ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ...
Tης ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ
Βλέπουμε διαφήμιση με μπικίνι και νιώθουμε άσχημα
για το σώμα μας. Oλες. Κι επειδή νιώθουμε άσχημα, οι Αρχές αναλαμβάνουν
να κρύψουν το σώμα, μαζί με το μπικίνι.
Βάσει αυτής της υποθετικής
ψυχολογίας των μαζών ο δήμαρχος του Λονδίνου λαμβάνει μέτρα. Δεν μπορεί
να εξαναγκάσει τα μοντέλα που διαφημίζουν προϊόντα αδυνατίσματος να
φορέσουν μακρυμάνικο και φούστα έως τον αστράγαλο, μπορεί εν τούτοις να
απαγορεύει το μαγιό, να απαγορεύει το γυμνό.
Ο Σαντίκ Καν απαγόρευσε την
τοποθέτηση στο μετρό και στα λεωφορεία της βρετανικής πρωτεύουσας
διαφημίσεων που μπορεί να κάνουν τους ανθρώπους να ντραπούν για το σώμα
τους και να επηρεάσουν την αυτοπεποίθησή τους.
Θα μπορούσε ο δήμαρχος να προστατεύσει τους δημότες και από άλλα
υποθετικά κόμπλεξ. Για παράδειγμα, να μην υπάρχουν διαφημίσεις ακριβών
αυτοκινήτων, καθώς οι περισσότεροι επιβάτες είναι εργαζόμενοι και δεν
μπορούν να αγοράσουν πολυτελές όχημα. Αυτές οι διαφημίσεις μπορεί να
κάνουν τους ανθρώπους να ντραπούν για το εισόδημά τους αλλά και να
επηρεάσουν την αυτοπεποίθησή τους.
Θα μπορούσε, επίσης, ο δήμαρχος να
παρέμβει για συγκεκριμένα προϊόντα, να πει ότι τα σκευάσματα
αδυνατίσματος δημιουργούν προβλήματα, άρα δεν πρέπει να προβάλλονται στα
μέσα μαζικής μεταφοράς.
Αφορμή για την απαγόρευση ήταν η συγκέντρωση
70.000 υπογραφών και ένα κείμενο φεμινιστικής ρητορικής που υποστήριζε
ότι οι γυναίκες νιώθουν κατώτερες από τη μη ρεαλιστική εικόνα του
σώματος της κοπέλας στη διαφήμιση. Δηλαδή, ένα ποσοστό πληθυσμού που δεν
υπερβαίνει το 1% αποφασίζει για τη δημόσια αισθητική και καθορίζει νέα
πρότυπα.
Η μειονότητα του ελάχιστου προσπερνά την Ιστορία της δυτικής
αισθητικής για να επιβάλει τον πουριτανισμό της. Αυτή η εικόνα, της
κοπέλας με το μπικίνι, έρχεται από τα βάθη των αιώνων, συνδέεται με τα
γυμνά ειδώλια της κυκλαδικής τέχνης, συνδέεται με την αποθέωση του
γυμνού στην Αναγέννηση, συνδέεται ακόμη και με τον άγουρο φεμινισμό της
Ζερμέν Γκριρ, που είχε προτείνει να ποζάρει σκυφτή, με το κεφάλι ανάμεσα
στα γόνατα, ώστε να φαίνονται δίπλα δίπλα το πρόσωπο και το αιδοίο.
Τι άλλο θα μπορούσε άραγε να επιβάλει το 1% στο σύνολο του πληθυσμού;
Αν
70.000 δημότες έλεγαν ότι έχουν δυσανεξία στα μπέργκερ και νιώθουν
γαστρονομικά κατώτεροι με τις διαφημίσεις ταχυφαγείων;
Αν 70.000 δημότες
έλεγαν ότι δεν σκαμπάζουν από τέχνη και νιώθουν μορφωτικά κατώτεροι με
τις διαφημίσεις των μουσείων;
Είναι προφανές ότι η πολιτική απόφαση του
Σαντίκ Καν ΔΕΝ σχετίζεται με τα αισθήματα κατωτερότητας που
διατυπώθηκαν. Απλώς αυτά τα επιχειρήματα, πασπαλισμένα με ολίγη από
ύστερο υστερικό φεμινισμό, δίνουν το άλλοθι για την εδραίωση του
ισλαμικού πουριτανισμού.
Ο μουσουλμάνος δήμαρχος του Λοντονιστάν ανησυχεί για την επίδραση της
γυμνής εικόνας στο συλλογικό ασυνείδητο
Δεν θέλει να βλέπει στους
δρόμους μπικίνι. Αλλωστε, το μπικίνι είναι παλιά μόδα. Ηρθε η ώρα του
μπουρκίνι:
Ναι, ναι, υπάρχει όρος για το ολόσωμο μαγιό με κουκούλα που φορούν οι μουσουλμάνες στη μητρόπολη του δυτικού πολιτισμού. Φορούν μπουρκίνι παρά το γεγονός ότι κατάφεραν να διαχωρίσουν τα ωράρια σε ορισμένες πισίνες. Ανδρες, γυναίκες εναλλάξ στο πρόσθιο και στο κρόουλ. Φορούν μπουρκίνι για να μη βλέπει η μία το σώμα της άλλης στο ωράριο θηλέων.
Η επιστροφή στον Μεσαίωνα γίνεται σιγά σιγά, πλέον
και με αποφάσεις των Αρχών. Αναμενόμενο ήταν να γίνει συντηρητική
στροφή στο Λονδίνο. Τα περιγράφει πολύ ωραία ο Μισέλ Ουελμπέκ στο
μυθιστόρημα «Υποταγή» (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας), όπου υποτίθεται
πως πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας εκλέγεται μουσουλμάνος. Ο
συγγραφέας κατηγορήθηκε, φυσικά, για ρητορική του μίσους. Αυτή είναι η
ισορροπία της πολιτικής ορθότητας: όταν η πλειονότητα στον δυτικό κόσμο
υπερασπίζεται τις αρχές της, την ηθική της, την αισθητική της, την
Ιστορία της, κατηγορείται για ρατσισμό και ισλαμοφοβία.
Γρηγορείτε,
λοιπόν, μπράτσα, κοιλιές, μηροί, να καλυφθούν πάραυτα - σκανδαλίζονται
οι πιστοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου