"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το Αθηναμαμπάντ

Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III

 Έξω από το μίνι μάρκετ τα κρεμμύδια απλώνονται μέσα σε καφάσια στο πεζοδρόμιο. Δίπλα οι πατάτες, τα τελάρα με σκόρδα, τζίντζερ, μπανάνες και οι εξάδες με νερά καλύπτουν την πρόσοψη του μαγαζιού. Μπορεί να βρεις και φιάλες υγραερίου δεμένες με αλυσίδες στο δέντρο, αν δεν τις έχουν μέσα σε δικά τους αυτοκίνητα απέξω, αυτοκίνητα που έχουν ρόλο αποθήκης για είδη που δεν επιτρέπεται να έχουν στο μαγαζί. Στον τοίχο από πάνω κρέμονται σαν τις άδικες κατάρες μπάλες, σακίδια, φτηνιάρικα παιχνίδια, πλαστικά λουλούδια, ό,τι άχρηστο κιτσαριό μπορεί να φανταστεί ο νους. Απαραίτητο αξεσουάρ του καταστήματος συνήθως είναι η πλαστική άσπρη καρέκλα στο πεζοδρόμιο, όπου ο «καλόγουστος» επιχειρηματίας βγάζει τις σαγιονάρες του και απλώνει τα πόδια του για να τα θαυμάσουν οι περαστικοί.

Δίπλα ακριβώς, ένα gift shop. Γκιφτ, όνομα και πράγμα. Εδώ το εξωτερικό του καταστήματος περιλαμβάνει αραδιασμένες κάλτσες, παντόφλες, καπέλα, γυαλιά, απαραιτήτως βαλίτσες και τσαντάκια. Για να μην απλώνουν πράγματα στον τοίχο προτίμησαν να κολλήσουν στην πρόσοψη του κτιρίου κάτι τεράστιες κιτς φωτογραφίες με την Αρτα και τα Γιάννενα. Ανεμιστήρες, ρολόγια, μίξερ, πιστολάκι μαλλιών και απαραιτήτως σαγιονάρες σε ρόλο ταπετσαρίας. H τζαμαρία καλύπτεται από πάνω μέχρι κάτω με χαρτιά υγείας, απορρυπαντικά και τρόφιμα αραβικής προέλευσης, αν πρόκειται για μίνι μάρκετ. Αν πρόκειται για γκιφτ shop, είναι τίγκα στο κιτσάτο ψεύτικο κόσμημα, σε κινητά, ρολόγια, μπιχλιμπίδια.  

Οι πινακίδες; 

Μία ομορφιά. Mini market Bablu-Ali-Hassan-Ayan, Halal market, Bangladesh με ελληνική σημαία στην επιγραφή, Kabul με την Ακρόπολη σε γιγαντοαφίσα να σε κοιτά μόλις διαβείς το κατώφλι, κομμωτήριο Amoon με σύμβολο την Κλεοπάτρα, ένας Σουλεϊμανί έχει ανοίξει ψητοπωλείο, η ελληνική δίπλα στην αφγανική σημαία ως ντεκόρ σε αφγανικό εστιατόριο, Cairo restaurant και άλλα εξωτικά ονόματα.

Παντού αραβικά. Επιγραφές στα αραβικά. Αυτοκόλλητα στα τζάμια στα αραβικά. Ομιλίες στα αραβικά. Παρέες αντρών μαζεύονται έξω από τα μαγαζιά μιλώντας αραβικά. Ασπρη πιτζάμα, λευκός κεσές στην κεφαλή, σαγιονάρα. 

Θα ενταχθούμε. Δεν ανησυχώ.

Ο καπνός του ναργιλέ απλώνεται στην ατμόσφαιρα, γυρνάς το κεφάλι να δεις πώς είναι τέλος πάντων αυτοί που έχουν τις συνήθειες των Οθωμανών των προηγούμενων αιώνων. Βλέπεις τους απογόνους τους να ντουμανιάζουν τον τόπο και βλέπεις και κάτι βλαμμένα ελληνόπουλα, γενιτσαρόπουλα, να μαϊμουδίζουν από κοντά. Δεν το ανεχόμαστε μόνο το διαφορετικό. Το υιοθετούμε κιόλας.  

Στο μεταξύ, η προσφορά ναργιλέ είναι παράνομη, αλλά, δεν βαριέσαι τώρα, με τι ασχολούμαστε. Έχουμε άλλα, σοβαρότερα. Χώρισε μία Αγνωστίδου και είμαστε στα πατώματα.

Το Κράτος; 

Το ελληνικό Κράτος απόν. 

Το ισλαμικό Κράτος...

 

 παρόν. 

«Αθήνα» 2022.





Δεν υπάρχουν σχόλια: