Η αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με την υποχώρηση των συνθηκών που τον δημιούργησαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον αγαπήσαμε, ήταν παιδί της κρίσης, μαζί με τη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ. Ηταν προϊόντα μιας Ελλάδας που πίστευε ότι μπορεί να συγκρουσθεί με την Ευρώπη, μιας πτωχευμένης χώρας, που είδε το βιοτικό της επίπεδο να κατακρημνίζεται και για να αμυνθεί οχυρώθηκε πίσω από τα ιστορικά της αντανακλαστικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε περισσότερο, διότι τρεφόταν απ’ αυτά τα ιστορικά αντανακλαστικά. Μετέφρασε τον αντιαμερικανισμό της δεκαετίας του ’70 σε αντιευρωπαϊσμό και το ρήγμα του Εμφυλίου, που κυριάρχησε στο κοινωνικό ασυνείδητο σε όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στον διχασμό ανάμεσα σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».
Δεν ξέρω πόσοι από τους ψηφοφόρους που του έδωσαν την κυβέρνηση περίμεναν τα αποτελέσματα των πολιτικών του υποσχέσεων.
Μάλλον το θυμικό τους υπηρετούσαν. Ηθελαν να βγάλουν το άχτι τους. Απόδειξη ότι όχι μόνο δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα την ακύρωση του δημοψηφίσματος του 2015, αλλά τον ξαναψήφισαν.
Αυτός ήταν και ο ιστορικός προορισμός του: να απελευθερώσει τους ατμούς του κοινωνικού βρασμού, εξαντλώντας συγχρόνως και τη δυναμική τής ώς τότε πολλά υποσχόμενης Αριστεράς.
Από την ημέρα που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια, οι αιτίες που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνές εξέλιπαν.
Η αδυναμία του Τσίπρα και της παρέας του να προσαρμοσθούν στις νέες συνθήκες δεν οφείλεται μόνο στην προσωπική τους ανικανότητα. Οφείλεται και στο γεγονός ότι οι συνθήκες που τους έφεραν μαζί δεν υπήρχαν πια. Τα υπόλοιπα, όπως η «ιδεολογία της Αριστεράς», είχαν σβήσει προ πολλού. Εμενε μόνο το αχνό της αποτύπωμα σε μερικά γερασμένα μυαλά.
Η αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία πράξη της μακρόσυρτης περιόδου που ξεκίνησε το 2010. Εχει ενδιαφέρον η δημοσκόπηση της GPO στο τμήμα που αφορά τον Κασσελάκη. Μόνο το 6% πιστεύει ότι είναι αριστερός. Του προσάπτουν ότι αντί να κάνει πολιτική έχει γίνει θέμα στα πρωινάδικα. Και δεν αντιλαμβάνονται πως εκφράζει αυτό που οι ίδιοι δεν τολμούσαν να παραδεχθούν τόσα χρόνια: την άσκηση μιας φαντασιακής πολιτικής, που δεν μπορεί να προσδιορισθεί στην πραγματικότητα. Η μόνη τους καταφυγή ήταν η εχθρότητα απέναντι στον Μητσοτάκη.
Η Αριστερά είναι ράκος.
Οχι μόνον η δική μας. Η ευρωπαϊκή Αριστερά ψάχνει να προσδιορισθεί απέναντι στα μεγάλα προβλήματα, από το μεταναστευτικό έως τη Χαμάς και τον Πούτιν.
Ισως επειδή...
οι συνθήκες που τη συντηρούσαν δεκαετίες τώρα έχουν εκλείψει. Ο λαϊκισμός της είναι σε αποδρομή.
Μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ τους δείχνει τον δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου