Όντως, δεν είπε κάτι φοβερό, ούτε καν κάτι κακό, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης όταν είπε «σκοπός δεν είναι πια απλά πόσα λεφτά θα βγάλω, το να βγάζει κανείς όλο και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά λίγο πιο ολιστικά».
Αν εξαιρέσω τη χρήση της λέξης «ολιστικά» η οποία χρησιμοποιείται συχνά σε απατεωνίες παραϊατρικής φύσεως και θα ήταν προτιμότερο να αντικατασταθεί από τη λέξη «συνολικά», το να μη σε πολυαπασχολούν τα εισοδήματά σου και να μη σε πολυνοιάζει να τα αυξήσεις είναι ένας απολύτως υγιής στόχος ζωής. Αλλά για να τον πετύχεις χρειάζεται πρώτα τα εισοδήματά σου να είναι αρκετά. Κι αν μάλιστα στοχεύεις να φτάσεις στο σημείο εκείνο που η φράση «στην Ελλάδα έχουμε ποιότητα ζωής» δεν σου μοιάζει με ανέκδοτο, τότε τα εισοδήματά σου πρέπει να είναι ακόμα πιο υψηλά.
Κι αυτό είναι το πρόβλημα των διαπιστώσεων και των παραινέσεων του πρωθυπουργού. Είναι διαπιστώσεις και παραινέσεις που αφορούν μόνο κάποιον που έχει πολύ ψηλά εισοδήματα. Για τους υπόλοιπους, ακόμα και για την πλειονότητα που αποκαλούμε μεσαία τάξη, ο πρώτος και βασικός σκοπός της εργασίας είναι ο βιοπορισμός και η κάλυψη ζωτικών αναγκών, μια αύξηση στον μισθό μπορεί να αλλάξει πολλά και η φράση «ποιότητα ζωής» δεν φέρνει στο νου την Ελλάδα.
Βέβαια, αν μπορείς να πληρώνεις τον βρεφονηπιακό και τον παιδικό σταθμό γιατί οι θέσεις στους δημοτικούς δεν φτάνουν για όλους, αν μπορείς να στείλεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικά σχολεία και έτσι να αποφύγουν σχολεία που μοιάζουν με ουρητήρια, καταλήψεις και αναξιολόγητο-αμετακίνητο ανεξαρτήτως ικανοτήτων προσωπικό, αν μπορείς να εξασφαλίσεις ότι θα σπουδάσουν σε χώρους στους οποίους δεν κάνουν κουμάντο ιδεολογικές και κομματικές συμμορίες, αν δεν έχεις ποτέ χρειαστεί να περιμένεις στο χάος που ονομάζεται εφημερία σε δημόσιο νοσοκομείο, αν ποτέ δεν έχεις αναγκαστεί να περιμένεις πληγωμένος το ΕΚΑΒ, αν δεν έχεις πάει να εγχειριστείς με το φακελάκι στα χέρια, αν δεν σε ενοχλούν οι βρώμικοι και μουτζουρωμένοι τοίχοι κάθε κτιρίου της επικράτειας, αν το σπίτι που ζεις είναι άνετο και έχεις την οικονομική δυνατότητα να το ζεσταίνεις και να το δροσίζεις όποτε το χρειάζεσαι, αν δεν έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις από τη σύνδεση σου στο ίντερνετ και μπορείς να συνδυάσεις 21ο αιώνα και μονοψήφιο ή χαμηλό διψήφιο αριθμό mbps, αν εκεί που μένεις υπάρχει κάποιος χώρος αναψυχής κι αν αυτός ο χώρος δεν είναι βανδαλισμένος και γεμάτος σκουπίδια, αν έχεις στη διάθεση σου αθλητικές εγκαταστάσεις για να γυμνάζεσαι, αν έχεις ένα αρκετά καλό αυτοκίνητο με αρκετά καλές αναρτήσεις ώστε να κινείσαι με σχετική άνεση στους ελληνικούς δρόμους, αν είσαι πιστός και πιστεύεις ότι έχεις έναν άγιο που σε προστατεύει από τους βλαμμένους που παραβιάζουν τον ΚΟΚ με τον ρυθμό που αναπνέουν, αν έχεις ανθρώπους που φροντίζουν για την ασφάλεια σου και δεν εξαρτάσαι από την ΕΛ.ΑΣ., αν δεν χρειάζεται ποτέ να χρησιμοποιήσεις Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και να εμπιστευτείς τη σωματική σου ακεραιότητα σε οδηγούς που έχουν το κινητό τους κολλημένο στο αυτί σε όλη τη διαδρομή, αν δεν σε ενδιαφέρει να πηγαίνεις στο γήπεδο, αν δεν έχεις πάρε-δώσε με δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες η τύχη σου εξαρτάται από τη διάθεση του υπαλλήλου να ξεμπλέξει το κουβάρι των εγκυκλίων, των διατάξεων και όλων των άλλων αποφάσεων που η μια αναιρεί την άλλη, αν δεν σε ενοχλεί η παραδοσιακή αγένεια των Ελλήνων, αν δεν σε πειράζει να σε κλέβουν όταν βάζεις βενζίνη, αν δεν σε ενοχλεί να ξέρεις ότι έτσι και παραθερίσεις κοντά σε δάσος το καλοκαίρι είναι πιθανόν να αναγκαστείς να παλέψεις για τη ζωή σου, αν δεν σε νοιάζει που οι παραλίες είναι γεμάτες αυθαίρετα κτίσματα και κατασκευές, αν έχεις ένα ωραίο εξοχικό, αν έχεις αρκετά λεφτά για να τρως σε καλά εστιατόρια, αν μπορείς να χωνέψεις πως πρέπει να κουβαλάς πάνω σου μετρητά γιατί «δεν παίρνω κάρτα» ή γιατί «έχει πρόβλημα η σύνδεση», αν γενικά δεν σε νοιάζει η τήρηση και η επιβολή του νόμου, αν δεν σε πειράζει που για να βρεις ακόμα και το πιο μικρό δίκιο σου θα πρέπει να μπλεχτείς σε μια δικαστική περιπέτεια που θα κρατήσει χρόνια, αν δεν έχεις πρόβλημα το κράτος να σου παίρνει το μισό σου εισόδημα για να σου προσφέρει κακές υποδομές και ακόμα χειρότερες υπηρεσίες, αν δεν σε ενοχλεί το ότι παντού (είτε στην πόλη είτε στην εξοχή) βλέπεις πεταμένα σκουπίδια, αν δεν φοβάσαι μήπως σου συμβεί κάτι σε μια εκδρομή ή στις διακοπές και αναγκαστείς να έρθεις αντιμέτωπος με τις υπηρεσίες υγείας της επαρχίας, αν δεν σε νοιάζει που οι γονείς πρέπει να βγουν με το καρότσι του μωρού στη μέση του δρόμου επειδή δεν υπάρχουν πεζοδρόμια ή επειδή όπου υπάρχουν είναι κατειλημμένα από κλέφτες του δημόσιου χώρου, αν... (προσθέστε ό,τι νομίζετε πως άφησα απ’ έξω), τότε μπορεί να πεις ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με υψηλή ποιότητα ζωής.
Όμως, όπως είμαι σίγουρος ότι θα παρατηρήσατε, για τα περισσότερα αυτής της λίστας των βασάνων πάλι το κομβικό είναι η οικονομική κατάσταση. Πράγμα που μας οδηγεί ξανά στο βασικό πρόβλημα των δηλώσεων του πρωθυπουργού.
Αυτό το οποίο περιγράφει όταν μιλάει για «ποιότητα ζωής» ή για «ολιστική αντιμετώπιση» έχει να κάνει μόνο με το μικρό κομμάτι της κοινωνίας που θα το λέγαμε «πλούσιο».
Βέβαια ακόμα και οι πλούσιοι συμπολίτες θα αναγκαστούν να βγάλουν το καρότσι του μωρού τους στη μέση του δρόμου ή θα έρθουν αντιμέτωποι με την ελληνική αγένεια και γενικά θα αντιμετωπίσουν πολλά από τα βάσανα της τεταρτοκοσμικής* Ελλάδας, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μπορούν όντως να αγοράσουν ποιότητα ζωής. Μόνο που αυτή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την καθημερινότητα των πολλών. Δηλαδή με αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα.
Γιατί στην πραγματικότητα το μόνο ολιστικό είναι...
η αυθαιρεσία, η ασχήμια, η παραβατικότητα, η βρώμα, η τσάμπα μαγκιά, η εξαπάτηση, η αδιαφορία και η εγκατάλειψη.
Φυσικά υπάρχουν, όπως σωστά είπε ο πρωθυπουργός, οι φίλοι και οι συγγενείς, αλλά τις περισσότερες φορές κι εκείνοι είναι το ίδιο αβοήθητοι με σένα. Και όσο κι αν σ’ αγαπούν και σε νοιάζονται, δεν μπορούν να αλλάξουν τη χώρα. Και μπράβο τους.
* στον Τέταρτο Κόσμο ανήκουν οι χώρες που έχουν χαρακτηριστικά τριτοκοσμικών χωρών και καμία δικαιολογία αφού οικονομικά είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Δηλαδή μόνο η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου