Υποθέτω πως οι περισσότεροι ξέρετε ότι προχθες πολλά καταστήματα εστίασης έμειναν κλειστά στο πλαίσιο μιας κινητοποίησης που σκοπό είχε την ικανοποίηση των «αιτημάτων του κλάδου».
Ταυτοχρόνως υποθέτω ότι οι περισσότεροι δεν ξέρετε τα «αιτήματα του κλάδου» και γι’ αυτό σας παρουσιάζω τη λίστα έτσι όπως αυτή παρουσιάστηκε στο σάιτ της Πανελλήνιας Ένωσης Εστιατόρων και Συναφών Επαγγελμάτων:
Αναπροσαρμογή των προστίμων και μετατόπισή τους και στον παραβάτη.
Μεταβολή επιστρεπτέας προκαταβολής σε ΜΗ επιστρεπτέα.
Συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων με συμμετοχή στις αρμόδιες επιτροπές.
Επιδότηση ενεργειακού κόστους και ενοικίου.
Επιδότηση εργοδοτικών εισφορών ή αναστολή των συμβάσεων εργασίας.
Απαλλαγή από την καταβολή δημοτικών τελών.
Μείωση του ΦΠΑ στο 6%.
Συνέχιση της επιδότησης των δόσεων δανείων.
Νέες χρηματοδοτήσεις ανάλογες εκείνων του 2020 και των αρχών του 2021.
Όπως παρατηρείτε ανάμεσα στα αιτήματα (είναι όλα αληθινά, δεν κάνω πλάκα) δεν υπάρχει το διαζευτικό «ή» πράγμα που σημαίνει ότι ο κλάδος της εστίασης ζητά ΚΑΙ να μην ελέγχει τους πελάτες του ΚΑΙ να κρατήσει όλη τη βοήθεια που του δόθηκε με την προϋπόθεση να την επιστρέψει (και όχι τη μισή ή το 75% που έτσι κι αλλιώς θα κρατήσει) ΚΑΙ να συμμετάσχει στις αποφάσεις της υγειονομικής επιτροπής για την πανδημία ΚΑΙ να του πληρώνει το κράτος ρεύμα και ενοίκιο ΚΑΙ να μην πληρώνει δημοτικά τέλη ΚΑΙ να έχει το ΦΠΑ που έχουν τα βιβλία (γιατί προφανώς η κατανάλωση καφέ είναι το ίδιο σημαντική με το διάβασμα βιβλίων) ΚΑΙ να πληρώνει τα δάνεια τους το δημόσιο (ναι, εσείς κι εγώ) ΚΑΙ οι χρηματοδοτήσεις του 21 (που δούλεψαν πολύ περισσότερο) να είναι ίδιες με του 20 (που δούλεψαν μάλλον λιγότερο) και φαντάζομαι με απαίτηση να είναι εξίσου αγύριστες.
Είναι απορίας άξιο γιατί στα αιτήματα δεν υπάρχει η κρατικώς εγγυημένη κατώτατη είσπραξη, αλλά υποθέτω ότι υπάρχουν περιθώρια σε μια επόμενη κινητοποίηση να προστεθεί στα δίκαια αιτήματα του επιχειρηματικού κλάδου ο οποίος λίγο απέχει από το να ζητήσει να μετατραπούν τα καφέ και τα εστιατόρια σε ΔΕΚΟ (με ιδιωτική είσπραξη εννοείται). Στο κάτω-κάτω, λεφτά υπάρχουν.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως μέρος του κλάδου της εστίασης έχει όντως πληγεί από την πανδημία. Και παρότι η επιχειρηματικότητα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως η μισθωτή εργασία, θεωρώ σωστό να δίνεται ένα χέρι βοηθείας σε κάποιες (πολύ) έκτακτες περιπτώσεις.
Συνεπώς πιστεύω πως κάποια από τα αιτήματα πρέπει να ικανοποιηθούν.
Αλλά μόνο για όποιες επιχειρήσεις: παρουσίασαν, μέσω των δηλώσεων τους στην εφορία, μείωση εισπράξεων στην πανδημία πάνω από ένα ποσοστό που να τις απειλεί (κάπως αστείο να βοηθάς επιχειρηματία που απλώς έχασε ένα μικρό μέρος των εσόδων του ή δεν έχασε καθόλου), είναι άψογες φορολογικά, είναι άψογες σε ό,τι έχει να κάνει με την ασφάλιση και τις εισφορές των εργαζομένων, δεν κλείνουν πεζοδρόμια με τα τραπεζοκαθίσματά τους, τηρούν τον αντικαπνιστικό νόμο, τηρούν τη νομοθεσία για την ένταση της μουσικής και τις ώρες κοινής ησυχίας, δεν μετατρέπουν τη γειτονιά σε ιδιωτικό πάρκινγκ, έχουν πλήρως εμβολιασμένο προσωπικό, τηρούν τα μέτρα για την πανδημία και κάνουν αυστηρούς ελέγχους και γενικά αποδεικνύουν ότι σέβονται την κοινωνία από την οποία ζητούν να τους βοηθήσει.
Κι επειδή τέτοιες επιχειρήσεις υπάρχουν (και σίγουρα ξέρετε κάποιες όπως ξέρω κι εγώ), η βοήθεια μόνο σε αυτές θα είναι και μια απόδοση δικαιοσύνης.
Γιατί αυτές οι επιχειρήσεις που σέβονται την κοινωνία είναι τα διαρκή θύματα του αθέμιτου ανταγωνισμού των υπολοίπων*.
Κι αυτές οι επιχειρήσεις είναι που πρέπει οπωσδήποτε να στηριχθούν στη δύσκολη στιγμή (αν έχουν δύσκολη στιγμή) για να συνεχίσουν να υπάρχουν και να προσφέρουν.
Χώρια που...
η βοήθεια σ’ αυτές τις επιχειρήσεις θα είναι ο καλύτερος τρόπος να εξυγιανθεί ο κλάδος (όπως λένε ότι θέλουν οι συνδικαλιστές) και να απαλλαγεί από όσες επιβιώνουν παρασιτικά και επιθυμούν να μετατραπούν σε Δημόσιες Επιχειρήσεις Ιδιωτικού Κέρδους. Αυτές οι επιχειρήσεις που χρόνια τώρα βοηθούν τον εαυτό τους σε βάρος μας, μάλλον δεν πολυδικαιούνται να ζητούν τη βοήθεια μας. Και μπράβο τους.
* Φυσικά η απόδοση της δικαιοσύνης που περιγράφω (όπως και η «εξυγίανση του κλάδου») θα ήταν περιττή αν οι λειτουργοί του κράτους δεν έκαναν (φαντάζομαι με το αζημίωτο) τα στραβά μάτια σε όσους κλέβουν δημόσιο χρήμα και δημόσιο χώρο και γενικά γράφουν τους νόμους στα παλιά τους τα παπούτσια. Εννοείται ότι η διαφθορά του δημοσίου είναι πληγή για τους σοβαρούς επιχειρηματίες, αλλά δεν βλέπω οι συνδικαλιστές του κλάδου να περιγράφουν κάτι στα αιτήματά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου