Πόσο αίμα πρέπει ακόμη να χυθεί για να ανθίσουν τα λουλούδια αυτής της αμφίβολης Αραβικής Ανοιξης;
Το ερώτημα τίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση, συνοδεύοντας τις εικόνες φρίκης από τη Χομς. Στο μεταξύ, το ενδεχόμενο να ακολουθήσει η Συρία τον δρόμο της Λιβύης ενισχύεται. Για πρώτη φορά χθες, το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (μωσαϊκό αντιπολιτευόμενων οργανώσεων με σημαίνοντα τον ρόλο των Αδελφών Μουσουλμάνων) έθεσε ζήτημα ξένης επέμβασης. Προς την ίδια κατεύθυνση προϊδεάζει η πρώτη συνεδρίαση των «Φίλων της Συρίας» - συνασπισμού προθύμων με πρωταγωνιστές ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Σαουδική Αραβία και Κατάρ, τις δυνάμεις που οργάνωσαν την εκστρατεία εναντίον του Καντάφι.
Μια ξένη επέμβαση, όμως, όχι μόνο δεν θα σταματήσει την αιματοχυσία, αλλά θα προκαλέσει γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο. Οσο απολυταρχικό και αν είναι, το καθεστώς Ασαντ εξακολουθεί να διαθέτει όχι αμελητέα υποστήριξη. Συσπειρώνει όλες τις μειονότητες (τους προνομιούχους Αλαουίτες, τους Χριστιανούς και εν μέρει τους Κούρδους) που τρέμουν στην προοπτική να πάρουν την εξουσία οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι με την υποστήριξη της όχι και τόσο δημοκρατικής Σαουδικής Αραβίας. Συναντά επίσης την ανοχή της εμπορικής, σουνιτικής αστικής τάξης της Δαμασκού και του Χαλεπίου, κάτι που εξηγεί γιατί τα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα έχουν μείνει έξω από την εξέγερση.
Επιπλέον, ο Ασαντ εξακολουθεί να υποστηρίζεται από τη Ρωσία -της οποίας οι μόνες βάσεις στη Μεσόγειο βρίσκονται στη Συρία- και την Κίνα. Οι δύο χώρες εμποδίζουν τον ΟΗΕ να λάβει απόφαση για επέμβαση, υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι μόνο ο Ασαντ που διαπράττει εγκλήματα - ο λεγόμενος «Συριακός Εθνικός Στρατός», που χρηματοδοτείται από τις αντιδραστικές πετρομοναρχίες και έχει ορμητήρια στην Τουρκία, δεν είναι δα αθώα περιστερά.
Τέλος, παρά την «αντιιμπεριαλιστική» ρητορεία του, το καθεστώς της Δαμασκού υπήρξε διαχρονικά πραγματιστικό: Ο πατήρ Ασαντ συμμάχησε με τον πατέρα Μπους εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν και ο υιός Ασαντ με τον υιό Μπους στην «ανάκριση» εξτρεμιστών του Ισλάμ. Τι θα το διαδεχθεί είναι απολύτως άγνωστο, και αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί σοβαρά τόσο τις ΗΠΑ όσο και το γειτονικό στη Συρία Ισραήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου