Αδέρφια, για να κατανοήσετε καλύτερα τη λειτουργία της φασιστοειδούς
και μισελληνικής Αριστεράς του φουά γκρα και του φρεντοτσίνο, σας θυμίζω
την ιστορία του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, που ’χαμε και την
επέτειό του την παρελθούσα εβδομάδα.
Τα μεμέτια, τα καλά μας και
πονόψυχα γειτονόπουλα, μαζί με τους μεγάλους μας φίλους και συμμάχους,
αυτούς που πίνουν τσάι στις 5 η ώρα αλλά και τους πρώην αποίκους τους,
που πίνουν καφέ, κόκα κόλα κι έχουν αεροπλανοφόρα σε όλες τις θάλασσες,
με όργανο τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, πήγαν να μας φορέσουν κολάρο τη
νομιμοποίηση του Αττίλα και τον οριστικό εκτουρκισμό όλης της Κύπρου.
Ηθελαν ένα μόρφωμα, επινόηση σπάνιας νομικής, ηθικής και πολιτικής
διαστροφής, στο οποίο, όπως είχε πει ο Τάσσος, «η μειοψηφία θα κυβερνά
κι η πλειοψηφία θα πληρώνει».
Ο Συνασπισμός τότε, τουτέστιν ο κορμός του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, συν τη δήθεν αριστερή διανόηση Κολωνακίου κι Εξαρχείων, η συντριπτική πλειοψηφία των καθεστωτικών ΜΜΕ, κομμάτων και των «προοδευτικών» αναλυτών και δημοσιογράφων, περνούσαν γενεές δεκατέσσερις τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο και έβριζαν τους υποστηρικτές του ΟΧΙ ως εθνικιστές, ακροδεξιούς κ.λπ.
Τιμητική εξαίρεση για την Αριστερά το Κομμουνιστικό
Κόμμα Ελλάδος και από τον Συνασπισμό ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η ομάδα
του.
Η απάντηση των Κυπρίων αδερφών;
75,82% ΟΧΙ. Στα μούτρα τους. Οι
προπαγανδιστές, οι ευθυγραμμισμένοι με τις πρεσβείες και τον σωβινισμό
των Τούρκων, στην ευθυγράμμιση βοήθησαν μερικούς και κάτι δολαριάκια,
λένε οι κακές γλώσσες, συκοφαντούσαν ως «ακροδεξιούς» τη συντριπτική
πλειοψηφία του κυπριακού Ελληνισμού κι όσους στην Ελλάδα συντάσσονταν
μαζί της για την αποτροπή ενός κυπριακού απαρτχάιντ, όπου οι μαύροι θα
ήταν οι Ελληνες. Θεωρούσαν αριστερή, «προοδευτική» θέση την υποταγή.
Αυτά είναι πλέον Ιστορία.
Αυτό που ζήσαμε τότε ήταν μια λυσσαλέα, οργανωμένη και χωρίς αναστολές και όρια προσπάθεια εκβιασμού ενός ολόκληρου λαού. Απέναντι στον εκβιασμό αυτόν υπήρχε ως τείχος το ανάστημα ενός από τους μεγαλύτερους ηγέτες που έβγαλε ποτέ ο Ελληνισμός, ενός αληθινού εθνάρχη, που θα του άξιζε να κουμαντάρει τις τύχες όλου του έθνους, ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά το 1995, να μιλήσω μαζί του στην πορεία του χρόνου και να ψηλαφίσω την αυθεντική αγάπη του για την πατρίδα, το δεινό πολιτικό του ένστικτο και το υψηλό αίσθημα τιμής που τον διακατείχε.
Η προσπάθεια αυτή ηττήθηκε, έσπασε τα μούτρα της (...) Τα παπαγαλάκια, δημοσιογραφικά και πολιτικά, μαδημένα, λασπωμένα, εκτεθειμένα και στα αφεντικά για την αποτυχία της «αποστολής», ζαλισμένα από την κατραπακιά τού σχεδόν 76% (!), λούφαξαν κάνα δυο χρόνια κι ύστερα άρχισαν να βγαίνουν πάλι στην πιάτσα, πλέον ως γυμνοσάλιαγκες μετά τη βροχή.
Τώρα που η Κύπρος αντιμετωπίζει πάλι τον
ίδιο κίνδυνο, τραγουδάνε πάλι, παραγγελιά, το πρόστυχο τραγούδι τους.
Και φυσικά θα έρθει πάλι η ώρα που θα ζυγιστούν οι ηγεσίες και η Ιστορία
θα χαράξει ανεξίτηλα στο μάρμαρο τη στάση ενός εκάστου.
Οπως στο Ψευδομακεδονικό, στο Κυπριακό, στο όλο ζήτημα της αντιμετώπισης της επιθετικότητας του τουρκικού ισλαμοφασισμού ή στο λαθρομεταναστευτικό έτσι και στο ζήτημα της Θράκης, όπου αλωνίζουν οι Τούρκοι σωβινιστές και οι ρατσιστικές και γενοκτόνες θεωρίες τους, ο σκληρός πυρήνας της Κουμουνδούρου, μέρους της ΔΗΜ.ΑΡ. και κάτι ξέμπαρκων του ΠΑΣΟΚ, της ψευτοδιανόησης, των ΜΜΕ και μιας κλίκας που εργοδοτούν τα ελληνικά πανεπιστήμια, ακολουθούν την ίδια μέθοδο:
Ξεπατικωσούρα.
Καθυβρίζουν ως ακροδεξιό, εθνικιστή, φασίστα κ.λπ. όποιον αποκαλύπτει
την ενάντια στα εθνικά συμφέροντα στάση τους ή την επικρίνει.
Πρόκειται για μια κατάπτυστη αντιστροφή της αλήθειας.
Οι έχοντες
σκυφτή αντίληψη και υπηρετούντες εκ του αποτελέσματος τον σωβινισμό και
τον φασισμό του VMRO, των Τούρκων ισλαμοφασιστών, από Γκρίζους Λύκους
και κεμαλικούς έως τον Ερντογάν ή τα συμφέροντα των δουλεμπόρων
διακινητών λαθρομεταναστών, δηλαδή οι υποστηρικτές ξένων αληθινών
ακροδεξιών, φασιστών, ρατσιστών κι εγκληματιών, βρίζουν όσους
αντιστέκονται στην παράξενη αυτή κολεγιά της καθ’ ημάς μισελληνικής
προόδου με όλο αυτό το μαύρο κι άραχνο σκυλολόι.
Είναι οι ίδιοι που
αρνούνται τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου,
οι ίδιοι που κηρύσσουν το μπάτε σκύλοι αλέστε στα σύνορά μας, οι ίδιοι
που αβαντάρουν τους Τσάμηδες συνεργάτες των ναζί, οι ίδιοι που κοπρίζουν
τους ανιστόρητους νεοτερισμούς τους για την Ελληνική Επανάσταση. Διότι,
ως γνωστόν, ο γενιτσαρισμός είναι το ανώτατο στάδιο του αριστερισμού.
(...) Οπως έλεγε ο αείμνηστος φίλος Νεοκλής Σαρρής, τι ήταν ο Εφιάλτης μπροστά
σε αυτούς;
Ενας ταλαίπωρος χωριάτης. Τον σβέρκωσαν, φοβήθηκε και τους
έδειξε το μονοπάτι. Αυτοί όμως πάνε μόνοι τους στα Σούσα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου