O πατριάρχης της οθωμανικής δυναστείας Οσμάν (εξ ου και οι Οθωμανοί αποκαλούνταν κατά καιρούς Οσμανλήδες) είχε, σύμφωνα με τον θρύλο, δει ένα όνειρο που του έδειχνε πως θα γινόταν κυρίαρχος του κόσμου.
Από το όνειρο όμως του Οσμάν μέχρι και την κατάλυση, πολλούς αιώνες αργότερα, του Χαλιφάτου ξεδιπλώνεται ολόκληρη η διαδρομή του οράματος της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ισλάμ.
Χαλίφης σημαίνει «διάδοχος», που για τους μουσουλμάνους πρακτικά σημαίνει «ο αρχηγός των πιστών». Ο φυσικός δηλαδή διάδοχος του Μωάμεθ στην ηγεσία και στην καθοδήγηση των πιστών.
Οχι βέβαια στην έκφραση προφητειών και θεολογικών αναζητήσεων. Αυτά έχουν τελειώσει με τον Προφήτη και την εποχή του. Κι όλοι οφείλουν να ακολουθούν τις διδασκαλίες του. Ο οθωμανός σουλτάνος όμως εξέφραζε για κάθε πιστό σουνίτη τον ηγέτη της πίστης. Μια ιδιότητα που κατέληξε στα χέρια του ύστερα αιώνες εμφύλιων συγκρούσεων.
Τον Μωάμεθ ακολούθησε μια σειρά τεσσάρων «φωτισμένων» ηγετών που εξέφραζαν συναινετικά τις προτιμήσεις της μουσουλμανικής κοινωνίας (Ούμα).
Ο τελευταίος απο αυτούς ήταν ο Αλί, που ήταν και ανιψιός του Προφήτη, ενώ είχε παντρευτεί και την κόρη του.
Στον εμφύλιο που στη συνέχεια ξέσπασε μετά τον θάνατό του διαμορφώθηκαν δύο στρατόπεδα.
Στο ένα κυριάρχησαν όσοι υποστήριζαν πως διάδοχος θα έπρεπε ένας φυσικός απόγονος του Προφήτη. Που ονομάστηκαν Σίατ Αλί (Οπαδοί του Αλί), δηλαδή σιίτες.
Από την άλλη πλευρά βρέθηκαν, που ήταν και συντριπτικά περισσότεροι, όσοι υποστήριζαν πως χαλίφης έπρεπε να γίνει ο πιο συνετός ηγέτης που θα κυβερνούσε σύμφωνα με τις παραδόσεις και τις διδασκαλίες (Σούνα) του Μωάμεθ. Εξ ου και οι Σουνίτες.
Δημιουργήθηκε στη συνέχεια το χαλιφάτο των Σουνιτών Ουμαγιάδων στη Δαμασκό που έφτασε την εξουσία του μέχρι τη Β. Αφρική και την Ισπανία. Υστερα από περίπου εκατό χρόνια αυτοί ανετράπησαν από τους Αμπασίδες που μετέφεραν το σουνιτικό χαλιφάτο στη Βαγδάτη. Αυτοί με τη σειρά τους, πέντε αιώνες αργότερα, δεν άντεξαν στην εισβολή των Μογγόλων κι εξαφανίστηκαν από την ιστορία.
Τους Μογγόλους όμως μπόρεσαν να σταματήσουν οι τουρκικής προέλευσης πολεμιστές, οι Μαμελούκοι, στην Αίγυπτο. Με τη νίκη τους το 1260 το Κάιρο έγινε η έδρα του νέου σουνιτικού χαλιφάτου. Για 250 χρόνια η Αίγυπτος δέσποζε στην ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ. Μεχρι που ο οθωμανός σουλτάνος Σελίμ Α’, πατέρας του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, τους καθυπόταξε και μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη την έδρα του χαλιφάτου.
Με την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη φυγή του τελευταίου σουλτάνου, εξέλιπε η φυσιογνωμία που θα μπορούσε να οδηγήσει τους πιστούς του Ισλάμ στο προκαθορισμένο τους πεπρωμένο. Στην παγκόσμια δηλαδή κυριαρχία. Η Τουρκία έγινε μια χώρα όπως όλες οι άλλες.
Ειναι προφανές πως...
το όραμα αυτού του παλαιού μεγαλείου εμπνέει και καθοδηγεί τις πράξεις της τωρινής τουρκικής ηγεσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου