Του ΤΑΚΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Αν η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του ιδρύματος Κλίντον
ήταν καταστροφική, αυτή του Ματέο Ρέντσι ήταν λυτρωτική.
Όχι τόσο για
τον ίδιο, ο Ιταλός πρωθυπουργός, εξάλλου, δεν έχει και πολλά δαιμόνια να
τον κυνηγούν και να χρειάζεται να απαλλαγεί από αυτά. Λυτρωτική για
όσους την παρακολούθησαν.
Ο Ρέντσι έκανε κάτι που λίγοι άνθρωποι στον πλανήτη θα τολμούσαν.
Μίλησε σε αμερικάνικο έδαφος με θετικό τρόπο για τη Ρωσία. Για την
ακρίβεια με μη αρνητικό, κάτι που -όμως- στην αμερικανική διπλωματία
ισούται με θετικό πρόσημο. Ο Ρέντσι αρνήθηκε να δαιμονοποιήσει τον
Πούτιν και εξέθεσε τη δική του ατζέντα στο παγκόσμιο κοινό. Σε πρώην
πρωθυπουργούς και υπουργούς, σε στελέχη εταιρειών, σε εκπροσώπους θεσμών
κι οργανισμών. Σε πρώην πλανητάρχες (βλ. Κλίντον) και σε σημαντικούς
επιχειρηματίες. (βλ. Θόδωρος Αγγελόπουλος και Γιάννα Αγγελοπούλου).
Η σύγκριση των δύο πρωθυπουργών ήταν χαοτική. Το μόνο κοινό που είχαν
και οι δύο είναι τα σχετικά ανεκτά αγγλικά τους (ο Τσίπρας έχει
βελτιωθεί σε αυτόν τον τομέα, αισθητά). Ο Ρέντσι, όμως, είχε όλο το
πακέτο: Κατάρτιση, μόρφωση, γνώσεις για τ ο τι γίνεται αυτή την στιγμή
στον κόσμο και -κυρίως- σχέδιο κι όραμα για τα μελλοντικά βήματα της
Ιταλίας και της Ευρώπης. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που μίλησε με ιδιαίτερα
καυστικό λόγο στις Συνόδους Κορυφής, ασκώντας σκληρή κριτική στους
ομολόγους του, και -ταυτόχρονα- ο ίδιος άνθρωπος που υπερασπίστηκε μέχρι
τέλους την ΕΕ σε ένα πάνελ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Κοινώς, ήξερε
πώς πρέπει να συμπεριφερθεί. Ο Ρέντσι είχε -κυρίως- θάρρος. Πολιτικό
θάρρος που δεν το συναντάς εύκολα στους καιρούς της αποστειρωμένης
διπλωματίας.
Έβλεπες:
Νέος, με γοητευτική παρουσία, άνω του μετρίου ομιλητής, θαρραλέος και
θρασύς όσο πρέπει, ένας πολιτικός οραματιστής που λείπει από την Ευρώπη
αυτή την στιγμή. Ένας απόλυτα ταλαντούχος άνθρωπος, δηλαδή.
Bravissimo signore Renzi!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου