Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Ο κ. Καραμανλής ο νεώτερος, ο επονομαζόμενος και «κουρασμένος» ή «Βούδας
της Ραφήνας» διόρισε ένα συνδικαλιστή φαρμακοποιό διοικητή του ΙΚΑ κι
αυτός όπως ήταν φυσικό φρόντισε τη συντεχνία των φαρμακοποιών,
αυξάνοντας τις φαρμακευτικές δαπάνες του ιδρύματος, το δημόσιο χρέος και
κατά συνέπεια τους φόρους σε εμάς και τα παιδιά μας...
Ο κ. Σαμαράς μετά τη χρεοκοπία και άρα την Αποκάλυψη του παραμυθιού εντός του οποίου ζούσαμε για δεκαετίες, αντί να στείλει τον εν λόγω κύριο σε κάποιο εισαγγελέα τον αντάμειψε με τη θέση του διοικητή του ΟΑΕΔ.
Ο κ. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ όντας υπόδικος για κατάχρηση χρημάτων από το συνδικάτο στο οποίο ήταν πρόεδρος, εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ με την ψήφο της ΣΑΔ, συνδικαλιστικής παράταξης προσκείμενης πολιτικά στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Καραμανλής (ο «Βούδας») για μικροκομματικές σκοπιμότητες επέλεξε να υποστηρίξει για πρόεδρο της δημοκρατίας ένα παροπλισμένο πολιτικό αντίπαλο, ο οποίος θα μείνει στη ιστορία γνωστός για το δάνειο με το οποίο κάλυψε, μεταξύ άλλων φίλων και σπουδαίων «σοσιαλιστών-πατριωτών» του τόπου, το πόθεν έσχες του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου για τη ροζ βίλα, με την οποία προίκισε την Μιμή(το κατά τον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο «Κώλοσπιτο» καθώς είχε εκφέρει την φράση: «Κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση για ένα «κώλοσπιτο»).
Τι άλλο μας απομένει να δούμε;
Ο κ. Σαμαράς μετά τη χρεοκοπία και άρα την Αποκάλυψη του παραμυθιού εντός του οποίου ζούσαμε για δεκαετίες, αντί να στείλει τον εν λόγω κύριο σε κάποιο εισαγγελέα τον αντάμειψε με τη θέση του διοικητή του ΟΑΕΔ.
Ο κ. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ όντας υπόδικος για κατάχρηση χρημάτων από το συνδικάτο στο οποίο ήταν πρόεδρος, εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ με την ψήφο της ΣΑΔ, συνδικαλιστικής παράταξης προσκείμενης πολιτικά στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Καραμανλής (ο «Βούδας») για μικροκομματικές σκοπιμότητες επέλεξε να υποστηρίξει για πρόεδρο της δημοκρατίας ένα παροπλισμένο πολιτικό αντίπαλο, ο οποίος θα μείνει στη ιστορία γνωστός για το δάνειο με το οποίο κάλυψε, μεταξύ άλλων φίλων και σπουδαίων «σοσιαλιστών-πατριωτών» του τόπου, το πόθεν έσχες του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου για τη ροζ βίλα, με την οποία προίκισε την Μιμή(το κατά τον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο «Κώλοσπιτο» καθώς είχε εκφέρει την φράση: «Κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση για ένα «κώλοσπιτο»).
Τι άλλο μας απομένει να δούμε;
Να επιλέξει ο κ. Σαμαράς επικεφαλής του
νέου θεσμού Εθνικού Συντονιστή καταπολέμησης της διαφθοράς τον κ. Άκη
Τσοχατζόπουλο με αντιπρόεδρο τον τέως δήμαρχο Θεσσαλονίκης;
...στην επιλογή αυτού του πρόσωπου ενδέχεται να πετύχει ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή αφού τα «εξαπτέρυγα» του κ. Τσοχατζόπουλου της εποχής της παντοδυναμίας στο ΠΑΣΟΚ (και του ΠΑΣΟΚ) έχουν μεταβληθεί τώρα σε «εξαπτέρυγα» του κ. Τσίπρα, μεταφέροντας ομού τα πολυπόθητα ψηφαλάκια.
Κατά τα λοιπά, η κυρίαρχη άποψη παραμένει πως το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η λιτότητα που μας επιβάλει η τρισκατάρατη κ. Μέρκελ. Σύσσωμο το έθνος, έκτος ελαχίστων εξαιρέσεων, λοιδορούμενων και περιθωριοποιημένων, πιστεύει πως με ένα άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής θα προκύψει η ανάπτυξη.
Το ζητούμενο για όσους ζητάνε άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, αν μελετήσει κάποιος τις λεπτομέρειες, συνίσταται στο να βρούμε τρόπο να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα εισπράττουμε.
Με την άποψη αυτή, πως η λύση είναι να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα έχουμε συμφωνήσει όλο το παράταιρο πολιτικό φάσμα της κρίσης, λαϊκή δεξιά, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, «παλαβή» αριστερά, σταλινικοί, τροτσκιστές ναζιστές, Πατακιστές-Παπαδοπουλιστές... Άλλωστε ποιος είναι τυφλός και δεν θέλει να βρει το φως του. Τουτέστιν, ποιος είναι πολιτικός ή ηθοποιός και δεν θέλει το χειροκρότημα...
Δεν είμαι απαισιόδοξος, τα παραπάνω περιστατικά δείχνουν έκτος από την ισχύ της κλεπτοκρατίας και της κομματοκρατίας και τις απεγνωσμένες πλέον προσπάθειες του μοντέλου που χρεοκόπησε να καταφέρει να επιβιώσει.
...στην επιλογή αυτού του πρόσωπου ενδέχεται να πετύχει ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή αφού τα «εξαπτέρυγα» του κ. Τσοχατζόπουλου της εποχής της παντοδυναμίας στο ΠΑΣΟΚ (και του ΠΑΣΟΚ) έχουν μεταβληθεί τώρα σε «εξαπτέρυγα» του κ. Τσίπρα, μεταφέροντας ομού τα πολυπόθητα ψηφαλάκια.
Κατά τα λοιπά, η κυρίαρχη άποψη παραμένει πως το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η λιτότητα που μας επιβάλει η τρισκατάρατη κ. Μέρκελ. Σύσσωμο το έθνος, έκτος ελαχίστων εξαιρέσεων, λοιδορούμενων και περιθωριοποιημένων, πιστεύει πως με ένα άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής θα προκύψει η ανάπτυξη.
Το ζητούμενο για όσους ζητάνε άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, αν μελετήσει κάποιος τις λεπτομέρειες, συνίσταται στο να βρούμε τρόπο να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα εισπράττουμε.
Με την άποψη αυτή, πως η λύση είναι να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα έχουμε συμφωνήσει όλο το παράταιρο πολιτικό φάσμα της κρίσης, λαϊκή δεξιά, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, «παλαβή» αριστερά, σταλινικοί, τροτσκιστές ναζιστές, Πατακιστές-Παπαδοπουλιστές... Άλλωστε ποιος είναι τυφλός και δεν θέλει να βρει το φως του. Τουτέστιν, ποιος είναι πολιτικός ή ηθοποιός και δεν θέλει το χειροκρότημα...
Δεν είμαι απαισιόδοξος, τα παραπάνω περιστατικά δείχνουν έκτος από την ισχύ της κλεπτοκρατίας και της κομματοκρατίας και τις απεγνωσμένες πλέον προσπάθειες του μοντέλου που χρεοκόπησε να καταφέρει να επιβιώσει.
Η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες με τους οποίους μπορεί να
παράξει τα προς το ζειν για μια κοινωνία ανθρώπων. Η αόρατος χείρα των
συμπεριφορών των ανθρώπων που επιφέρουν και μεταβάλλουν τις οικονομικές
δραστηριότητες έχει τεθεί σε κίνηση. Στην οικονομία υπάρχουν ενδείξεις
μεταστροφής της νοοτροπίας, σύντομα θα ζητήσουν να εκφραστούν και
πολιτικά.Τα πράγματα θα ήταν επικίνδυνα αν στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται η
Ελλάδα βρίσκονταν οι μεγάλες χώρες και οικονομίες (ΗΠΑ-Γερμανία-Κίνα)
και αν προσπαθούσαν να λύσουν τα προβλήματα με μεταξύ τους ανταγωνισμό. Η
κρίση της Ελλάδας και του Νότου της Ευρωζώνης δεν συνιστά συστημική
κρίση, αλλά περιφερειακή κρίση κάποιων περιοχών που άργησαν να
προσαρμοστούν στα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης επειδή βρέθηκαν κάτω από
την ομπρέλα του ευρώ.
Ο μέσος Έλληνας σήμερα, τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία σιγά-σιγά αρχίζει
και συμβιβάζεται με την αντίληψη πως το μοντέλο με το οποίο ζήσαμε τις
τελευταίες δεκαετίες ήταν μια «φούσκα» με δανεικά.
Κανένας δεν είναι σε θέση να το επαναφέρει σε τροχιά ή να επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009 με ένα άρθρο, ασχέτως πόσοι θα ψηφίσουν το άρθρο αυτό στη Βουλή.
Κανένας δεν είναι σε θέση να το επαναφέρει σε τροχιά ή να επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009 με ένα άρθρο, ασχέτως πόσοι θα ψηφίσουν το άρθρο αυτό στη Βουλή.
Οι ίδιοι που τα έλεγαν αυτά σε κάθε ευκαιρία τα «στρίβουν». Απλά ο κ.
Σαμαράς και ο κ. Τσίπρας αρχηγοί των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, επειδή η
συγκυρία τους ανέδειξε στους πρωταγωνιστές της μεταβατικής περιόδου
είχαν την ευκαιρία να ηγηθούν του καινούργιου και όχι να αφεθούν στην
προστασία του παλιού.
Η χώρα δεν μπορεί να διαλυθεί. Αναγκαστικά θα συγκροτηθεί σε νέα βάση
για να επιβιώσει. Μέχρι τότε υπομονή. Μεγάλη Εβδομάδα είναι θα περάσει.
Καλή Ανάσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου