ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η οργανικότητα και η Μακεδονία

Aπό τον Δημήτρη Παπαγεωργίου

Kαθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών παρακολουθήσαμε σχεδόν το σύνολο αυτού που αποκαλείται «σύστημα» στη χώρα μας να ντροπιάζεται, πέφτοντας εντυπωσιακά έξω στις προβλέψεις του γύρω από το ζήτημα του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη για τη Μακεδονία. Και ήταν φυσικό επακόλουθο του τρόπου με τον οποίο δομείται η ελληνική κοινωνία το να πέσουν έξω κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Γιατί αυτό που αποκαλείται «σύστημα» έχει εδώ και καιρό αποκοπεί από την ελληνική κοινωνία. Αλλά έχει αποκοπεί και από οποιαδήποτε επαφή με τη μη «προγκρεσιβιστική» κουλτούρα, δεν έχει επί της ουσίας επιρροή από μία από τις κυριότερες πολιτικές εκφράσεις του σύγχρονου κόσμου, τον συντηρητισμό.

Ετσι, λοιπόν, το γιατί στη Θεσσαλονίκη μαζεύτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, παρόλο που κάθε οργανωμένος θεσμός ήταν εναντίον τους, θα πρέπει να το εξηγήσουμε με απλά λόγια στο «σύστημα», που απέτυχε να το καταλάβει.
 

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά. 

Η οργανικότητα ενός έθνους δεν συντηρείται από τις κατά τόπους ΔΟΥ.  Και δεν είναι οι περιοδεύοντες εφοριακοί που δίνουν τον τόνο σε αυτήν. Το γεγονός ότι οι σύγχρονοι πολιτικοί μας αντιλαμβάνονται το ελληνικό κράτος ως το όργανο με το οποίο αναπαράγεται η εξουσία τους μέσω συναλλαγών με άτομα και κοινωνικές ομάδες δεν σημαίνει ότι όλα αυτά έχουν κάποιο αποτέλεσμα στο σύνολο προσώπων, που αποτελούν το ελληνικό έθνος.

 

Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η γλώσσα, η καταγωγή και η θρησκεία είναι μεν οι βάσεις αυτού, αλλά η αίσθηση της «ταυτότητας» είναι κάτι που έρχεται από το μέλλον, διαμορφώνεται με βάση την αλληλοεπίδραση του ενός προσώπου με το άλλο σχετικά με το πώς θα κινηθούν.

 

Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι ότι το ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας είναι το μοναδικό πράγμα που προσομοιάζει σε «manifest destiny» στη χώρα μας. Οχι ότι είναι στην ουσία, αλλά αποτελεί έστω έναν «σκοπό».

 

Η πλήρης εκκοσμίκευση ενός κράτους μπορεί να είναι επιτυχημένη μόνο εάν υπάρχει ένα άλλο ιδεώδες, που θα κρατά «κολλημένη» την κοινωνία - μια αποστολή, μια μεγάλη ιδέα, ένας μυθικός πυρήνας. Εδώ κάναμε πράξη την κοσμικοποίηση, αλλά ξεμείναμε τελείως από αυτά. Ολα ξηλώθηκαν από τους αποδομητές, όλα έγιναν «ίσιωμα» για χάρη του προοδευτισμού τους και του διαχωρισμού του έθνους σε τάξεις και σε επαναστατικά υποκείμενα, από τη μια, ή μόνο σε άτομα (έννοια αντιτιθέμενη στο πρόσωπο) από την άλλη.

Ετσι, τώρα το ζήτημα της Μακεδονίας έρχεται να...

 ικανοποιήσει την ανάγκη του Ελληνα για οργανικότητα. Επομένως, κινητοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες εντός και εκτός Ελλάδας, χωρίς καμιά οργάνωση, χωρίς καμιά σοβαρή μορφή κινητοποίησης από «τα πάνω».  

Εάν κάποιος μπορούσε να καταλάβει αυτό το τόσο απλό πράγμα, θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις για ένα σοβαρό κράτος, το οποίο ο Ελληνας δεν θα θεωρεί εχθρό.