Eνα παλαβό φρικιό των Εξαρχείων που φιλοδοξούσε να καταλάβει την 2η
θέση και να γίνει ο απόλυτος ρυθμιστής των εξελίξεων, είναι ο Πάμπλο
Iγγλέσιας των Podemos.
Τουλάχιστο ο δικός μας ο Τσίπρας είναι πολύ πιο
σοβαρός σε σύγκριση μαζί του. Την έχει δει ο αρχηγός των Podemos με
αποτέλεσμα να μην επιτρέπει στον εαυτό του να καθήσει στην ουρά του
εκλογικού τμήματος που πήγε να ψηφίσει. Aγνοώντας λοιπόν τη ουρά των
συμπολιτών του πήγε κατευθείαν στην κάλπη και άρχισαν να τον κράζουν
όσοι περίμεναν υπομονετικά.
Οι Ισπανοί όπως όλα δείχνουν δεν θα δώσουν την ευκαιρία στους Podemos
να τους κυβερνήσουν. Παρατηρώντας όσα συνέβησαν στην Ελλάδα αλλά και
εκείνους από τους Αγγλους που δηλώνουν κοψοχέρηδες αποφάσισαν να μην
ζήσουν αντίστοιχο δράμα.
Tι συμβαίνει όμως και οι λαοί της Ε.Ε. επιλέγουν όλο και πιο γραφικές φιγούρες στα ύπατα πολιτικά αξιώματα;
Οι λόγοι είναι δύο:
Πρώτον, τα παραδοσιακά κόμματα
μετατράπηκαν σε εστίες διαφθοράς-ειδικά στις χώρες του Νότου-με
αποτέλεσμα στην Πορτογαλία να μπει φυλακή για διαφθορά ακόμη και πρώην
πρωθυπουργός.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την
τηλεοπτική παιδεία των λαών. Η τηλεόραση αναδεικνύει τους φελούς,
επιλέγει φελούς για παρουσιαστές και γενικότερα όσο πιο σούργελο είναι
κάποιος τόσο πιο εύκολα έχει πρόσβαση σε κάποιο κανάλι.
Συμβαίνει σχεδόν
σε όλη την Ευρώπη εξαιτίας της προσπάθειας που κάνουν τα κανάλια να
πετύχουν τηλεθέαση δίνοντας βήμα στο σούργελο της διπλανής πόρτας ή του
διπλανού καφέ. Οτι συμβαίνει στην Ελλάδα συμβαίνει σχεδόν σε όλες τα
κανάλια της Ευρώπης.
Οσο πιο σούργελο είναι κάποιος τόσο πιο ελκυστικός για τους
αρχισυντάκτες, διευθυντές και πάει λέγοντας. Τα τηλεοπτικά σούργελα
επιβραβεύονται με με διαφημίσεις από επιχειρηματίες που θέλουν να
πουλήσουν σε όσο γίνεται πιο μεγάλη μάζα.
Του υαλουρέν δηλαδή γίνεται σε όλα τα κανάλια του κόσμου.
Ετσι...
η ελληνική βουλή έχει γεμίσει με σούργελα πάσης φύσεως τα οποία χρησιμοποιούν τις ιδεοληψίες των ψηφοφόρων για να εκλεγούν και στην συνέχεια αφού περάσουν το κατώφλι της Βουλής κάνουν ότι μπορούν για να πλουτίσουν.
Η Ευρώπη γέμισε με ηγέτες τσαρλατάνους που μοιάζουν πρόσωπα της διπλανής πόρτας, του διπλανού καφέ.
Κάναμε την πολιτική ριάλιτι και πληρώνουμε το τίμημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου