Δύσκολο, ακόμα, να αρνηθεί κανείς το προνόμιο να μη δρέψει και την
τελευταία ρανίδα παροχής.
Οταν στις 8/2 ο Αλέξης Τσίπρας είχε εκφράσει
στη Βουλή την πεποίθηση ότι οι 300 έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται
με δικά τους έξοδα και είχε προτείνει να μη χορηγηθούν βουλευτικά Ι.Χ.,
είχε χειροκροτηθεί χλιαρά, από λίγους.
Την περασμένη Πέμπτη, οι
περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησαν από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να
μην καταργηθούν τα βουλευτικά αυτοκίνητα, που είναι «εργαλείο δουλειάς»,
άλλωστε αρκετοί δεν διαθέτουν ιδιωτικό Ι.Χ. και θα αναγκαστούν να
μετακινούνται με το λεωφορείο...
Τρία εκατ. ευρώ ετησίως κοστίζουν σήμερα τα βουλευτικά Ι.Χ., από 3,5
εκατ. προ έτους. Τον Σεπτέμβριο του 2014 έληγε το leasing και όλοι
περίμεναν να αλλάξουν αυτοκίνητο, κάτι που δεν έγινε, προκειμένου να
μειωθεί η δαπάνη, και η ημερομηνία αυτή μετατέθηκε για το τέλος του
2015. Εξοικονομήθηκαν 500.000 ευρώ. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012
κόστιζαν 5 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Τότε, με απόφαση της Βουλής, τη θέση
των Lexus, Mercedes, BMW και SAAB των 2.000 κυβικών πήραν αυτοκίνητα των
1.400 κυβικών (για τους βουλευτές της Αττικής) και των 1.800 (για τους
υπόλοιπους). Το 2012, 35 βουλευτές δεν έκαναν χρήση του προνομίου.
Είναι πάντως εντυπωσιακό το πόσο μαζικά επιλέγεται η πληρωμένη από τους
φορολογουμένους πολυτέλεια, όταν δεν υπάρχει περιορισμός. Προ ετών, είχε
δοθεί η (φιλοπεριβαλλοντική) δυνατότητα στους βουλευτές να αλλάξουν τα
αυτοκίνητά τους με υβριδικά, χωρίς πλαφόν στα κυβικά. Οι 160 από τους
300 τα αντικατέστησαν με υπερπολυτελείς υβριδικές Lexus GS450h (ή Lexus
LS600h ή Lexus RX450h) των 3.500 κυβικών, αξίας 72.000 ευρώ εκάστη, και
όχι με τα φθηνότερα μοντέλα της Toyota και της Honda των 1.350-1.600
κυβικών. Συμβατικές λιμουζίνες (Mercedes, BMW, Audi, Saab) προτίμησαν
135 βουλευτές. Μόνο πέντε επέλεξαν τα «φθηνά» υβριδικά των 25.000 ευρώ.
Ομως το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι 300 ή οι 265 ή λιγότεροι (άγνωστο
πόσοι θα θέσουν εαυτούς εκτός κλήρωσης βουλευτικών Ι.Χ.). Σκάνδαλο
αποτελούν τα κρατικά αυτοκίνητα (συχνά με οδηγό), που κοστίζουν το
εκατονταπλάσιο και που τα τελευταία χρόνια δεν έχουν μειωθεί δραστικά.
Το 2006 είχαμε 58.000 κρατικά αυτοκίνητα που χρησιμοποιούσαν, πλην των
υπουργών, υφυπουργών και γενικών γραμματέων, πλήθος κυβερνητικοί
αξιωματούχοι, κρατικοί λειτουργοί, δήμαρχοι, μητροπολίτες, πρυτάνεις,
διοικητές οργανισμών και υπηρεσιών, ανώτεροι υπάλληλοι και οι
οικογένειές τους. Υψηλότατο κόστος συντήρησης (άνω των 350 εκατ. ευρώ
τον χρόνο), σκανδαλιστική υπερχρήση της δωρεάν (εξωυπηρεσιακής,
εννοείται) πολυτελούς μετακίνησης. Το 2010 τα κρατικά αυτοκίνητα
μειώθηκαν σε 44.000 (ετήσιο κόστος 320 εκατ. ευρώ) και έκτοτε ο ακριβής
αριθμός τους αγνοείται.
Αν δεν υπάρξουν σαφείς κινήσεις με γνώμονα τον περιορισμό της δαπάνης,
θα παραμείνουμε οι γνώριμες σχιζοειδείς (υποκριτικές) προσωπικότητες:
Από τη μία να κάνουμε έκκληση στο φιλότιμο, στη μαχητικότητα, στον
ηρωισμό μας, και από την άλλη, να επιδιδόμαστε αδιατάρακτοι στην αρπαγή
και της τελευταίας πολυτελούς παροχής. Με μια βασανιστική μέχρι τρέλας
ανευόδωτη λαχτάρα για αλλαγή, αλλά και ένα έρμα εαυτουλισμού και
ασυνειδησίας.
Και αγωνιώντες και βολεμένοι. Εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου