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να κατακρίνουν την επιλογή του (πολύ μικρού, αλλά αυτό τους έχει μείνει) συριζαϊκού εκλογικού σώματος και να μιλούν για αποπολιτικοποίηση, ύφος που θυμίζει Τραμπ, που καθόλου δεν ταιριάζει στην Αριστερά και τους καταλαβαίνω. Ανθρωποι που...
έχουν υπάρξει συνεταίροι ενός Πάνου Καμμένου δεν μπορεί παρά να είναι ιδιαιτέρως εκλεκτικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου