Η αλλαγή της έννοιας της Δημοκρατίας

Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΔΑ

Βλέποντας το 3λεπτο βιντεάκι της Naomi Klein, (Βλ. video στο τέλος του άρθρου)  δεν μπόρεσα να μη γράψω δυό κουβέντες για να το σχολιάσω.

Το σημαντικότερο κομμάτι κατ' εμέ, είναι αυτό που αναφέρω και στον τίτλο, η αλλαγή της έννοιας της Δημοκρατίας. Και αυτό έχει διττή σήμασια. 

Η πρώτη αφορά το ότι οι μηχανισμοί "σωτηρίας" αναγκάζουν τους πολιτικούς αρχηγούς να δεσμεύονται να ακολουθήσουν το εκάστοτε μνημόνιο. 

Η δεύτερη αφορά την αποσύνδεση της πολιτικής απ'την οικονομική διαχείριση. 

Ας πιάσουμε το πρώτο: 
Το ΔΝΤ, όπως εύστοχα είχε πεί ο Γ.Παπανδρέου (δεν είναι τυπογραφικό) προεκλογικά, δεν φημίζεται για την κοινωνική του ευαισθησία. Είναι ένας μηχανισμός που χτυπά πρωτίστως την παιδεία και την ανάπτυξη, προκαλώντας μακροχρόνια ύφεση. Είχε πει επίσης οτι το ΔΝΤ δεν προσφέρει μακροχρόνια λύση αλλά βάζει βραχυπρόθεσμα λεφτά στο ταμείο. Ο τρόπος με τον οποίο εξασφαλίζει το ΔΝΤ ότι δεν θα του χαλάσει κανείς τα σχεδιάκια του είναι το ότι αναγκάζει τους "διαδόχους" να δεχτούν να συνεχίσουν τους όρους του. 

Ο Ντ. Στρός Κάν είχε αποκαλύψει κρυφές διαβουλεύσεις με τον Παπανδρέου απ'τον Οκτώβρη, ενώ καθόλου κρυφό, δεν ήταν το γεγονός οτι προσπάθησαν να δεσμεύσουν το Σαμαρά, σε περίπτωση που εκλεγεί να συνεχίσει. Παράλληλο φαινόμενο αυτού είναι και οι κυβερνήσεις "εθνικής σωτηρίας", "συνεργασίας" ή ότι άλλης ευφημιστικής μαλακίας σε εισαγωγικά μπορούν να σκεφτούν. 

Αυτές οι κυβερνήσεις όπως αποδεικνύεται στην πράξη, είναι πιο αποτελεσματικές (στο να προωθούν τα συμφέροντα του ΔΝΤ), απο κάθε είδους χούντα. Κι ο λόγος είναι οτι έχουν μια ψευδεπίγραφη δημοκρατική ταμπέλα σωτηρίας. Το γεγονός ότι ηγείται ένας άχρωμος και άοσμος τραπεζίτης, δεν μας προβληματίζει καθόλου.... Και για να επανέλθουμε λοιπόν, αυτές οι κυβερνήσεις εξουδετερώνουν τις εκλογές. Γιατί ο λόγος που ψηφίζουμε ένα κόμμα δεν είναι για να αποκτήσει έδρες ώστε να συγκυβερνήσει. Ο λόγος είναι οτι πιστεύουμε οτι το δικό του πρόγραμμα, η δική του άποψη επι της πολιτικής, είναι αυτή που πρέπει να διέπει τον πολιτικό βίο της χώρας. Και το ερώτημα είναι το εξής: Τι σημασία έχουν οι εκλογές, όταν ανεξάρτητα απ'το τί θα σου πεί, θα εφαρμόσει μια συμφωνία προδοσίας, είτε solo είτε συγκυβερνώντας; 

Οι εκλογές έχουν πάψει να είναι έστω μια δόση δημοκρατίας ανα 4 χρόνια. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε οτι οι εκλογές πλέον δε σημαίνουν αλλαγή πολιτικής, αλλά αλλαγή εφαρμοστή της ίδιας πολιτικής.

Ας πάμε στο δεύτερο: 
Η αποσύνδεση της πολιτικής απ'την οικονομική διαχείρισης. Πληθαίνουν οι φωνές που μιλούν στην Ευρωζώνη για διαχείριση των δημοσιονομικών της Ελλάδας απο έναν επίτροπο. Πέρα απ'το ότι είναι απο μόνο του τόσο τραγικό όσο και ενδεικτικό αυτού που θελω να πώ, παλεύουμε για το περίφημο PSI. Το οποίο είναι ένα κούρεμα χρέους 50% με ταυτόχρονη όμως μετατροπή του χρέους μας απο " έθνικο νόμισμα" σε "ευρώ". Εν ολίγοις θα απωλέσουμε το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα που είχαμε σε σχέση με την Αργεντινή. Ένα χρέος στο νόμισμα μας. Χοντρικά τι διαφορά έχει; Άν αύριο μας πέταγαν στη Δραχμή και μας έδιναν μια ισοτιμία 1 ευρώ προς 400 δραχμές, και είχαμε ένα χρέος ας πούμε 50 δίς ευρώ, πολλαπλασιάζεις τα 50 δις με το 400, τυπώνεις ανάλογες δραχμές και ξεχρεώνεις. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ένα μεγάλο πρόβλημα πληθωρισμού, όμως ξεχρέωνες. Με το PSI ας πούμε οτι αυτό το χρέος κουρεύεται σε 25 δις ευρώ. Η εξόφληση του δεν μπορεί να γίνει με τον παραπάνω τρόπο, γιατί άν η δραχμή έπεφτε (που είναι αναμενόμενο σε ένα αναπτυσσόμενο κράτος), πάλι θα οφείλαμε 25 δις ευρώ. έτσι άν η δραχμή έφτανε στο 1/810 πχ, το χρέος μας όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε. Εν ολίγοις εγκλωβίζεσαι στην σταθερή ισοτιμία ενός ισχυρού νομίσματος, την στιγμή που είναι πολύ πιθανόν αυτό το νόμισμα να μην είναι δικό σου για πολύ ακόμα. Βέβαια αν παραμείνουμε στο ευρώ, η συμφωνία αυτή δεν είναι τόσο επιζήμια, αν εξαιρέσουμε και το γεγονός οτι εισάγει και τις εμπράγματες ασφάλειες με την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο.

Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις ισχύει ένας κανόνας: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. Αν συνέφερε δεν θα μας το πρότειναν.

Ο νεοφιλελευθερισμός καταρρέει και μαζί του παίρνει την Ελλάδα, και τις 24 οικονομίες πλην του άξονα.

(Αυτό το κείμενο είναι μια φλύαρη παράθεση των σκέψεων μου επι της συνέντευξης. Θεωρώ πως άν δείτε τα 3 λεπτά  δε χρειάζεται να διαβάσετε το άρθρο. Βέβαια καθετί που λέγεται είναι υποκειμενικά αξιοποιήσιμο. Θα χαρώ να σχολιάσετε και να συζητήσουμε και κάποια αντίθετη άποψη.)