Στη συνέντευξη που έδωσε στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι «θα ήταν ανεύθυνο να ζητήσω εκλογές όσο διαρκεί η πανδημία και η κρίση στα ελληνοτουρκικά».
Εχει δίκιο.
Θα μπορούσε επίσης να προσθέσει πως «θα ήταν τρελό να ζητήσω εκλογές όσο χάνω με είκοσι μονάδες στις δημοσκοπήσεις».
Θα είχε δίκιο και σε αυτό.
Θυμίζω ότι το 2016 ο Μητσοτάκης ζήτησε εκλογές όταν πήρε προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις – έστω και μικρό στην αρχή…
Λογικό. Το αίτημα των εκλογών δεν διατυπώνεται ποτέ από την αντιπολίτευση για να γίνει αποδεκτό. Κανείς Πρωθυπουργός δεν κάνει εκλογές επειδή του το ζητάει ο αντίπαλος.
Το αίτημα των εκλογών διατυπώνεται για να γίνει πιστευτό. Για να δείξει δηλαδή πολιτική αυτοπεποίθηση, αέρα νίκης, και να υπογραμμίσει πως «με αυτούς δεν πάει άλλο».
Ωραία. Αλλά τι αυτοπεποίθηση να έχει μια αντιπολίτευση που σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών υπολείπεται της κυβέρνησης (χονδρικά) από 17 έως 21 μονάδες;
Και ποιος θα πειστεί με τέτοιες διαφορές ότι «οι άλλοι» τελείωσαν;
Αυτό νομίζω είναι το μυστικό. Κι είμαι βέβαιος ότι ο Τσίπρας το έχει καταλάβει. Γι’ αυτό και επικαλέστηκε τον κορωνοϊό ή τα ελληνοτουρκικά, αλλά όχι τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Το πραγματικό ερώτημα όμως δεν αφορά το αίτημα για εκλογές. Αφορά τους συσχετισμούς.
Εχει αναλύσει ο ΣΥΡΙΖΑ την υστέρησή του; Την έχει ερμηνεύσει;
Εχει βρει κάποια εξήγηση πέρα από τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, τους ολιγάρχες και τους πλανητάρχες;
Ακόμη κι αν το έχει επιχειρήσει, δεν του φαίνεται.
Ξέρετε γιατί; Επειδή σε καμία στιγμή το τελευταίο 15μηνο δεν έχει επιφέρει αξιοσημείωτες μεταβολές ή έστω διορθώσεις στη ρητορική του.
Τα ίδια, Παντελάκη μου… Οι νεοφιλελεύθεροι, οι ακροδεξιοί, οι «άριστοι που δεν είναι άριστοι», οι «εγκληματικές ευθύνες», χασμουριέμαι και που τα γράφω.
Συνεπώς δεν θεωρεί ότι του φταίει κάτι. Απλώς του φταίνε οι άλλοι.
Ομολογώ ότι είναι μια εύκολη και βολική εξήγηση. Δεν σε υποχρεώνει να κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Προσωπικά δεν είμαι κανένας φανατικός του αυτομαστιγώματος, αλλά ούτε και του αυτοθαυμασμού. Η εμφάνιση όμως του πρώην πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ήταν άλλο ένα εγκώμιο στην καταψηφισμένη διακυβέρνησή του.
Ακόμη και για τον Κοτζιά βρήκε να πει ότι «θα είναι για πολλά χρόνια σημείο αναφοράς στην εξωτερική μας πολιτική». Χριστός και Παναγία!
Εως τώρα η βασική εξήγηση που δίνει για μια πολλαπλή και βαριά ήττα είναι πως «ο Μητσοτάκης αποδεικνύεται μεγάλος πολιτικός απατεώνας».
Καμία αντίρρηση, είναι μια εξήγηση. Αρκεί...
Ακόμη κι αν το έχει επιχειρήσει, δεν του φαίνεται.
Ξέρετε γιατί; Επειδή σε καμία στιγμή το τελευταίο 15μηνο δεν έχει επιφέρει αξιοσημείωτες μεταβολές ή έστω διορθώσεις στη ρητορική του.
Τα ίδια, Παντελάκη μου… Οι νεοφιλελεύθεροι, οι ακροδεξιοί, οι «άριστοι που δεν είναι άριστοι», οι «εγκληματικές ευθύνες», χασμουριέμαι και που τα γράφω.
Συνεπώς δεν θεωρεί ότι του φταίει κάτι. Απλώς του φταίνε οι άλλοι.
Ομολογώ ότι είναι μια εύκολη και βολική εξήγηση. Δεν σε υποχρεώνει να κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Προσωπικά δεν είμαι κανένας φανατικός του αυτομαστιγώματος, αλλά ούτε και του αυτοθαυμασμού. Η εμφάνιση όμως του πρώην πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ήταν άλλο ένα εγκώμιο στην καταψηφισμένη διακυβέρνησή του.
Ακόμη και για τον Κοτζιά βρήκε να πει ότι «θα είναι για πολλά χρόνια σημείο αναφοράς στην εξωτερική μας πολιτική». Χριστός και Παναγία!
Εως τώρα η βασική εξήγηση που δίνει για μια πολλαπλή και βαριά ήττα είναι πως «ο Μητσοτάκης αποδεικνύεται μεγάλος πολιτικός απατεώνας».
Καμία αντίρρηση, είναι μια εξήγηση. Αρκεί...
να βρει κάποιους να την πιστέψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου