KOINΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Επειδή ορώμεν...»

Toυ ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΥ

Το 2016 έχει χαρακτηριστεί εκτός των άλλων και «έτος εικονικής πραγματικότητας». Με μια καθοριστική, όμως, προσθήκη στο περιεχόμενο του όρου. Δεν πρόκειται απλώς για την τεχνολογική δυνατότητα περιήγησης ή και «βίωσης» ενός φανταστικού κόσμου. Αλλά για τη συγχώνευση εικονικής πραγματικότητας με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Ηδη, όμιλοι όπως η Microsoft, η Magic Lead και άλλοι βρίσκονται στο στάδιο παραγωγής του «μαγικού» κράνους. Ο χρήστης, με κάσκα στο κεφάλι, βλέπει στο οπτικό του πεδίο να συνυπάρχουν υπαρκτά αντικείμενα του περιβάλλοντος χώρου, με τρισδιάστατα ανύπαρκτα, επινοημένα, μέσω λογισμικού, αντικείμενα.

Ετσι, περπατώντας, για παράδειγμα, στον δρόμο, πρέπει να αποφύγει να πατήσει το φίδι ή τον κροκόδειλο και να παρακάμψει την ύαινα ή τον καρχαρία που κινείται σε απόσταση αναπνοής μαζί του.

Ευτυχώς, στα καθ' ημάς υπάρχει μια συσσωρευμένη πείρα περί εικονικής πραγματικότητας. Από τότε που η Ελλάδα έπεφτε καθημερινά στα βράχια και τα τανκς θα στάθμευαν μπροστά από τις τράπεζες, έως τα καύσιμα και τα φάρμακα που θα διακινούνταν μόνο στη μαύρη αγορά. Για ν' αφήσουμε τη δραχμή, τους μισθούς και τις συντάξεις, που θα καταβρόχθιζαν οι... κροκόδειλοι.

Από την αρχή του προηγούμενου χρόνου μέχρι και τις τελευταίες ώρες του έχουμε προπονηθεί σε πραγματικο-εικονικές πραγματικότητες. Είτε στην... κόλαση της κυβέρνησης, όπως την περιέγραφε η αντιπολίτευση, είτε στην Ελλάδα χωρίς μνημόνια και τρόικες, όπως τις ευαγγελιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο, οι πολίτες είναι προετοιμασμένοι για να ξεχωρίζουν το πραγματικό από το εικονικό...

Πολύ περισσότερο που το 2016 έχει ανακη­ρυ­χθεί και «επετει­α­κό έτος Αριστοτέλη». Εστω με μια χρονική υστέρηση, τα 2.400 χρό­νια από τη γέννηση του θεμελιωτή της επιστη­μοσύνης δίνουν ευκαιρίες και δυνατό­τητες να συναντηθούμε ξανά με μερικά θεμε­λιώ­δη και απωθημένα από την πολιτική σκηνή.

Οπως για παράδειγμα περί πολιτικής και λογικής, που συχνά-πυκνά χωρίζουν τείχη και φράκτες στην τρέχουσα ελληνική πραγματικό­τητα. Να ξαναβρούμε το «κυριώτατο πάντων» σε μια πολιτεία, που δεν είναι απλώς ανάγκη για συμβίωση, αλλά η «ευδαιμονία» του συνόλου κι όχι των μερών. Αυτή η οποία για τον κάθε πολίτη συμπίπτει με κείνη της πολιτείας και δεν υπάρχει έξω από αυτήν.

Κυρίως, όμως...  

να ξαναπάρουμε στα χέρια μας το αριστοτελικό κλειδί «επειδή ορώμεν»: Παρατηρούμε την αντικειμενική πραγματικό­τη­τα και με βάση την εμπειρία στοιχειοθετούμε επιχειρήματα. Ετσι προωθούμε τη σκέψη και εξάγουμε συμπεράσματα. Η αντίθετη διαδικασία είναι διαστροφή της πολιτικής, ανεξαρτήτως προθέσεων.

Με τον Αριστοτέλη, λοιπόν, εναντίον της virtual reality στην πολιτική για το 2016...