ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Η Τουρκία και ο εθνικός αυτοκτονικός ιδεασμός

Γράφει ο  Αλκιβιάδης Κεφαλάς

Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η αγορά του θωρηκτού «Αβέρωφ» από την Ελλάδα την παραμονή των Βαλκανικών Πολέμων έδωσε στη χώρα και την υπεροπλία και την τεχνολογική ανωτερότητα ώστε να κυριαρχεί στο Αιγαίο από το 1912 ως σήμερα. 

Στη δημοπρασία για την αγορά του πολεμικού πλοίου συμμετείχαν και οι Τούρκοι, αλλά στις σχετικές διαπραγματεύσεις της αγοράς η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία παραιτήθηκε της νόμιμης προμήθειας που συνόδευε τις αγορές πολεμικού υλικού, κάτι που δεν έπραξαν οι Τούρκοι.

 

Το αποτέλεσμα ήταν να πλειοδοτήσει η Ελλάδα, επειδή η παραίτηση από την προμήθεια που θα κατέβαλλε το ιταλικό ναυπηγείο αύξησε την ελληνική προσφορά κατά το ποσό της προμήθειας.  

Το μάθημα που αντλήθηκε ήταν ότι μόνο η υπεροπλία έναντι των γειτονικών χωρών και η ανιδιοτέλεια και το μέγεθος της εθνικής συνείδησης των πολιτικών ελίτ αποτελούν τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες για την επιβίωση ενός έθνους.

Η Τουρκία έμαθε το μάθημά της από την ήττα της στα Βαλκάνια. Πρώτα θα έπρεπε να οικοδομήσει τουρκική μεγαλοαστική τάξη με εθνική συνείδηση.
 

Για να το επιτύχει, θα έπρεπε να εξαϋλωθεί η αντίστοιχη ελληνική, πρακτική που εφάρμοσε επιτυχώς σταδιακά. 

Δεύτερον, οι Τούρκοι πολιτικοί συνειδητοποίησαν ότι για την επανάκτηση του Αιγαίου η αναγκαία υπεροχή στη θάλασσα και στον αέρα είναι συνάρτηση του επιπέδου της ικανότητας ανάπτυξης και κατασκευής εγχώριων οπλικών συστημάτων. Αυτή η προϋπόθεση αφενός εξασφαλίζει τη στρατηγική υπεροχή έναντι του αντιπάλου και αφετέρου ελαχιστοποιεί τις πιθανές παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα, σε περίπτωση πολεμικών συγκρούσεων μέσω του ελέγχου της προμήθειας ανταλλακτικών και της αγοράς όπλων.

 

Ο στόχος της γείτονος δεν είναι κρυφός. Εχει αναλυθεί μέσα από το βιβλίο του θεωρητικού της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος», όπου παρουσιάζονται οι αιτιάσεις και οι προθέσεις της Τουρκίας για την προσάρτηση του Αιγαίου.
 

Ο στόχος της Τουρκίας είναι να επιφέρει ένα σημαντικό στρατηγικό και ψυχολογικό πλήγμα στην Ελλάδα ως το 2022, έτος που θα εορταστούν τα 100 χρόνια της νίκης του τουρκικού στρατού στη Μικρά Ασία. 

Την επιδίωξη της Τουρκίας αγνόησε στο παρελθόν και ακόμα αγνοεί προκλητικά το εγχώριο διεθνιστικό ανθελληνικό πολιτικό σύστημα της μίζας και της διαπλοκής.

 

Αμέσως μετά την ταπεινωτική ήττα στα Ιμια το πολιτικό σύστημα, με πρωτεργάτες αυτούς που σήμερα δηλώνουν προκλητικά και αμετροεπώς ότι «ένας καλός Τούρκος είναι ένας νεκρός Τούρκος», πρώτα εξαργύρωσε την είσοδο της χώρας στο ευρώ με αντάλλαγμα κολοσσιαίες παραγγελίες αμυντικού οπλισμού στη Γερμανία, χωρίς τα απαραίτητα πυρομαχικά για να μην ενοχληθεί η Τουρκία, και ακολούθως επιδόθηκε με ιεραποστολική προσήλωση στο «ευαγές άθλημα της μίζας», συνοδευόμενο με την αντίστοιχη και αναπόφευκτη καταστροφή της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας και τεχνογνωσίας.

 

Είναι τέτοια η διάχυτη πολιτική σήψη και αθλιότητα στη χώρα, ώστε στην πολεμική ζώνη των Ιμίων να περιπολεί σήμερα το άοπλο εμβολισμένο σκάφος του Λιμενικού που ναυπηγήθηκε στην Ολλανδία, αντί στα ελληνικά ναυπηγεία, με σκοπό να παρέχει υπηρεσίες πλωτού κρουαζιερόπλοιου μουσουλμάνων εποίκων.

 

Η πρόσφατη προσάρτηση των Ιμίων στην Τουρκία είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα των πρακτικών του συνειδητού αφοπλισμού της χώρας, της συνειδητής εθνικής αποδόμησης, της αποεθνικοποίησης, της οικονομικής λεηλασίας, της μαζικής φυγής του πληθυσμού στο εξωτερικό, του εποικισμού του χώρου από μουσουλμάνους και της εντατικοποιημένης και μεθοδικής λεηλασίας του εθνικού φρονήματος.

Συνεπής πράξη με την ιδεολογική γραμμή του αφοπλισμού της χώρας, λίγες μέρες πριν από το τελευταίο επεισόδιο στα Ιμια, ήταν και...

 η αφαίρεση του ζωγραφικού πίνακα του Κωνσταντίνου Βολανάκη «Η ναυμαχία της Σαλαμίνος» του 1882 από του Μαξίμου.
 

Είχε προηγηθεί η απομάκρυνση από το ίδιο κτίριο του ιστορικού πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Ελλάς ευγνωμονούσα», που φιλοτεχνήθηκε το 1858.
 

Η σημειολογία των πράξεων αυτών, που προσεκτικά παρακολουθούνται από τις ξένες πρεσβείες, καθώς και το πολιτικό μήνυμα της κυβέρνησης προς τις γειτονικές χώρες είναι αμφότερα σαφή, όπως σαφές είναι και τι θα επακολουθήσει στο μέλλον ως αποτέλεσμα της αφέλειας και της ιδεοληψίας των πολιτικών.