Ο κ. Τσίπρας υπέγραψε την 13η
Ιουλίου 2015 το βαρύτερο μνημόνιο όλων των εποχών. Εκείνη την στιγμή η όλη
πολιτική του είχε καταρρεύσει. Είχε γίνει πρωθυπουργός, καταργητικός των
μνημονίων. Κατέληξε στην αποδοχή τους (!).
Η ΝΔ
όφειλε τότε να μιμηθεί την τακτική του αντιπάλου της. Να αφήσει δηλαδή τον κ.
Τσίπρα μόνο του. Να περάσει ο ίδιος τα νέα (μνημονιακά) μέτρα. Αυτό με αντίπαλο
το τότε ενιαίο κόμμα του. Φερ’ ειπείν με μόνο αντίλογο εκείνον του άλλοτε
εκλεκτού κ. Βαρουφάκη. Η σκηνή θα ήταν διδακτικότατη.
Η
κοινοβουλευτική ομάς του Σύριζα είχε απαρτία. Και οι πιστοί του κ. Τσίπρα
διέθεταν πλειοψηφία. Δεν ήταν τεχνικά απαραίτητη η παρουσία της ΝΔ. Και ήταν
πολιτικά θεμιτό να αρνείται (η ΝΔ) να προβάλει προς τα έξω εικόνα ανάμειξής της
σε συμφωνία που ο κ. Τσίπρας είχε συνάψει ερήμην της.
Ένα και μόνο όφειλε η ΝΔ να πράξει, ως υπεύθυνη δύναμη.
Να γνωρίσει προς τους Ευρωπαίους ότι
σέβεται την αρχή της συνέχειαςτου
κράτους. Άρα και ότι (έναντι των εταίρων) αποδέχεται τις ζημίες του Σύριζα, ως
συνέπειες μιας πολύ κακής κυβέρνησης. Πέραν αυτού, όμως, πολιτικά, ηθικά ή
νομικά, η ΝΔ ουδέν έτερον όφειλε να πράξει.
Τις άνω επισημάνσεις τόνισε η
στήλη κατ’ επανάληψη. Ατυχώς εις μάτην. Η ΝΔ έχασε το δάσος. Διέκρινε το
δένδρο. Επέτρεψε σ’ αυτόν που έγινε πρωθυπουργός προς κατάργηση των μνημονίων,
να καμαρώνει, εν τούτοις, ότι ρύθμισε καθυστερούμενεςοφειλές σε εκατό δόσεις. Δηλαδή: άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Οι αστοχίες κορυφώθηκαν κατά
την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Μονότονη και ικετευτική υπήρξε η
πρόσκληση συνεργασίας της ΝΔ προς Σύριζα. Και η πρόσκληση απορριπτόταν μονίμως.
Και ταυτοχρόνως, η ΝΔ, υποβαθμιζόταν σε δύναμη συμπληρωματική.
Ο λαός προτίμησε τον πρωταγωνιστή. Το πεπρωμένον φυγείν
αδύνατον.
ΕΣΤΙΑ
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου