ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Ο Ερντογάν, το Ισλάμ και οι Σταυροφορίες

Toυ ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Κοινή επωδός των περισσότερων οπαδών του Ισλάμ, και ιδιαίτερα αυτών που επιλέγουν την εχθρότητα κατά της Δύσης, είναι οι κατακτητικοί πόλεμοι των Σταυροφόρων. Πολλές πράξεις ισλαμικής τρομοκρατίας επιχειρούν να βρουν αιτιολόγηση σαν πράξεις εκδίκησης «κατά των Σταυροφόρων».

Πρόσφατα ο πρόεδρος της Τουρκίας γιόρτασε την επέτειο της Μάχης του Μαντζικέρτ με απειλητικά σχόλια κατά της Ελλάδος αλλά κι οποιουδήποτε τολμά να αμφισβητήσει την απόλυτη δύναμη της Τουρκίας και του απ’ τον θεό καθορισμένου της πεπρωμένου. Το σημαντικό είναι πως, εκτός από τη σηματοδότηση της αρχής του τέλους του Βυζαντίου, ο θρίαμβος των Σελτζούκων Τούρκων στη μάχη αυτή ήταν και μια από τις αιτίες που οδήγησαν στις Σταυροφορίες. Εχει λοιπόν η σύγκρουση αυτή βαθιά ισλαμική σημασία για τον Ερντογάν και τους ομόθρησκούς του.

Μετά την ήττα στο Μαντζικέρτ ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Ζ’ απευθύνθηκε στον Πάπα ζητώντας τη βοήθειά του για την απόκρουση των μουσουλμάνων εισβολέων. Η αυτοκρατορία, μετά τους επιτυχείς πολέμους κατά των Βουλγάρων του Βασίλειου του Μακεδόνα (Βουλγαροκτόνου), ήταν εξαντλημένη. Οπως και ιστορικά είχε προηγηθεί η ήττα του αυτοκράτορα Ηρακλείου από τους άραβες μουσουλμάνους του χαλίφη Ουμάρ στη μάχη του Γιαρμούκ. Το αντάλλαγμα του Μιχαήλ προς τον Πάπα ήταν η υπαγωγή του Βυζαντίου υπό την πρωτοκαθεδρία του.  

Ο Γρηγόριος Ζ’ ανταποκρίθηκε με προθυμία στην έκκληση της Κωνσταντινούπολης και υποσχέθηκε στρατιωτικό εκστρατευτικό σώμα για την απελευθέρωση της Ανατολίας. Τόσο πολύ πίστεψε σ’ αυτή την επιλογή ο Πάπας ώστε αφόρισε τους διαδόχους του Μιχαήλ όταν αυτός ανετράπη από τον θρόνο. Τελικά ήταν ο επόμενος Πάπας Ουρβανός που υλοποίησε το σχέδιο του Γρηγορίου, κήρυξε την Α’ Σταυροφορία κι έστειλε τους φράγκους ιππότες εναντίον των μουσουλμάνων στην Ανατολία, στην Εδεσσα, στην Αντιόχεια και στην Ιερουσαλήμ.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος που προκάλεσε τις Σταυροφορίες. 

Οι μουσουλμάνοι είχαν ξεχυθεί από την Αραβία και κατακτώντας την Αίγυπτο και τη Βόρεια Αφρική επιτέθηκαν επανειλημμένα στην Κωνσταντινούπολη και αφού πέρασαν στην Ισπανία και μετά στην Ανδαλουσία, διέσχισαν τα Πυρηναία επιχειρώντας να καταλάβουν ολόκληρη την Ευρώπη. Το όραμα του κατακτητή της Βορειοδυτικής Αφρικής Τάρεκ ιμπν Ζαΐντ (που το όνομά του φέρει ο βράχος του Γιβραλτάρ), δηλαδή η κατάκτηση της Ευρώπης, κόντευε να γίνει πραγματικότητα.  

Κοντά στο Πουατιέ της Γαλλίας οι φραγκόφωνοι υπό τον Σαρλ (Το Σφυρί) Μαρτέλ τους αντιστάθηκαν και τους κατατρόπωσαν. Ομοίως αναχαιτίστηκαν και στην Ιταλία όπου είχαν διεισδύσει και περιορίστηκαν σε μέρη της Σικελίας. Εκεί λοιπόν, κοντά στα τέλη του 10ου και στις αρχές του 11ου αιώνα, η Ευρώπη αποφάσισε να αντιδράσει. Και να συντρίψει τους οπαδούς του Προφήτη εκεί απ’ όπου ξεκινούσαν οι επιθετικές τους δράσεις. Δηλαδή στη σημερινή Μέση Ανατολή και στους Αγίους Τόπους.

Στην επιθετικότητα του Ισλάμ λοιπόν οφείλονται οι Σταυροφορίες. Και αυτή την επιθετικότητα...

 δοξάζει ο Ερντογάν σήμερα μνημονεύοντας με υπερηφάνεια το Μαντζικέρτ και οραματιζόμενος την παγκόσμια ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ.  

Καιρός να συνειδητοποιήσει επιτέλους η Δύση τι ακριβώς συμβαίνει…