ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ - (ΔΥΤΙΚΟΣ) ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: O εξ Ανατολής "Μεσαίωνας"...

Tης ΜΑΡΙΑΝΑΣ ΠΥΡΓΙΩΤΗ

Η Ευρώπη πέρασε τον Μεσαίωνα και προχώρησε μπροστά αφήνοντας πίσω της το λουτρό αίματος του θρησκευτικού φανατισμού, της μισαλλοδοξίας, της άγνοιας και των προκαταλήψεων. Η ανατριχιαστική «αναβίωσή» του στο Ολοκαύτωμα ήταν η χειρότερη και πιο σκοταδιστική σελίδα του 20ού αιώνα. 

 Στη σημερινή Ευρώπη η κοινωνική θέσμιση εξελίσσεται όλο και πιο φιλελεύθερα, ανοίγεται συνεχώς παλεύοντας για βαθύτερη ισότητα, για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, για πλήρη σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτός είναι ο πολιτισμός μας σήμερα και θέλουμε να εξελιχθεί, να ανθίσει κι άλλο, να ανέβει λίγο ψηλότερα…
Την ίδια στιγμή αντιμετωπίζουμε μια εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα. Αυτή των άλλων πολιτισμών που σε μια παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα είναι πιο κοντά μας από ποτέ. Μόλις χθες ένας 50χρονος Ινδός μουσουλμάνος λιντσαρίστηκε μέχρι θανάτου μετά τις φήμες που κυκλοφόρησαν σε έναν ναό του χωριού ότι ένα μοσχάρι που είχε χαθεί έγινε το γεύμα της «αλλόθρησκης» οικογένειας. Πάνω από 100 έξαλλοι «πιστοί» Ινδουιστές όρμησαν στο σπίτι και παρά την επέμβαση της αστυνομίας ο πατέρας πέθανε, ο γιος είναι στην εντατική, ενώ η κόρη φώναζε κλαίγοντας ότι στο ψυγείο τους υπάρχει μόνον αρνί… 
Αυτές κι άλλες «ιερές» αντιλήψεις, όλες με θρησκευτική σφραγίδα, έρχονται στην Ευρώπη μαζί με τα κύματα μεταναστών εκ των οποίων πολλοί αρνούνται να ενσωματωθούν, να αποδεχτούν το πλαίσιο θέσμισης της κοινωνίας στην οποία θα ζήσουν ή ήδη ζουν.  

Ο σεβασμός στη δική τους ετερότητα δεν προκαλεί τον αντίστοιχο σεβασμό στη δική μας. Μάλιστα ενίοτε προκαλεί το αντίθετο και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αντιδράσεις μεταναστών 2η γενιάς, παιδιών δηλαδή που μεγάλωσαν «διπολικά». Από τη μία η οικογενειακή πραγματικότητα με τα θρησκευτικά και πολιτισμικά της πρότυπα κι από την άλλη η κοινωνική πραγματικότητα της χώρας που μεγάλωσαν. 
Το πρόβλημα δεν είναι απλό και κυρίως δεν έχει εύκολη λύση.  

Η ενσωμάτωση για εμάς δεν σημαίνει αλλοτρίωση, να απαρνηθεί κανείς όλα όσα φέρνει μαζί του από τον δικό του πολιτισμό και να γίνει «ίδιος». Σημαίνει:

Nα υιοθετήσει συνειδητά το δικό μας πλαίσιο σεβασμού στην ετερότητα διότι αυτό το χτίσαμε με προσπάθειες, άλλοτε επιτυχημένες, άλλοτε αποτυχημένες, αιώνες τώρα και το έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά, με αίμα. Η παραμικρή ανισορροπία επηρεάζει αυτό το status που βασίζεται σε μια εύθραυστη ομολογουμένως ισορροπία, με τη μισαλλοδοξία να καραδοκεί σε κάθε αφορμή.
Το βέβαιο είναι ότι αν κινδυνεύει από κάτι η Ευρώπη σε σχέση με το μεταναστευτικό, αυτός είναι ο κίνδυνος ρωγμών στο δικό της σύστημα σαν αντίδραση ή υπεραντίδραση στην καταπάτηση αρχών και αξιών από «ξένους» που θα αντιμετωπιστούν τελικά σαν «επικίνδυνοι εισβολείς»