Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Μπορεί συχνά να χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για να καλύψουν ανεπάρκειες αλλά προφανώς η κλιματική κρίση υφίσταται και έχει ως συνέπεια τα ακραία καιρικά φαινόμενα να είναι πιο ακραία από ποτέ. Μόνο που φοβάμαι ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν πολύ μικρότερο μερίδιο ευθύνης για τις καταστροφές από πυρκαγιές στην Ελλάδα από αυτή που τους αποδίδεται. Βλέπετε, στην ωραία μας χώρα έχουμε φαινόμενα πολύ πιο ακραία και πολύ πιο καταστροφικά, φαινόμενα που ακόμα και χωρίς καμία αλλαγή στο κλίμα αρκούν για να φέρουν την καταστροφή.
Ακραία απροθυμία των κυβερνήσεων να επιβάλουν τον νόμο
Δυστυχώς οι νόμοι, οι απαγορεύσεις και τα πάσης φύσεως μέτρα δεν επιβάλλονται από μόνα τους. Η επιβολή τους είναι δουλειά της πολιτείας και πιο συγκεκριμένα σωμάτων της πολιτείας που έχουν ακριβώς αυτή την αρμοδιότητα: την επιβολή του νόμου και την καταστολή της παραβατικότητας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ είναι πάρα πολύ καλές στο να παρουσιάζουν νόμους, απαγορεύσεις και μέτρα, το έχουν σε κακό να τα επιβάλουν. Ακόμα και αν ο διάολος σπάσει το ποδάρι του κι επιβληθούν, έτσι και κατά τύχη συλληφθεί κάποιος παραβατικός και επικίνδυνος συμπολίτης, η ελληνική πολιτεία (οι κυβερνήσεις δηλαδή) έχουν φροντίσει ώστε να τιμωρηθεί με τη φοβερή τιμωρία του αγριοκοιτάγματος και ενός απειλητικού «και να μην το ξανακάνεις, παλιόπαιδο». Στην Ελλάδα μπορείς ακόμα και σε περιοχή με επίπεδο συναγερμού 5 να κάψεις χόρτα, να μαγειρέψεις στο δάσος, να φτιάξεις τον καφέ στο γκαζάκι σου, να κάψεις καλώδια για να βγάλεις τον χαλκό ή να αγοράσεις στη μαύρη αγορά τον χαλκό που προέκυψε από το κάψιμο, να πετάξεις τη γόπα του τσιγάρου σου, να γιορτάσεις τον γάμο σου με πυροτεχνήματα και με ιπτάμενα φαναράκια και γενικά να κάνεις ό,τι θέλεις, όσο επικίνδυνο κι αν είναι, ξέροντας ότι δεν πρόκειται να πάθεις απολύτως τίποτα.
Ακραία αδιαφορία της τοπικής αυτοδιοίκησης
Όπου έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα έχω δει πλαγιές με μπάζα. Πλαγιές που γίνονται σκουπιδότοποι εν γνώσει των δημοτικών, στην καλύτερη, και με τη βοήθεια των δημοτικών αρχών στη χειρότερη. Έχω δει βουνά από σκουπίδια δίπλα σε κάδους απορριμμάτων που αδειάζουν μια φορά τον μήνα ή και ποτέ. Έχω δει οικόπεδα με έτοιμο προσάναμμα για τα οποία αδιαφορούν οι δημοτικές αρχές. Και γιατί όχι; Μήπως έχει τιμωρηθεί ποτέ τοπικός άρχοντας;
Ακραία πολιτική υποκρισία
Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων και όλων των παρατάξεων κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Βουτηγμένοι στην υποκρισία τους, οργανώνουν συζητήσεις «προ ημερησίας διατάξεως σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών» στις οποίες ο ένας ξεφωνίζει τον άλλο για όλα τα θέματα εκτός από το πιο σημαντικό: την ατιμωρισία. Τσακώνονται για το τι συμβαίνει από τη στιγμή που μπαίνει η φωτιά και δεν λένε κουβέντα για το πώς θα μπορούσε να μην μπει. Ίσως επειδή για την ατιμωρησία υπάρχει διακομματική συναίνεση και άρα η οποιαδήποτε συζήτηση είναι περιττή.
Ακραία γελοιότητα της νομοθεσίας
Αν κλοτσήσεις ένα γατάκι, σου επιβάλεται πρόστιμο μερικών χιλιάδων ευρώ (δεν το κατακρίνω, καλά να πάθεις για να μάθεις να μην απλώνεις πόδι ή χέρι σε κανένα ζωντανό). Αν στον γάμο σου έχεις πυροτεχνήματα ή ιπτάμενα φαναράκια με τα οποία μπορεί να μπει φωτιά που θα κάψει εκατοντάδες ζώα, το πρόστιμο (αν ποτέ επιβληθεί) είναι λίγες εκατοντάδες ευρώ.
Ακραία ...
ασυδοσία των πολιτών
Όλα τα παραπάνω έχουν επιτρέψει στους αντικοινωνικούς συμπολίτες να κάνουν ό,τι τους κατεβαίνει στο χαλασμένο τους κεφάλι και έχουν κάνει απρόσεκτους ακόμα και τους πολίτες που εύκολα θα μπορούσαν να είναι προσεκτικοί. Άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, παρασύρονται σε μια ασύδοτη συμπεριφορά που γίνεται απαραίτητη αν θέλεις να ζεις σ’ αυτό το βασίλειο της ανομίας και της παραβατικότητας που λέγεται Ελλάδα ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί μια κυβέρνηση που στ’ αλήθεια να θέλει να επιβάλει τη νομιμότητα. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου